خانم رئیس جمهور درچند قدمی الیزه

رویال همه رقبای پیشین برای جانشینی در انتخابات سال آینده را پشت سر گذاشته است. اما اکنون پرسش فرانسوی ها این است که آیا حزب سوسیالیست، این زن را به عنوان نامزد انتخاباتی خود برمی گزیند یا در میان حیرت همه در رقابت های درون حزبی محو می شود؟

   12 سال پیش وقتی حزب کارگر انگلیس، تونی بلر را به رهبری انتخاب کرد، چپ ها چندان خشنود نبودند. علی رغم این ناخشنودی بلر با روحیه ای تازه و محبوبیتی بی نظیر بهترین فرصت را برای بازگشت به قدرت بعد از 15 سال انزوا در اختیار چپ ها گذاشت.

 اکنون در فرانسه سوسیالیست ها بعد از 11 سال دوری از کرسی ریاست جمهوری و کاخ الیزه و در آستانه انتخابات بهار آینده در شرایط مشابهی به سر می برند. اما تفاوت این دو وضعیت در آن است که سوسیالیست های فرانسه به شدت در برابر کاندیدای جدید و محبوب این حزب که قلب های فرانسوی را به تسخیر خود درآورده مقاومت می کنند.

این کاندیدای جدید «سگلوئن رویال» محبوب تازه سیاست در فرانسه است که نظرسنجی ها از محبوبیت 73 درصدی او خبر می دهند.رویال همه رقبای پیشین برای جانشینی ژاک شیراک در انتخابات سال آینده را پشت سر گذاشته است،اما اکنون پرسش فرانسوی ها و دنیا این است که آیا حزب سوسیالیست، این زن را به عنوان نامزد انتخاباتی خود برمی گزیند یا در میان حیرت همه در رقابت های درون حزبی محو می شود؟

9 ماه پیش وقتی رویال برای اولین بار در گفت  وگویی با نشریه «پاریس متچ» از قصد خود برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری خبر داد، سوسیالیست های قدیمی فرانسه با تمسخر به این خبر واکنش نشان دادند.

 لوران فابیوس از نخست وزیران پیشین سوسیالیست فرانسه در گفت وگویی با یکی از نشریات این کشور گفت: اگر مادر چهار فرزند (اشاره به رویال) بخواهد رئیس جمهور شود پس چه کسی از فرزندان اونگهداری می کند؟ سوسیالیست های دیگر هم با اشاره به عدم تجربه کافی رویال، این سخن او را جدی نگرفتند و آن را رد کردند.

رویال در گذشته فقط در وزارتخانه های «نرم» مانند وزارت آموزش یا خانواده فعال بوده است. اما هر چقدر سیاستمداران فرانسوی بیشتر او را پس زدند، افکار عمومی بیشتر به او اقبال نشان داد. نظرسنجی که در ماه جاری نشریه لیبراسیون انجام داد نشان می دهد 68 درصد از رأی دهندگان سوسیالیست فرانسه رویال را کاندیدای ریاست جمهوری خود می دانند و فقط 27 درصد به نامزد دیگر این حزب یعنی دومینک استراس کان رأی می دهند.

تا همین اواخر استراتژی رویال کم حرف زدن و اجتناب از پاسخ به پرسش هایی بود که در ارتباط با سیاست های وی مطرح می شد. او در این مدت فقط نظاره گر سیر صعودی آرایش بود و سکوت می کرد. در کنفرانس پاییز گذشته حزب سوسیالیست او در سکوت نشست و به حرف های بزرگان حزب گوش سپرد. اما در روزهای اخیر او با چند اظهارنظر به مقابله با قدیمی های حزب سوسیالیست پرداخته است.

رویال که دختر یک سرهنگ ارتش است در نخستین اظهار نظراتش از مقابله گسترده با مجرمان نوجوان سخن گفت و خواستار فرستادن این گروه از مجرمان که برای اولین بار مرتکب جرم می شدند، به اردوگاه های اجباری شد. او همچنین گفت که والدین این مجرمان باید به مراکز آموزش فرستاده شوند و مزایای پرداختی شان مورد بازبینی قرار گیرد.

 هنوز جنجال و انتقادات به این اظهارنظر رویال فرو ننشسته بود که او به تابو شکنی دیگر روی آورد و درباره طرح 35 ساعت کار در هفته سخن گفت که پیشنهاد آخرین دولت سوسیالیست فرانسه بود و این بار او از تمایلات چپگرایانه استفاده کرد و گفت: این طرح فقط به خاطر از بین بردن اخلاق کار یا فشار زیاد بر شرکت ها نامناسب و مورد انتقاد نیست بلکه به این دلیل مردود است که باعث ناامنی شغلی می شود.

 مدیران و کارفرمایان در مقابل کاهش ساعات کار در هفته بدون کاهش دستمزدها، به خود اجازه می دهند که با کارگران هر رفتاری داشته باشند. او در سایت رسمی خودش در این باره نوشت: مدیران از تعطیل بودن روزهای بیشتری در هفته، سود می برند و کارگران باید شنبه ها هم کار کنند.

