این کش و قوس چنان بود که در فاصله یک روز مانده به انتخاب رئیس فراکسیون، چهره‌های متنفذ مجلس که کمتر دیده شده است به جمع خبرنگاران بیایند، ترجیح دادند از سایه بیرون آمده و به اظهارنظر درباره رئیس آینده فراکسیون اصولگرایان بپردازند. انتخاب رئیس این فراکسیون حتی اعضای فراکسیون اقلیت مجلس را هم به اظهارنظر واداشت. شاید حمایت جریان اقلیت مجلس از تداوم ریاست لاریجانی بر فراکسیون اصولگرایان از آن جهت صورت می‌گرفت که لاریجانی حداقل در رأس قوه قانونگذاری، جانب تساهل و تسامح را با این جریان نگه می‌دارد.
ریاست بر فراکسیون اصولگرایان مجلس از آن جهت که هر از چند گاهی باید تصمیم‌های سرنوشت‌سازی در صحن علنی اتخاذ کند، اثر‌گذار و قابل اهمیت تلقی می‌شود. شاید از همین رو بود که در جریان رای اعتماد به کابینه، نتیجه، تقریبا همان شد که در جلسات متنفذین شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان اتخاذ شده بود اگرچه جریان حامی دولت برای حذف علی لاریجانی از ریاست این فراکسیون تلاش می‌کرد زیرا در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری دهم، لاریجانی در رأس فراکسیون اصولگرایان و قوه قانونگذاری اجازه انتشار بیانیه‌ای به امضای فراکسیون اکثریت مجلس را در حمایت از نامزدی خاص نداده بود.
البته اختلاف نظر رایحه خوشی‌های مجلس با لاریجانی به چند صباحی پیش‌تر از این ماجرا برمی‌گشت. اوایل فروردین ماه سال‌جاری وقتی گزارش تفریغ بودجه سال86 در مجلس با اجازه لاریجانی قرائت شد، مهدی کوچک‌زاده، حمیدرسایی و علی‌اصغر زارعی، اعضای فراکسیون رایحه خوش مجلس بیشترین واکنش‌ها را نشان دادند. کوچک زاده، عبدالرضا رحمانی فضلی، رئیس دیوان محاسبات و معاون لاریجانی در شورای‌عالی امنیت ملی و صدا و سیما را متهم کرد که او «باید به قانون عمل کند نه اینکه به میل این و آن عمل کرده و گزارش تهیه کند».
بعد از آن جریان، پیغام‌هایی از سوی روح‌الله حسینیان، رئیس فراکسیون انقلاب که اعضایش بیشتر از نمایندگان حامی دولت هستند، به دفتر لاریجانی رسید که درصورت ادامه این روند از ریاستش بر مجلس در سال دوم حمایت نخواهند کرد. غلامعلی حداد عادل گزینه‌ای بود که نامش در ذیل حمایت فراکسیون انقلاب برای تصدی کرسی ریاست مجلس در سال دوم، به زبان آمد اما رئیس مجلس هفتم بعد از آن شکستی که در جریان رقابت با لاریجانی برای ریاست مجلس هشتم متحمل شد، هیچ وقت دوباره نه برای ریاست مجلس و نه برای ریاست فراکسیون اصولگرایان، حاضر نشد به درخواست نمایندگان حامی دولت پاسخ دهد.
حداد عادل بعد از آن جریان موضع سکوت گرفت و حداقل روزه سکوتش را در این باره هیچ‌گاه افطار نکرد اما سخنی که حسین فدایی، دبیر کل جمعیت ایثارگران در حاشیه جلسه علنی یکشنبه گذشته به زبان آورد شاید راز امتناع حداد عادل از ورود به عرصه رقابت با لاریجانی و البته پاسخ منفی‌اش به درخواست جریان حامی دولت را فاش کند.
فدایی در آن جلسه ریاست لاریجانی بر مجلس را محصول تفاهم لاریجانی و احمدی‌نژاد در سال اول مجلس دانست. دبیر کل جمعیت ایثارگران در پاسخ به این سؤال که« چگونه بین آقای لاریجانی و آقای احمدی‌نژاد تفاهم صورت گرفته درحالی‌که آقای احمدی‌نژاد رئیس قوه مجریه است و آقای لاریجانی نماینده مجلسی است که از سوی نمایندگان به‌عنوان رئیس مجلس انتخاب شده؟» گفت: دوستانی که همراه دولت و نزدیک‌تر به آقای احمدی‌نژاد بودند این رای را اعمال کردند. او در واقع از تفاهم اصولگرایان به‌ویژه اصولگرایانی که به احمدی‌نژاد نزدیک‌تر هستند، برای به ریاست رساندن لاریجانی سخن گفت. این سخن، می‌تواند به تفاهم اصولگرایان نزدیک‌تر به دولت برای حذف حداد عادل از ریاست مجلس تعبیر شود. به‌نظر می‌رسد رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس هشتم از آن ماجرا دلخوری‌ها دارد که ریاست بر کمیسیون فرهنگی مجلس را فعلا بر هر ریاستی ترجیح می‌دهد.
