همه چیز درباره داوودنژادهایی که جلوی دوربین رفتند: از مادر بزرگ تا نوه‌ها

نقش این پدر را علیرضا داوودنژاد بازی کرده است که از آخرین ساخته‌اش برای سینما، فراری، نزدیک به هشت سال می‌گذرد؛ هرچند در این سال‌ها در یکی دو فیلم بازی کرده است. حضور علیرضا داوودنژاد در یک سریال دست‌آویزی شد برای نگاه به فعالیت‌های هنری خانواده داوودنژاد.

علیرضا داوودنژاد:

علیرضا داوودنژاد را باید هسته اصلی شکل‌دهنده یک خانواده سینمایی بدانیم. او در سال ۶۵ فیلم بی‌پناه را با بازی رضا داوودنژاد ۵ ساله ساخت که در اصل اولین حضور یکی از اعضای خانوده‌اش مقابل دوربینش بود. بعد از این فیلم اما او به یادماندنی‌ترین فیلم خانوادگی اش را می‌سازد. مصائب شیرین را او سال ۱۳۷۷ و با حضور مادرش، احترام سادات حبیبیان، پسرش، رضا، برادرش، محمدرضا و دختر برادرش، مونا ساخت و سال‌ها بعد در سال ۹۶ دومین قسمت این فیلم را هم باز با حضور خانواده‌اش کارگردانی کرد که البته بعد از چند بار اعلام اکران این فیلم، ‌ هنوز به نمایش در نیامده است. فیلم بعدی که علیرضا داوودنژاد با بازی اعضای خانواده‌اش که تعدادی از آنها مثل رضا داوودنژاد دیگر خودشان بازیگران مطرحی شده بودند، ساخت فیلم مرهم بود. این فیلم محصول سال ۸۹ است و در آن احترام‌السادات حبیبیان، رضا داوودنژاد، محمدرضا داوودنژاد، علی داوودنژاد، فاطمه داوودنژاد و کبری حسن‌زاده اصفهانی، مادربزرگش، بازی می‌کنند. دو سال بعد از مرهم داوودنژاد فیلم کلاس هنرپیشگی را می‌سازد که در آن تقریبا تمام افراد خانواده اش حضور دارند. فیلم درباره خانواده‌ای است که گران شدن سکه و ارث و میراث، تبدیل به مهم‌ترین دغدغه زندگی شان شده ‌است و در روابطشان مشکل پیدا کرده اند. در این فیلم احترام‌السادات حبیبیان، رضا داوودنژاد، علی‌رضا داوودنژاد، کبری حسن‌زاده، محمدرضا داوودنژاد زهرا داوودنژاد، علی داوودنژاد، کیارش داوودنژاد، فاطمه داوودنژاد، زهرا حبیبیان و عباس حبیبیان حضور دارند.

رضا داوودنژاد

رضا داوودنژاد با لحن شیرین و چهره دوست‌داشتنی‌اش، بازیگری را در ۵ سالگی و با فیلم بی پناه به کارگردانی پدرش شروع کرد. او نقش پسربچه ای را داشت که پدرش معتاد بود و بغض‌هایش را در آن فیلم همچنان می‌شود به یاد آورد. سال‌ها بعد در فیلم مصائب شیرین باز به کارگردانی پدرش ثابت کرد یک بازیگر است. او بعد از این فیلم در هشت فیلم به کارگردانی پدرش حضور داشت که در تعدادی از آنها از جمله کلاس هنرپیشگی نقش خودش را بازی می‌کرد.

رضا داوودنژاد که فروردین امسال جهان را ترک کرد، البته با کارگردان‌های بسیاری کار کرده بود. از جمله با داریوش مهرجویی در لامینور که در آن نقش یک سرآشپز را داشت.

محمدرضا داوودنژاد:

برادر کوچک‌تر علیرضا داوودنژاد، بازیگری را در سال ۶۱ و با فیلم عفریت شروع کرده و تقریبا در تمام کارهای برادرش حضور داشته است. لحن خاص او در صحبت کردن و رفتار بدنی ویژه‌اش از او بازیگر متفاوتی ساخته که اگرچه بازی‌اش در نقش‌های متخلف تفاوت چندانی با هم ندارد، اما دلنشین است. آخرین بازی او در سینما در سال ۹۹ و در فیلم لب خط به کارگردانی علی جبارزاده بوده، اما در تلویزیون جدیدترین کارش در سال ۱۴۰۱ و در مجموعه خوشنام ساخته علیرضا نجف زاده بوده است.

زهرا داوودنژاد:

زهرا خواهر بزرگتر رضا داوودنژاد است و کارش را در سینما به عنوان منشی صحنه و در فیلم «عاشقانه» ساخته پدرش شروع کرد. بعد از آن هم چند تجربه در قالب منشی صحنه و بعد دستیاری کارگردان دارد. او بازیگری را طبیعتا با پدرش و در فیلم بچه‌های بد شروع کرد و بعدتر در فیلم‌های دست‌های خالی، زن دوم، نیلوفر، کلاس هنرپیشگی، شماره ۱۷ سهیلا، مصائب شیرین ۲ و عروسی مردم بازی کرد. ضمن این که در چند سریال رئالیتی شو هم حضور داشته است.

مونا داودنژاد:

مونا داوود نژاد دختر محمدرضا داوودنژاد و برادرزاده علیرضا داوود نژاد است. مونا سال ۱۳۷۷ با بازی در فیلم سینمایی مصائب شیرین به کارگردانی و نویسندگی عمویش، علیرضا داوود نژاد، وارد بازیگری شد و بعد از آن هم در فیلم‌های بانوی کوچک، روغن مار، بهشت از آن توست و مصائب شیرین ۱ و ۲ و سریال‌های دودکش، خانه پدری و باغ مظفر بازی

احترام سادات حبیبیان

او مادر علیرضا داوودنژاد است و احتمالا هیچ وقت قرار نبوده بازیگر شود و زمانی هم که در فیلمی‌حضور داشت بازی نمی‌کرد و تماما خودش بود. او در فیلم‌های مصائب شیرین، بهشت از آن تو، بچه‌های بد، دختری در قفس، هوو، مرهم و کلاس هنرپیشگی همه به کارگردانی پسرش حضور داشت و برای فیلم مصائب شیرین جایزه بازیگری را از جشنواره فجر دریافت کرد.

کبری حسن‌زاده اصفهانی

او مادربزرگ علیرضا داودنژاد است که برای اولین بار در فیلم مرهم او حضور پیدا کرد. او مرهم داستان دختر معتادی است که در نهایت به مادربزرگش پناه می‌برد. کبری حسن زاده در این فیلم نقش مادربزرگ را بازی می‌کرد که البته در هیچ لحظه‌ای کاری که انجام می‌داد، شبیه بازیگری نبود. او چنان نقش را باور کرده بود که تمام حسیاتش واقعی و در لحظه بود. علیرضا داودنژاد هم در مصاحبه ای گفته بود او با طناز طباطبایی درست شبیه یک مادربزرگ و نوه شده بودند.