به گزارش همشهری آنلاین به نقل از نیواطلس، اگرچه اقلام شیشه‌ای نسبتا بزرگ را می‌توان برای تولید شیشه‌های همرنگ بازیافت کرد، اما تکه‌های کوچک شیشه با رنگ‌های مختلف آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانند به‌طور مؤثر برای بازیافت مرتب شوند. در نتیجه، اگرچه تلاش‌هایی برای تغییر این واقعیت در حال انجام است ولی مقادیر زیادی از آن ذرات کوچک معمولاً بی‌استفاده می‌ماند.
با توجه به این واقعیت که هم شیشه و هم شن و ماسه عمدتاً از سیلیس تشکیل شده‌اند، دانشمندان دانشگاه تگزاس ریو گراند ولی، تلاش کرده اند تا ببینند آیا ذرات شیشه‌ای می‌توانند جای ماسه را در محیط رشد گیاه بگیرند یا خیر. این اقدام نه‌تنها آن شیشه را از محل‌های دفن زباله منحرف می‌کند، بلکه نیاز به شن و ماسه استخراج شده را هم کاهش می‌دهد.
محققان به سرپرستی پروفسورهای جولی وانگاس و ترزا پاتریشیا فریا آرویو، ۳ اندازه از خرده شیشه‌ها را با خاک گلدان تجاری در نسبت‌های مختلف از ۱۰۰درصد ذرات شیشه تا ۱۰۰درصد خاک مخلوط کردند.
سپس دانشمندان شروع به پرورش گیاهان گشنیز، فلفل دلمه‌ای و هالاپینو در گلدان‌هایی با محیط‌های رشد مختلف کردند. در ابتدا مشخص شد که وقتی ذرات تقریباً به اندازه دانه‌های درشت ماسه بودند، اکسیژن بسیار بهتر به ریشه گیاهان می‌رسید و سطح رطوبت مطلوب حفظ شد.
بیشتر بخوانید:
محققان بیان کردند که گیاهانی که در مخلوطی از خاک گلدان رشد می‌کنند، حاوی سطوح بالاتری از مواد مغذی مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم اند که برای رشد گیاه ضروری هستند. اما گیاهانی که در مخلوطی بیش از ۵۰درصد ذرات شیشه رشد می‌کنند، در واقع سریع‌تر از گیاهانی که در ۱۰۰درصد خاک گلدان رشد می‌کنند، به علاوه آب بیشتری را در خود نگه می‌دارند.
نظر شما