ائتلافی که مالکی را به قدرت رساند اینک در مقابل او ایستاده تا مانع از نخست‌وزیری دوباره او شود.پس از شکست مذاکرات مجلس اعلا (حکیم) و حزب الدعوه (مالکی) مجلس اعلای اسلامی عراق ائتلاف فراگیرتری را متشکل از اکثر قریب به اتفاق احزاب و تشکل‌های شیعه تشکیل‌دهنده ائتلاف عراق یکپارچه به‌همراه تعدادی از اعضا و شخصیت‌های مطرح اهل تسنن، مسیحی و لیبرال تشکیل داد. مهم‌ترین طیف‌های شیعه حاضر در ائتلاف جدید مجلس اعلا، صدریون، جناح اصلاح(ابراهیم جعفری)و کنگره ملی(چلبی) هستند.
با وجود تبلیغات فراوانی که حول تشکیل این ائتلاف صورت گرفته است درباره احتمال موفقیت آن در انتخابات آتی عراق و پس از آن در فرایند سیاسی عراق تردیدهای جدی وجود دارد.
اگر شکست‌های امنیتی دولت عراق و شخص مالکی در روزهای اخیر- انفجار در مقابل 5 وزارتخانه- را نادیده بگیریم باید گفت که اقبال مردم عراق به شخص مالکی کم نیست. از سویی نپیوستن مالکی به ائتلاف جدید بر خلاف آنچه تصور می‌شود نه تنها نقطه ضعفی برای وی نیست بلکه برعکس می‌تواند آینده سیاسی او را نیز تضمین کند.
ائتلاف جدید به‌دلیل فراگیر نبودنش معلوم نیست بتواند جایی در بین همه عراقی‌ها داشته باشد. در میان کردها هم این ائتلاف جایگاه چندانی ندارد. ائتلاف جدید از چهره‌های مشهور سرشار است اما این به معنی برتری آنان نیست.
اکثر چهره‌های مطرح در ائتلاف ملی عراق کسانی هستند که به جز یکی از آنان اینک در ساختار قدرت عراق جایی ندارند. ابراهیم جعفری روزگاری نخست‌وزیر بود و در حزب الدعوه هم نتوانست بر مالکی پیروز شود و درنهایت ترجیح داد جریانی مستقل برای خود دست و پا کند.
عادل عبدالمهدی، معاون طالبانی تنها چهره مطرح این ائتلاف است که نامش در کنار ابراهیم جعفری برای ریاست بر این ائتلاف به چشم می‌خورد. عبدالمهدی هم شاید با اشاره مالکی و تایید طالبانی به سرنوشت دیگر سیاسیون بازنشسته ائتلاف ملی عراق دچار شود.
اگر مالکی بتواند با کردها و اهل سنت ائتلاف تشکیل دهد شاید بتواند حتی برخی طیف‌های درون این ائتلاف جدید را هم با دادن برخی امتیازات به سوی خود بکشد. سابقه مالکی فراوان است از این زدو بندهای دیپلماتیک.
سفرهای متعدد وی در 2 ماه اخیر به مناطق کردنشین عراق اگرچه مسائلی مانند اختلاف کردها با دولت مرکزی را هم شامل می‌شد اما در پس پرده خود ادامه حمایت آنها از مالکی را هم در برداشت.
جلال طالبانی به‌عنوان یکی از 2 رکن کردهای شمال عراق در ماه‌های اخیر بارها از مالکی حمایت کرده است. مالکی پیش از این هم تنهایی را تجربه کرده و اتفاقا نتیجه خوبی هم گرفته است. وی در انتخابات استانی عراق در قالب ائتلاف دولت قانونمند توانست با وجود شکست در استان‌های جنوبی، رای چشمگیری را به‌دست آورد.
از این گذشته، نپیوستن مالکی به ائتلاف ملی عراق علاوه بر دلیلی که ذکر شد علل دیگری هم دارد. مالکی در رایزنی با مجلس اعلا برای پیوستن به این ائتلاف شروطی داشت که مورد قبول واقع نشد.
مهم‌ترین این شروط عبارت بودند از: صدری‌ها پست حساسی در دولت نداشته باشند. ابراهیم جعفری رئیس ائتلاف جدید نشود. مهم‌ترین شرط مالکی هم حمایت ائتلاف جدید از نخست‌وزیری وی بود.
پیوستن مالکی به این ائتلاف به معنای چشم‌پوشی وی از سمت نخست‌وزیری عراق بود که طبیعی است مالکی آن را نپذیرد. ائتلاف‌ها دولت‌ها را تشکیل می‌دهند. این بار دولت است که وزن ائتلاف‌ها را تعیین می‌کند و خط و نشان می‌کشد.