این اظهار نظرات او درون حزب مخالفت های شدیدی را برانگیخته است. کلود الگره وزیر آموزش پیشین فرانسه در این باره به لوپاریسین گفت: با چنین نظراتی او حزب سیوسالیست را به دو پاره تقسیم می کند. حتی فرانسیس هالانده رهبر حزب سوسیالیست که همسر خانم رویال به صراحت گفته است که با همه اظهار نظرات او موافق نیست.

حزب سوسیالیست فرانسه که حزب با نظم و قانونی است و از طریق کمیته های فرعی اجماع نظرات عمل می کند، شیوه کاری خانم رویال که در سایت اینترنتی یا در گفت وگویی مطبوعاتی به صراحت به اظهارنظر و انتقاد می پردازد را برنمی تابد.

حزب سوسیالیست فرانسه دو هفته پیش برنامه رسمی انتخاباتی خود را که برنامه ای کاملاً چپ است اعلام کرد. درخواست برای افزایش چشمگیر حداقل دستمزدها و ملی کردن دوباره صنعت برق و همچنین افزایش مالیات برای شرکت های پرسود از محورهای این برنامه انتخاباتی است.

رویال با استراتژی جدید و متفاوتی وارد عرصه رقابت انتخاباتی شده است. او می خواهد چهره ای متفاوت از خود به نمایش بگذارد تا مطلوب رأی دهندگانی باشد که از چهره های سیاه و سفید سیاست خسته شده اند و به دنبال خلاقیت و نوآوری هستند.

او از جنبش «سگولیسم» حرف می زند تا متفاوت بودن خود را به رأی دهندگان فرانسوی یادآوری کند. بدون شک انسجام نظرات به اندازه متفاوت بودن با اهمیت نیست، بنابراین حتی اگر نظراتش را درباره موضوعات مختلف تغییر دهد و این تغییر شیوه هم نشانه ای از تفاوت با سیاستمداران دیگر فرانسه باشد، رأی دهندگان فرانسوی آن را می پذیرند. در این استراتژی او به نیکولاس سارکوزی شباهت دارد.

 سارکوزی هم درون حزب راست همان شیوه صراحت و متفاوت بودن را در پیش گرفته است. هم حزبی های خانم رویال در حزب سوسیالیست، او را «سارکوزی دوم» می خوانند. سارکوزی از مدت ها پیش از رویال برای جانشینی شیراک آماده شده بود و در مقام وزارت کشور از موقعیت و جایگاه بهتری برای این پیروزی برخوردار بود، اما نتایج نظرسنجی های اخیر نشان می دهد خانم رویال ،سارکوزی را پشت سر گذاشته است.

نظرسنجی که اخیراً نشریه لوفیگارو انجام داده نشان می دهد 66 درصد از فرانسوی ها با نظرات خانم رویال در مخالفت با جریان اصلی سوسیالیست ها موافق هستند. بسیاری از رأی دهندگان چپگرای فرانسه از رویکرد نرم این حزب در قبال موضوعاتی چون جرم و جنایت خسته شده اند و از سخنان تند رویال برای تحکیم امنیت جامعه استقبال می کنند .

عدم وجود امنیت و گسترش جرم و جنایت در جامعه فرانسه اقبال رأی دهندگان را به راست افراطی هم افزایش داده است.
استراتژی دوم خانم رویال استفاده از اقبال عمومی و ارقام نظرسنجی ها برای فتح سنگر مخالفان درون حزب است.

نظرسنجی های هفته های اخیر نشان می دهد او اکنون محبوب ترین سیاستمدار فرانسه است. درون حزب سوسیالیست، بسیاری این ظهور ناگهانی رویال را موجی رسانه ای می دانند و منتظر ترکیدن این حباب هستند. رهبران حزب سوسیالیست می گویند: رسانه ها بدون توجه به توانایی و قابلیت خانم رویال فقط به ظاهر او توجه می کنند و به خاطر فروش خود تصاویر او را به چاپ می رسانند.

اما به نظر می رسد رویال مسیر درستی را در پیش گرفته است و در انتهای این مسیر به هدف می رسد. یک دهه پیش بلر با شعار متفاوت بودن بعد از رهبری حزب کارگر،نخست وزیری را هم تصاحب کرد.

 این روزها دیوید کامرون رهبر حزب محافظه کار«توری » با همان شعار متفاوت بودن به دنبال ورود به ساختمان شماره 10 خیابان داونینگ است. در آلمان آنجلا مرکل با شعار تغییرات وارد عرصه انتخابات شد.

در جریان مبارزات انتخاباتی وقتی اندکی درباره اصلاحات دشوار، اما اجتناب ناپذیر اقتصادی سخن گفت و موعظه کرد پیروزی قطعی او به یک برتری غیرمطمئن تبدیل شد و آلمانی ها در انتخابات نه به او رأی دادند و نه رقیبش را انتخاب کردند. سرانجام با اختلاف چند درصد آرا صدراعظم جدید انتخاب شد.
دلیل این شرایط مشابه آن است که اروپایی ها همواره به دنبال وضعیتی متفاوت از آنچه دارند هستند.