به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، هیأت عمومی دیوان عالی کشور در یکی از جلسات خود به بررسی پرونده‌ای پرداخت که در آن زنی از دادگاه درخواست کرده بود «گواهی عدم امکان سازش» با شوهرش را به دلیل «عسر و حرج» صادر کند، اما دادگاه بدوی دلایل ارائه شده از سوی این زن را کافی ندانسته و درخواست او را رد کرده بود.
دادگاه تجدیدنظر پس از تجدیدنظرخواهی این زن با بررسی بیشتر و ورود در ماهیت پرونده حکم مذکور را نقض و با احراز «عسر و حرج»، حکم خود را به سود وی صادر کرد.
اما شعبه 22 دیوان عالی کشور پس از آنکه شوهر زن مذکور تقاضای فرجام کرد با عدم احراز «عسر و حرج» رأی فرجام خواسته را نقض و رسیدگی مجدد را به شعبه هم عرض ارجاع داد.
این شعبه نیز «عسر و حرج» زوجه را مسلم ارزیابی کرده و به رأی دادگاه تجدیدنظر قبلی اصرار ورزید. اما با فرجام‌خواهی مجدد شوهر، پرونده به هیأت عمومی دیوان عالی کشور ارسال شد.
اعضای هیأت عمومی دیوان عالی نیز پس از بحث و بررسی در این باره رأی شعبه 22 دیوان عالی کشور را تأیید کردند که بر اساس آن سوء رفتار مستمر باعث «عسر و حرج» زوجه می‌شود.
