چرا نور چراغ‌های داخل کابین هواپیما را هنگام برخاستن و فرود کم می‌کنند؟

همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: کم‌نور شدن چراغ‌های کابین هنگام غروب، سحر یا تاریکی بیرون از هواپیما یک اقدام ایمنی است و برای اطمینان از این است که چشمان شما به‌اندازه کافی با تاریکی تنظیم می‌شوند تا در صورت تصادف یا خروج اضطراری بتوانید بهتر چراغ‌های کف را که شما را به امتداد راهرو هدایت می‌کند، ببینید.

پروتکل سفر هوایی

وقتی هنگام پرواز؛ خدمه کابین چراغ‌ها را کم می‌کنند، این یک سیگنال مطمئن است که هواپیمای شما یا آماده حرکت است یا به‌زودی فرود می‌آید.
کم‌نور شدن چراغ‌ها در هواپیما فقط برای کمک به بهتر خوابیدن شما نیست یا اینکه راحت‌تر بتوانید کمی چشمانتان را ببندید. در واقع این مانند قراردادن تلفن‌ها در حالت هواپیما یا بستن کمربند ایمنی، پروتکل سفر هوایی است.

یک خلبان و کارشناس هوانوردی می‌گوید: مانند بسیاری از ویژگی‌های پنهان هواپیما، کم‌نور کردن چراغ‌های کابین هنگام برخاستن و فرود تنها یک اقدام احتیاطی است. این برای بدترین سناریوهایی اعمال می‌شود که مسلماً اکثر ما نمی‌خواهیم هنگام پرواز به آنها فکر کنیم.

بیشتربخوانید :

پروتکل‌ها و شرایط جدید برای سفرهای هوایی اعلام شد

همه کارهایی که باید قبل از پرواز انجام داد


هماهنگی چشمان با نور محیط

به گزارش سایت readers digest دان باب، خلبان خطوط هوایی، دانشیار فعلی دانشگاه نوادا می‌گوید: در طول سحر، غروب و شب، خدمه پرواز چراغ‌ها را کم می‌کنند تا در مواقع اضطراری که مسافران و خدمه پرواز مجبور به ترک هواپیما شوند، چشم‌های آن‌ها قبلاً به تاریکی عادت کرده باشد و با آن تنظیم ‌شود.

باب اضافه می‌کند اگر چشم‌ در محیط پرنور روشن باشد ۵ تا ۱۰ دقیقه طول می‌کشد تا با تاریکی سازگار شود؛ بنابراین اگر مسافران و خدمه مجبور باشند در مواقع اضطراری سریع عمل کنند، چشم آنها باید از قبل به نورهای کم و دید کمتر در کابین عادت کند.
به‌این‌ترتیب وقتی چراغ‌های سقفی خاموش می‌شوند، دیدن چراغ‌های خروج اضطراری از جمله چراغ‌هایی که در امتداد کف راهرو هستند، برای مسافران آسان‌تر است.

خطرات احتمالی هنگام برخاستن و فرود

توجه داشته باشیم کاهش نور چراغ‌ها برای ایمنی مسافران و خدمه انجام می‌شود، اما چرا فقط هنگام برخاستن و فرودآمدن؟ شرکت هواپیماسازی بوئینگ گزارشی از حوادث و تلفات خطوط هوایی تجاری سالانه تهیه و مرحله پرواز را که در آن این حوادث رخ می‌دهد ردیابی کرده است.

نتیجه نشان داده برخاستن و فرود، خطرناک‌ترین زمان در سفر یک هواپیما هستند. در واقع ۲۱ درصد از تصادفات مرگبار هنگام برخاستن و صعود اولیه و ۴۶ درصد از کل تصادفات مرگبار در هنگام فرود و فرود نهایی رخ می دهد.
باب در مورد ارقام نگران‌کننده می‌گوید: برخاست و فرود هواپیما، بحرانی‌ترین مراحل پرواز هستند. زیرا ممکن است اتفاقات زیادی برای خلبانان بیفتد. این شامل نظارت بر سیستم‌های هواپیما یعنی اسکن محیط فرودگاه برای دیگر هواپیماها و موانع موجود هنگام گوش دادن به دستورالعمل‌های کنترل ترافیک هوایی و آماده‌سازی می‌شود؛ در صورتی که مجبور به توقف، برخاستن یا رد فرود شود.

پیکربندی کثیف

باب می‌گوید این دو مرحله پرواز در صنعت هوایی زمانی است که هواپیما در «پیکربندی کثیف» قرار دارد؛ یعنی زمانی که بال‌ها و ارابه فرود خاموش هستند.

هواپیما نیز در این مواقع با سرعت کمتری پرواز می‌کند. اگر خلبان‌ها توجه نکنند و هواپیما خیلی آهسته پرواز کند، ارتفاعش را از دست می‌دهد و اتفاقی می‌افتد که به آن غرفه گفته می‌شود؛ چیزی که اغلب منجر به تصادفات مرگبار خواهد شد.

صرفه‌جویی در انرژی

در پروازهایی که بعد از تاریکی هوا یا شب‌هنگام انجام می‌شوند نمی‌توانید از خدمه انتظار داشته باشید که چراغ‌ها را کم کنند. در واقع انتظار دارید بعد از برخاستن برای اینکه مسافران در جای خود مستقر شوند، راحت باشند، یک وعده‌غذایی بخورند و فیلمی برای تماشا در طول پرواز پیدا کنند چراغ‌ها دوباره خاموش شوند.
البته کم‌نور کردن چراغ‌ها باعث صرفه‌جویی در انرژی هم می‌شود و همچنین برای مسافرانی که می‌خواهند در هواپیما بخوابند به استراحت بهتر هم کمک خواهد کرد.