شهرک کیانمهر در جنوب غربی مهر شهر، بعد از فاز یک و 2، تقریبا در 20کیلومتری کرج قرار دارد. در برخورد با این منطقه اولین خصوصیتی که به چشم می‌آید آرامش زیاد و نبود ازدحام و آلودگی صوتی است و البته خیابان‌های سرسبز با کوچه‌های عریض و کما بیش آسفالت نشده که منظره نه چندان خوشایندی به‌وجود آورده بود.
این شهرک توسط سازمان عمران و مسکن بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی و به‌دست پیمانکار بنا شده و واحدهای75 متری آن بدون امکانات رفاهی مناسب، به متقاضیان واگذار شده است.
استقبال اهالی منطقه برای طرح شکایات و مشکلاتشان چشمگیر بود. سری به یکی دو مدرسه در شهرک زدیم که مسیر آن از آسفالت مناسبی برخوردار نبود. وسایل درون کلاس‌ها هم خیلی قدیمی و مستعمل به‌نظر می‌آمد.
بعضی از خیابان‌های منتهی به مدارس خاکی بود و بچه‌ها ازهمین مسیر پر گرد و خاک به مدرسه می‌رفتند. منظره این خیابان‌ها را خرابه‌هایی که محل تجمع زباله‌های قدیمی بود، ناپسند‌تر جلوه می‌داد. بدتر اینکه در منطقه چراغ برق هم به چشم نمی‌خورد.
یکی از ساکنان قدیمی این منطقه که 30 سال در آنجا زندگی می‌کرد، گفت: قبل از ساخت و ساز آپارتمانی در این منطقه هیچگونه امکانات رفاهی، فرهنگی، آموزشی و.... وجود نداشت و ما امیدوار بودیم که با ساکن شدن جانبازان در این منطقه اوضاع خیلی بهتر شود و ما به خدمات رفاهی حداقلی دست پیدا کنیم ولی متاسفانه اوضاع از آن که بود بدتر شد و فقط به تعداد ساکنان این شهرک افزوده شد و جمعیت از 10 هزار نفر به چیزی حدود 50 هزار نفر رسید.
در همین حال ، مشکلاتی نظیر نبود کلانتری را باید به این مجموعه افزود، اگر چه پس از درخواست‌های فراوان از طرف ساکنان این شهرک در میدان یک کیوسک 110 با یک سرباز گذاشته‌اند که من نمی‌دانم به چه درد می‌خورد؟ وی ادامه داد: در حال حاضر حدود 600 خانوار در این منطقه زندگی می‌کنند و هرکدام از آنان برای واریز فیش آب و برق یا خریدن جنس‌های کوپنی مدام باید به مرکز شهر بروند. بارها درخواست احداث بانک در این منطقه کرده‌ایم که جوابی نشنیده‌ایم.
یکی از بانوان ساکن شهرک با در دست داشتن یک لیوان آب جلو آمد و گفت: شما را به خدا ببینید اهالی این‌‌جا باید چه آبی بنوشند؟ ته لیوان املاح سفیدرنگ به چشم می‌خورد.
گفتند از برکات آب و هوای مناسب که برای جانبازان شیمیایی و اعصاب و روان فراهم کرده‌اند، در 8کیلومتری این منطقه سازمان بازیافت مواد و همچنین پرورش اسب و گاوداری وجود دارد و بعدازظهرها بوی نامطبوعی به مشام می‌رسد.
یکی از ساکنان گفت: با اینکه رسانه‌ها همواره مردم را به ورزش کردن تشویق می‌کنند ولی متاسفانه در این شهرک که اکثر جانبازان با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند دریغ از یک سالن ورزشی.
کم‌کم به تعداد مراجعه‌کنندگان برای گفت‌وگو اضافه می‌شد و همه صحبت‌ها حاکی از این بود که این شهرک را بدون در نظر گرفتن کوچکترین امکان رفاهی، فقط به‌منظور اسکان خانواده در یک فضای هفتاد و چند متری ساخته‌اند و حالا که آپارتمان‌ها واگذار شده کسی مسئولیت ساخت اماکن ورزشی، پارک، مسجد، بانک، سینما و... را بر‌عهده نمی‌گیرد. خدا می‌داند آیا با ارائه این گزارش می‌شود به ساکنان این محله که عموما سرپرست خانوار آنها جانباز است کمکی کرد؟
