اما این برنده جایزه اسکار، مطابق معمول پیام فیلم "سرمایه‌داری: یک قصه عشقی" را با مقادیر زیادی طنز گزنده و چند تایی فکر بکر ارائه می‌دهد.[فیلم جدید مایکل مور؛ رایگان بر روی اینترنت]
به گزارش خبرگزاری فرانسه رونامه‌نگاران پیش از نمایش رسمی آخرین فیلم سازنده "فارنهایت 9.11" قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان در روز شنبه، آن را دیدند.
مور برای تاکید بر اینکه آمریکایی‌ها را شستشوی مغزی داده‌اند تا به این اعتقاد برسند که کاپیتالیسم "مطابق با قانون خداست"، بخش‌های از فیلم را به صورت سیاه وسفید از هیپنوتیسم‌کنندگانی که با مارپیچ‌های در حال چرخش بیمارانشان را به خواب مغناطیسی می‌برند، نمایش می‌دهد.[مایکل مور سیستم بهداشتی آمریکا را به نقد می‌کشد]
مور با لحنی نیمه‌جدی در این فیلم یادآور می‌شود که پیش از اصلاحات اقتصادی دوران ریگان، ثروتمندترین آمریکاییان 90 درصد مالیات‌ها را می‌پرداختند، و مردم چهار هفته در سال مرخصی داشتند و به حقوق بازنشستگی‌شان هم نمی‌شد دست زد.
بعد تکه‌ای از فیلم‌های درجه دومی که ریگان در آن بازی کرده بود، به نمایش در می‌آید، که او در حالی که سیلی حواله صورت یک زن می‌کند، می‌گوید: "خوب می‌تونم از همین الان عوضش کنم."
فیلم بین ماجرایی وحشت‌آفرین و ماجرایی الهامبخش نوسان می‌کند.
یک زندان نوجوانان خصوصی می‌شود، و قاضی‌ها برای کمک به پر کردن سلول‌‌های این زندان رشوه می‌گیرند؛ و بعد حرکت افقی دوربین به یک قایق بادبانی که روی آن نوشته شده است Reel Justice.
شرکت‌های معتبر آمریکایی مانند بانک آمریکا، سیتی‌بانک، AT&T متهم می‌شوند که سیاست‌های بیمه عمر ناعادلانه‌ای را در مورد کارمندان‌شان اتخاد می‌کنند و هنگامی آنها می‌میرند از این مبالغ سوء‌استفاده می‌کنند.
به گفته مور اما بدترین وحشت، معضل عدم توانایی مردم برای بازپرداخت وام‌های بانکی برای خرید خانه است که هنوز به حراج خانه‌ها می‌انجامد، هر هفت و نیم ثانیه یک خانه.
مور می گوید "این وال استریتی است که تبدیل به یک قمارخانه جنون‌آمیز شده است. به ما اجازه داده شد است روی خانه محل سکونتمان قمار کنیم." و به عنوان یک فعال اجتماعی به مردم توصیه می‌کند که "خانه‌های خودشان را تصرف عدوانی کنند."
پس از سقوط اقتصادی چند ماه پیش و تزریق مبالغ هنگفتی نقدینگی به شرکت گولدمن ساچز و سایر "موسسات مورد علاقه" بوسیله دولت که مور آن را یک "کودتای مالی"می‌خواند، مور با یک ماشین زره‌دار به وال استریت می‌رود تا به دستگیری شهروندان و برگرداندن پول مالیات‌پردازدندگان بپردازد.
یک صحنه دیگر در مرکز کاپیتالیسم آمریکا، مور چندین متر نوارهای زرد "صحنه جنایت" پلیس، دور بانک‌ها می کشد، و نهایتا این نوارکشی را تا مجسمه نمادین گاو ساخته مریل لینچ ادامه می‌دهد.
در مقابل در بخشی الهامبخش از فیلم، یک اعتراض نشسته 9 روزه کارگران در یک کارخانه ورشکسته شیکاگو، در و پنجره سازی ریپابلیک، نهایتا اعتباردهندگان بانک آمریکا و جی‌پی مورگان چیس را وامی‌دارد که به پرداخت بیش از 1.75 میلیون دلار موضوع را فیصله دهند.
همچنین مورد یک نانوایی نشان داده می‌شود که همه کارمندان‌شان از کارگر بسته‌بندی تا مدیرعامل در مالکیت آن سهیم‌اند و هر نفرشان در شال 65 هزار دلار به دست می‌آورند.
مور با آوردن تکه فیلمی که در آن یک کشیش می‌گوید سرمایه‌داری "از اساس شرارت‌بار" است. مور با این سخن آتشین فیلم را به پایان می‌برد: "سرمایه‌داری شرارت‌بار است و شما نمی‌توانید شرارت را تنظیم کنید. شما باید شرارت را حذف کنید."
"شما باید آن را با چیزی بهتر جایگرین کنید که برای همه مردم خوب باشد، و این چیز دموکراسی است."
