پس از ایجاد XML توسط کنسرسیوم وب جهان‌شمول در سال 1996 دست‌اندرکاران بسیاری از پروژه‌های محاسبات گسترده به آن روی آورده‌اند.
به عنوان نمونه، تقریباً تمامی فناوری‌های خدمات وب، گرافیک برداری مقیاس‌پذیری، RDF و بسیاری از موارد دیگر تنها با XML انجام‌پذیر است. بر خلاف سندهای HTML و XHTML که در آنها از عناصر و بر چسب‌های از پیش تعبیه‌یافته استفاده می‌کنیم، در سندهای XML تمامی بر چسب‌ها را خود نامگذاری و انتخاب می‌کنیم.
اگر چه برچسب‌های متعددی می‌تواند در هر سند موجود باشد، فقط یکی از آنها نقش ریشه و در خود گیرنده سایر برچسب‌ها را بر عهده دارد.
XML به دو دلیل استاندارد می‌شود:
1. تمام News Feederها (تغذیه‌کننده‌های خبری) با زبان رسمی XML کار می‌کنند. این News Feederها به RSS معروفند.
2. XML به زبان جهانی فرمت‌های چاپ تبدیل می‌شود (CIP3).
چگونه می‌توان XML را بکار برد؟
با XML می‌توان:
- داده‌ها را خارج از HTML ذخیره کرد
- داده‌ها را بین دو سیستم ناهمسان مبادله کرد
- اطلاعات مالی را از طریق اینترنت مبادله کرد
- فایلهای متن ساده را برای به اشتراک گذاشتن داده‌ها به کار برد
- فایلهای متن ساده را برای ذخیره داده‌ها به کار گرفت
- داده‌ها را در دسترس کاربران بیشتری قرار داد
- زبانهای جدید طراحی کرد
- داده‌های برنامه‌نویسان را از طریق اینترنت مبادله کرد
باز هم در این باره که XML چیست؟
- علائم اختصاری برای زبان نشانه‌گذاری قابل گسترش
- زبانی شبیه HTML
- طراحی شده برای توصیف داده‌ها
- تگ‌های از پیش تعریف شده ندارد
- از نوع سند یا شمای XML برای تعریف داده‌ها استفاده می‌کند
- برای برنامه‌نویسی تحت وب توصیه می‌شود
