تجربه پرواز یادگار سرخپوستان

مراسم «پرواز» یکی از یادگاری‌های کهن سرخپوستان است که مردمان منطقه «پاپانتلا» در مکزیک، اجرا و سعی می­کنند آن را به نسل­های آینده‌شان هم یاد بدهند. اجرای این رسم کهن، هر سال هزاران جهانگرد را به این منطقه می­کشاند.

احساس می­­کند پرنده­ای‌است که ­ در آسمان پرواز می­کند. بازوهایش را مثل عقاب باز می‌کند و در هوا چرخ می‌زند. «برونو»، نوجوان مکزیکی، فقط  با یک طناب به ستون بلندی آویزان شده و دارد برای مراسم «دانزا دل فولادور» یا همان «رقص پرواز»، تمرین می‌کند. سر طناب به دور کمرش بسته شده و با پاهایش آن را هدایت می­کند. «پرواز»، یکی از آیین‌های کهن سرخپوستان قبیله «توتوناکن» در مکزیک  است.

برونو با هر دور چرخیدن، به زمین نزدیک‌تر می­شود؛ وقتی به حدود یک‌متری آن می­رسد، معلق می زند و پاهایش را روی زمین می­گذارد؛ پرواز «فولادور» یا «پرنده» به پایان رسیده است. پسر نوجوان این آیین بومی و سنتی را در مدرسه «هنرهای محلی وبومی» یاد گرفته، مدرسه‌ای در «پاپانتلا» در سواحل شرقی مکزیک. پدرش اداره این مدرسه را برعهده دارد؛ او در اصل  پزشک است، اما دوست دارد بچه­های مکزیکی با آداب و رسوم کهن سرخپوست‌ها، که نیاکان آنها بوده‌اند، آشنا شوند. حدود پنجاه دانش‌آموز، آخر هفته­ها به این مدرسه می‌آیند تا آیین دشوار پرواز را یاد بگیرند.

کار بسیار دشوار و خطرناکی است و نیاز به بدنی ورزیده و آماده و تمرین زیاد دارد. هنوز برخی از ساکنان منطقه فکر می‌‌کنند روح سرخپوست­ها از «پرنده­ها» مواظبت می­کنند، اما مسئولان مدرسه می‌دانند که این موضوع حقیقت ندارد و به دقت مواظب بچه‌ها هستند. آنها هر روز ایمنی طناب­ها را امتحان می‌کنند تا اتفاق بدی نیفتد.

تمرین­های اولیه در نزدیکی سطح زمین انجام می­شود ولی به تدریج ارتفاع پرواز بیشتر می‌شود. برونو وقتی هفت ساله بود تمرین پرواز را شروع کرد. او می­گوید: «اولین بار خیلی ترسیده بودم، اما پس از چندبار چرخیدن احساس کردم مثل یک عقاب هستم.»

امروزه حدود 300 پرنده در پاپانتلا به زیبایی، خاطره سرخپوست­ها را برای جهانگردان زنده می‌کنند. شیوه اجرا هیچ تغییری نکرده: پنج جوان پرنده در حالی که روی زمین ایستاده‌اند، به تماشاچی­ها سلام می­کنند، سپس از ستونی چوبی به ارتفاع چهل متر بالا می‌روند. یکی از آنها که طبل می­زند، بالای ستون می­نشیند و چهار پرنده دیگر با صدای فلوت‌ها و طبل به چرخش درمی­آیند. پرنده‌ها با پاهایشان حرکت طناب را هدایت می‌کنند. سرخپوست­ها معتقد بودند وقتی چرخش آغاز و دایره کامل می­شود، پرنده‌ها به‌طور نمادین به عقاب تبدیل می‌شوند.

هر پرنده بیشتر از چند دقیقه در آسمان نمی­ماند، چرخ زنان پایین می‌آید و بالاخره روی زمین می­ایستد.

برونو این کار را خیلی دوست دارد وتمام آخر هفته­ها را تمرین می‌کند. او می­گوید: «وقتی آن بالا چرخ می‌زنم، همه چیز را فراموش می­کنم. فقط باد و دور شدنم از زمین را احساس می‌کنم و همین‌طور صدای موسیقی فلوت و طبل را که باد به گوشم می‌رساند.»

این رسم مربوط به سال 1519 میلادی و پیش از زمانی است که اسپانیایی­ها این منطقه را که امروزه مکزیک نام دارد، فتح کردند. این مراسم در قدیم بخشی از زندگی روزمره سرخپوست­ها بوده، ولی امروز هدف از انجام آن، زنده نگه­داشتن یاد سرخپوستان و جذب جهانگردان است.

* منبع: ژئولینو