فدایی در آن جلسه البته از جابه‌جایی قدرت در میان اصولگرایان مستقر در مجلس هم سخن گفت و با ذکر مثالی از اعضای تهرانی شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان که در سال اول بیشتر جبهه پیروانی بودند و در سال دوم متشکل از نمایندگان نزدیک به دولت شده‌اند، گفت: در این مرحله برخلاف مرحله قبل که تفاهم شده بود یکی از اضلاع اصولگرایان (جبهه پیروان خط امام و رهبری) امور فراکسیون را در دست گیرند، این بار دوستان حامی دولت تلاش می‌کنند فعال‌تر ظاهر شوند و به‌نظرم در دوره بعد دوستان دیگری از جریان اصولگرایی (اصولگرایان تحول‌خواه) اداره فراکسیون را بر عهده خواهند گرفت.
برخلاف تفسیر حسین فدایی، دبیر کل جمعیت ایثارگران‌از جابه‌جایی قدرت در میان اصولگرایان مجلس، انتخاب علی لاریجانی به ریاست فراکسیون نشان داد که جریان استخوان دارتر اصولگرایی مایل نیست قدرت را به ضلع دیگری منتقل کند. یکی دو روز پیش از برگزاری جلسه فراکسیون اصولگرایان، رایزنی محمدرضا باهنر که معمولا کارگردانی اینگونه صحنه‌ها را خوب بلد است، با اعضای شورای مرکزی اصولگرایان، نشان می‌داد که ورق برخلاف هفته گذشته به نفع رئیس مجلس هشتم برگشته است و مرتضی آقا تهرانی اصلی‌ترین گزینه جریان حامی دولت برای ریاست فراکسیون اصولگرایان، حریف قدری برای لاریجانی نیست.
حتی طرحی که از دل فراکسیون انقلاب اسلامی بیرون آمده و قرار بود با تغییر در اساسنامه فراکسیون اصولگرایان، ورود لاریجانی را به عرصه رقابت با آقا تهرانی تنگ کند، نتوانست کارساز باشد و با اقبال اعضای شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان روبه‌رو نشد. بر اساس این طرح رئیس مجلس همزمان نمی‌توانست رئیس فراکسیون نیز باشد.
جریان حامی دولت برای حذف لاریجانی از ریاست فراکسیون اصولگرایان، از این موضع وارد شده بودند که اختلاف سلایق موجود، فراکسیون اصولگرایان را گاه در موضع انفعال قرار داده است آنچنان که حمیدرسایی یکی از مخالفین اصلی ریاست لاریجانی بر فراکسیون اصولگرایان، در یادداشتی در وبلاگ شخصی‌اش این سؤال را پیش می‌کشد: « آیا کسی از نقش آفرینی این فراکسیون درخصوص ایجاد وحدت جریان اصولگرایی کشور در باره موضوعات مهمی چون انتخابات دهم و حوادث پس از آن، هدفمند کردن یارانه‌ها و اصلاح الگوی مصرف، رای به کابینه، بودجه و حتی نحوه تعامل و نظارت بر دولت و... ردپایی می‌یابد؟... در تمام این موضوعات به‌دلیل عدم‌رهبری درست فراکسیون و عدم‌بحث و بررسی در فراکسیون، اختلافات تشدید شد».
اما برخلاف این نظر، طیف حامی لاریجانی عملکرد وی را در یک‌سال گذشته مطلوب می‌دانند. این طیف معتقدند که انصراف یا حتی انتخاب نشدن لاریجانی برای ریاست این فراکسیون، انشعاب آن را به‌دنبال خواهد داشت. در واقع عملکرد یک‌ساله لاریجانی نیز چیزی غیراز این را نشان نمی‌داد. اگر فراکسیون انقلاب به ریاست روح‌الله حسینیان یا فراکسیون پیشرفت و عدالت به ریاست محمدرضا باهنر از دل فراکسیون اصولگرایان بیرون آمد اما فعالیت این فراکسیون‌ها در مقابل نظر فراکسیون اصولگرایان قرار نگرفت. اتفاقی که در جریان نشست شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان در جلسه روز سه‌شنبه رخ داد نشان داد، از وزن حامیان دولت که به‌دنبال قدرت گرفتن در مجلس بودند، کاسته شد.
نامزد این جریان تنها توانست 6 رای از آرای اعضای مرکزی فراکسیون اصولگرایان را به دست آورد. حامیان دولت نه تنها نتوانستند کرسی ریاست را به دست بگیرند بلکه از تصدی کرسی نایب رئیسی نیز بازماندند. به این ترتیب نماینده مردم قم که بنا به انتساب نسبی و سببی‌اش به روحانیت، از حمایت روحانیون مجلس نیز برخوردار است برای یک‌سال دیگر در رأس قوه قانونگذاری مجلس، سکان هدایت اصولگرایان مستقر در بهارستان را هم به دست گرفت.
لاریجانی رئیسی است که از این پس در رأس فراکسیون اصولگرایان در عین حالی که از مواضع سیاسی اصولگرایان مجلس پشتیبانی می‌کند، بنا به ریاستش در قوه قانونگذاری کشور، باید جانب اعتدال را نیز نگه دارد و در عین حالی که نظر اصولگرایان منتقد دولت را تامین می‌کند، باید نقطه نظرات اصولگرایان حامی دولت را نیز در تصمیماتش دخیل کند و این همان تضاد اختلاف سلایق است که باید دید رئیس فلسفه‌دان مجلس تا چه حد از پس حل آن برمی‌آید.
