شنبه ۴ مهر ۱۳۸۸ - ۰۷:۴۳
۰ نفر

سعید مروتی: چرا باید فیلم‌های موفق و خاطره‌انگیز را بازسازی کرد؟

معمولا جز انگیزه‌های اقتصادی نمی‌شود خیلی سراغ دلایل دیگر رفت. استودیوها همیشه علاقه‌مندی خود را به ساخت دوباره فیلم‌های موفق و پرفروش نشان داده‌اند. یک فرمول قدیمی هالیوودی با این مضمون وجود دارد که وقتی یک فیلم یک‌بار موفق شد تماشاگران را به خود جذب کند چرا نباید ساخت دوباره‌اش این توفیق را تکرار کند؟

گاهی اوقات فیلم‌هایی دستمایه بازسازی قرار می‌گیرند که در زمان اکرانشان بیشتر با مخالفت مواجه شده بودند ولی در گذر زمان، جایگاه خویش را باز یافتند مثل «سگ‌های پوشالی» سام پکین‌پا که واقعا مشخص نیست دوباره‌سازی‌اش بتواند درصدی از ارزش‌های فیلم پکین‌پا را تکرار کند.

خیلی وقت‌ها در نسخه بازسازی شده به فیلم مبدأ، تنها به چشم یک دستمایه نگاه می‌شود و فیلم تازه با رویکردی کاملا متفاوت جلوی دوربین می‌رود. گاهی اوقات دامنه تغییرات آن قدر گسترده است که این سؤال به وجود می‌آید که با این همه تغییر که در داستان داده می‌شود، دیگر کسی یاد نسخه اصلی هم می‌افتد؟ آیا جز نام فیلم و خط کلی داستان، نشان دیگری از کلاسیکی که مورد بازسازی قرارگرفته  می‌توان مشاهده کرد؟

اگر بخواهیم به یک نمونه موفق بازسازی اشاره کنیم می‌توانیم از «تنگه وحشت» نام ببریم که در آن اسکورسیزی فیلم کلاسیک جی‌لی‌تامپسون را دستمایه قرار داده و فیلمی به مراتب غنی‌تر خلق کرده بود؛ یک بازسازی موفق با وفاداری هم به داستان و هم شخصیت مولفی که پشت دوربین ایستاده است.

در عوض فاجعه‌ای چون «روانی» گاس‌ون سنت نیز وجود دارد که نشان می‌دهد با بازسازی کاملا وفادارانه و نمابه‌نما یک شاهکار سینمایی هم الزاما نمی‌توان حتی درصدی از موفقیت آن را تکرار کرد.

با این همه در روزگاری که بازار ارجاع دادن به آثار کلاسیک به شدت باب است و کمتر اثری است که نشانه‌ای از یک شمایل تثبیت شده را به همراه نداشته باشد، هالیوود همچنان به بازسازی آثار قدیمی ادامه می‌دهد؛ از فیلم‌های کلاسیک گرفته تا سریال‌های موفق قدیمی دستمایه تولید آثار هالیوودی قرار می‌گیرند.

«سفر ستاره‌ای» جی‌جی ابرامز به عنوان یکی از بازسازی‌های موفق این سال‌ها نشان می‌دهد که می‌توان سریال‌ها و فیلم‌های قدیمی را با زبان و لحن تازه‌ای روایت کرد و به نتیجه مطلوب رسید.

همچنان که شاید خیلی‌ها انتظار داشته باشند رابین هوود به روایت رایدلی اسکات،‌اثری تماشایی از کار درآمده باشد، همچنان که در مورد برخی از بازسازی‌های 2009 از همین حالا می‌توان مطمئن بود که حاصل کار تنها به شکست منجر خواهد شد مگر اینکه اتفاق خارق‌العاده‌ای رخ دهد.

نسخه‌های بازسازی شده، همواره با آثار مبدا موارد مقایسه قرار می‌گیرند و اگر به گذشته نگاه کنیم این مقایسه در بسیاری از موارد به نفعشان تمام نمی‌شود. استودیوها در تابستان 2009، روند بازسازی را ادامه دادند و به نظر می‌رسد که این داستان همچنان ادامه داشته باشد.

کد خبر 91207

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز