به گزارش همشهری آنلاین برای سفر به روزهای خاموشی این ساختمان باید به سال ۱۳۴۶ برویم؛ سالی که شرکت نفت به طور کامل شهر آغاجاری را تخلیه کرد. همه خانه‌ها و تاسیسات اداری به سازمان‌ها و ادارات دولتی واگذار شدند. این ساختمان در نهایت نصیب سازمان آب و فاضلاب آغاجاری شد. پس از انقلاب و زمانی که آغاجاری به شهرستان تبدیل شد ساختمان جدیدی هم برای سازمان آب و فاضلاب آغاجاری ساخته شد.
قدمت این ساختمان اما به سال‌های قبل‌تر برمی‌گردد. به سالی که چاه نفت شماره ۳ آغاجاری کشف شد. از همان زمان هم نیاز شرکت نفت به اطلاع‌رسانی و مخابرات سبب احداث این ساختمان شد. حسن خادمی، پژوهشگر حوزه تاریخ نفت درباره این ساختمان می‌گوید: «میدان نفتی آغاجاری به عنوان بزرگترین میدان نفتی خاورمیانه در سال ۱۳۱۵ کشف شد. با توجه حفر اولین چاه اکتشافی در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ باید گفت که حفاران انگلیسی از سال ۱۳۰۰ در آغاجاری حضور داشتند. این احتمال وجود دارد که این ساختمان مانند بقیه سازه‌های شرکت نفت به مرور زمان تخریب شود.»
نفت در آغاجاری
آغاجاری از نخستین مناطقی بود که بعد از مسجد سلیمان، کاوش برای نفت در آن آغاز شد. حفاری‌ها برای نفت و گاز در آغاجاری در سال ۱۳۰۵، یعنی حدود یک دهه پس از مسجد سلیمان شروع شد و نخستین بار در سال ۱۳۱۷ نفت از چاه شماره یک آغاجاری فوران کرد. تا سال ۱۳۲۹ با حفر ۱۶ حلقه چاه در این منطقه، معادل نیمی از حجم فرآورده‌های نفتی ایران در میدان نفتی آغاجاری تولید می‌شد. اعتصاب بزرگ کارگران آغاجاری به مدت دو هفته در سال ۱۳۲۵ در زمان خودش، بزرگترین اعتصاب خودجوش کارگران نفت در خاورمیانه بود که پایه‌های استعمار انگلیس را به لرزه درآورد و زمینه ملی شدن نفت را در ایران فراهم کرد.
در کتاب «بیست سال پس از ملی شدن صنعت نفت» نوشته فواد روحانی و اسناد رسمی وزارت کشور درباره تحولات تاریخی آغاجاری آمده است: «آغاجاری تـا پیش از کشف و استخراج منـابع نفت، دهستانی از توابع شهرستان بهبهان در استـان ششم بود؛ در شهریور ۱۳۲۵ به بخش تبدیل شد. بخش آغاجاری سرانجام در مرداد ۱۳۹۱ به مرکزیت شهر آغاجاری، به شهرستان تبدیل شد.»
نظر شما