یواشکی چشمک بزن و برنده شو!

همشهری آنلاین- بهاره خسروی : «سید رسول امینی» تهران‌پژوه، درباره نحوه اجرای این بازی توضیح می‌دهد: «بعد از انتخاب سه قطعه کاغذ، روی دو قطعه کلمه هیچ و روی کاغذ سوم کلمه چشمک نوشته می‌شد. مرحله دوم تا کردن کاغذها بود. باید کاغذها به نحوی تا شود که نوشته‌های آن قابل رؤیت نباشد تا کسی وسط بازی فرصت تقلب را پیدا نکند. بیشتر هدف از این کار قایم شدن کاغذ چشمک بود. از اینجا به بعد نوبت شرکت‌کنندگان است تا یکی از کاغذهای تا شده را بردارند. هر شرکت‌کننده‌ای که کاغذ چشمک به دستش بیفتد و گل بازی هم از اینجا شروع می‌شود نفری که این کاغذ را برمی‌دارد باید باید جوری چشمک بزند که نفر سوم متوجه چشمک زدنش نشود. برای این کار حتماً باید سرعت و دقت بالایی داشته بشد چرا که کوچک‌ترین اشتباه، باعث و مجازات می‌شود.»

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

اما اینکه تکلیف برنده و بازنده این ماجرا چه می‌شود، قصه جالبی دارد. امینی می‌گوید: «برنده بازی کسی بود که با موفقیت می‌توانست چشمک بزند و برای بازنده هم بر اساس تصمیم جمع مجازاتی در نظر گرفته می‌شد. البته هرچه تعداد بازیکنان بیشتر می‌شد، به کاغذهای کلمه هیچ اضافه می‌شد. چون فقط یک نفر باید چشمک می‌زد. بیشترین هدف از بازی‌های قدیمی یک تمرین برای کسب مهارت در دوران بزرگسالی بود. بسیاری از همین بازی‌ها زمینه‌ساز کسب و مهارت و پرورش حس اعتماد به نفس در دوران بزرگسالی می‌شد. بچه‌ها از دل همین بازی‌ها با روحیه کار تیمی برد و باخت و شکست‌ها آشنا می‌شدند.»