سازمان آموزشی، علمی، فرهنگی ملل متحد یونسکو و شورای جهانی نابینایان، در جلسه‌ای مشترک قانون «عصای سفید» را درسال 1950 بررسی کرده و به تصویب رساندند.
بر این اساس قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم کرد. در میان وسایل کمک حرکتی نابینایان، می‌توان عصای سفید را به عنوان پرچم استقلال آنها قلمداد کرد.
عصای هور یا عصای بلند بعد از جنگ جهانی دوم، به عنوان یک وسیله کمک حرکتی برای نابینایان ابداع شد.
این عصا، ابتکار یک عکاس شهر بریستول کشور انگلستان بود. جیمز بیگز که در اثر سانحه بینایی خود را از دست داد، برای در امان بودن از خطر وسایل نقلیه با یک ابتکار تاریخی، عصایی به رنگ سفید به دست گرفت تا برای همگان به راحتی قابل دید باشد.
این عصا همچنین به دلیل بلندی به فرد امکان می‌دهد تا مانع ها و تغییرهای بر سر راه خود را تشخیص بدهد. بعد از آن، عصای سفید، نشانه‌ای بین‌المللی برای شناخت نابینایان شد.
16 سال پس از اینکه جیمز بیگز عصای سفید به دست گرفت، دکترناول پری ریاضیدان و دکتر جاکوپس تن بروک حقوقدان آمریکایی در بیانیه‌ای با حمایت از حقوق اجتماعی نابینایان، اعلام کردند که باید فرصت‌های برابر برای افراد بینا و نابینا در نظر گرفته شود.
این بحث و گفت‌وگوها با شروع جنگ جهانی دوم متوقف شد و در سرانجام در سال 1950 قانون عصای سفید تدوین و روز جهانی ایمنی نابینایان مشخص شد.
بسیاری از کشورهای جهان مفاد این بیانیه را پذیرفته‌اند و تمام و یا بخشی از آن را به عنوان قانون اجرا می‌کنند.
برخی از حقوق نابینایان:
- حق استفاده آزادانه از خیابان‌ها، پیاده‌روها
- حق استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، کشتی
- حق فعالیت و کار در بخش‌های دولتی و مدرسه‌ها با شرایط مساوی مانند دیگر افراد جامعه
- تشویق نابینایان از سوی دولت‌ها برای شرکت در امور اجتماعی و اقتصادی
