از جهت تکنیک کسی را همپای پرویز مشکاتیان در این دوران به یاد ندارم. او کسی بود که برای اعتلای موسیقی ایرانی سخت کوشید.تصنیف‌های او در ذهن بسیاری از مخاطبان ماندگار شده‌است. باید بگویم که در تصنیف‌سازی، تاریخ، ارزش کار یک هنرمند را مشخص می‌کند.
تصنیف‌سازی مدرن را به نام‌های بزرگانی چون عارف و شیدا می‌شناسیم و بعد از آن به نام‌های استادانی چون مرتضی محجوبی و کلنل وزیری و سپس به نام‌های دیگری چون روح‌الله خالقی و مجید وفادار می‌‌رسیم. تصنیف‌هایی که این بزرگان ساخته‌اند، بعد از گذشت زمان طولانی هنوز پابرجا و ماندگار هستند.
می‌خواهم بگویم که ماندگاری آثار هنری احتیاج به زمان دارد و زمان داور خوبی برای آثار هنری است. علاوه بر آن دوعامل مهم در ماندگاری یک اثر هنری در اجتماع نقش دارد. عامل اول ملودی، جذابیت و کشش هنری و عامل دوم محتوای هنری است.
تصنیف‌های ساخته مشکاتیان هر دو عامل را در خود داشته است، گرچه برخی از تصنیف‌ها را دیگران تنظیم کرده‌اند اما به‌دلیل جذابیت ملودیک در ذهن‌ها ماندگار شده‌است. این هنرمند فقید تصنیف‌های پرمحتوایی هم ساخته‌است. اما آیا ماندگاری آن مانند تصنیف‌های گذشته خواهد بود یا نه، احتیاج به زمان دارد.
از فوت نابهنگام پرویز مشکاتیان که انسانی وارسته بود و در جامعه هنری اسم پرآوازی داشت، متأسفم. فقدان هرهنرمند ضایعه عظیمی است؛ چرا که برای هنرمندان جانشینی وجود ندارد و باید هنرمند دیگری زاییده شود تا جای هنرمند قبلی را پرکند.
امیدوارم که هنرمندان جوان به قدری شوق فراگیری داشته باشند که با توجه به پشتوانه عظیم موسیقی ایران، بتوانیم امروز که یک هنرمند را از دست داده‌ایم، فردا صدها هنرمند جایگزین کنیم.
*آهنگساز و موسیقی‌دان
