به گزارش ایسنا، ربیعه قدیر رهبر اویغورهای چین و رئیس کنگره‌ی جهانی اویغورها، در گفت‌وگو با شبکه آلمانی دویچه وله اظهار داشت: شرایط اویغورها در چین روز به روز بدتر می‌شود.
قدیر در بخش ابتدایی مصاحبه خود اظهار داشت: دولت چین تلاش می‌کند که با سرسختی هر چه بیشتر با اویغورها مقابله کند. بعد از آنکه دولت چین عده‌ی زیادی را محکوم به مرگ کرد، هزاران تن را نیز زندانی کرده است.
وی افزود: زندان‌های چین پر از اویغورهایی است که در آنجا شکنجه می‌شوند. دولت چین و مقامات قضایی چین اظهار داشتند که شش تن از اویغورها به اشتباهات خود اعتراف کرده‌اند؛ اما من مطمئن هستم که آنها بی‌گناه هستند و زیر بار شکنجه مجبور به اعتراف شده‌اند.
قدیر تصریح کرد: جامعه جهانی باید علیه این صدور رای ایستادگی کند؛ چرا که این شش تن محکوم به مرگ شده‌اند. وضعیت شینجیانگ نیز بسیار وخیم است و روز به روز نیز بدتر می‌شود. اویغورها از رفتن به خیابانها هراس دارند، چرا که نه تنها از سوی نیروهای امنیتی بلکه از سوی چینی‌های هان نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
ربیعه قدیر در ادامه مصاحبه خود گفت: بر اساس اطلاعات ما، افرادی که ربوده و ناپدید شده‌اند به احتمال زیاد کشته شده‌اند. افراد زیادی وجود دارند که از سرنوشت افراد ربوده شده آگاهند؛ اما از گفتن واقعیات به دلیل ترس از دولت امتناع می‌کنند.
ربیعه قدیر که یکی از ثروتمندترین زنان چین است، در خصوص حمایت خود و همینطور وقف زندگی خود برای بهبود زندگی اویغورها گفت: جامعه جهانی اطلاعات بسیار کمی در مورد اویغورها و مشکلات آنها در چین دارد. حقوق ما روزانه ضایع می‌شود، علاوه بر این برای جامعه جهانی این واقعیت غیر قابل تصور است که چینی‌های هان خواهان پاکسازی قومی هستند. از این رو من خود را هر روز بیشتر متعهد می‌بینم که صدای این ملت را به گوش جهانیان برسانم.
وی ادامه داد: هنگامی که من در چین بودم، بسیار تلاش کردم که با دولت مذاکره کنم؛ اما این امر برای من میسر نشد و اکنون من صدای آزادی خواهی خود را در کشورهای غربی به گوش جهانیان می‌رسانم.
رهبر کنگره جهانی اویغورها در ادامه افزود: خواست من از دولت چین این است که اویغورها همچون دیگر مردم چین حق زندگی داشته باشند و بتوانند به طور مستقل برای خود تصمیم گیری کند؛ چرا که شینجیانگ توسط دولت چین به عنوان استانی مستقل معرفی شده و ما به عنوان اویغور ساکنین واقعی این استان هستیم.
این مقام برجسته اویغورها در ادامه گفت: به دلیل ذخایر خامی که در استان ما وجود دارد، ما مرتبا مورد فشار و سوء استفاده چینی‌ها هستیم. دولت چین به جای این که این ذخایر خام و ثروت را با ما تقسیم کند، از آن تنها به نفع خود بهره می‌برد.
قدیر در ادامه با اشاره به اظهارات جوانان اویغور در خصوص این که مقابله غیر مسلحانه با دولت چین فایده‌ای ندارد، گفت: با وجود اینکه متاسفانه این گونه اظهارات درست است، اما من همیشه از جوانان اویغور خواسته‌ام که با صبر به مقاومت خود ادامه دهند و به سلاح متوسل نشوند، از این رو من از جامعه‌ی جهانی می‌خواهم که از مقاومت مسالمت آمیز و به دور از خشونت ما حمایت کند.
ربیعه قدیر درخصوص نقاط مشترک اویغورها با جنبش اسلامی شرق ترکستان گفت: این برای من کاملا نامشخص است که اصلا سازمانی با این نام وجود دارد یا نه؟ ما هیچ ارتباطی با هیچ نوع خشونت نداریم. کنگره‌ی ما و افرادی که در آن مشغولند، تنها برای صلح کار می‌کنند.
وی در ادامه با اشاره به نقش اسلام در هویت مردم اویغور گفت: اسلام نقش بسیار بزرگ و کلیدی برای ما بازی می‌کند. مطمئنا اسلام یک مساله مذهبی است؛ اما ما ملتی با فرهنگ و تاریخچه طولانی هستیم. ما دارای تمدن، سنت، موسیقی و فرهنگ برای خود هستیم و نقطه مشترکی نیز با چینی‌ها نداریم.
ربیعه قدیر درخصوص واکنش و موضع گیری کشورهای اسلامی نسبت به اویغورها گفت: کشورهای اسلامی ارتباطات بسیار تنگاتنگی را با دولت چین دارند. چین در این مورد سیاست دوگانه‌ای را دنبال می‌کند. پکن از یک سو به کشورهای مسلمان می‌گوید ربیعه قدیر و طرفداران وی دارای جهت گیری‌های غربی هستند و با اسلام هیچ ارتباطی ندارند و از سوی دیگر، به کشورهای غربی می‌گوید آنها مسلمان هستند و افراطی. دولت چین با این سیاست دو گانه علیه ما فعالیت می‌کند. تاکنون دنیای اسلام علاقه‌ای به مساله‌ی ما نشان نداده است. البته بعد از ناآرامی‌هایی که در ماه ژوئیه روی داد، ما شاهد برخی واکنش‌ها نسبت به سرنوشت اویغورها بودیم. برای مثال ترکیه به شدت در این مورد واکنش نشان داد.
ربیعه قدیر در این مورد که آیا از خواست ترکیه برای توقف تبادلات تجاری با چین در پاسخ به اعمال خشونت علیه اویغورها استقبال می‌کند یا نه؟ گفت: نه ما از این اقدامات استقبال نمی‌کنیم و انتظار نداریم که ترکیه و دیگر کشورها روابط خود را چه از لحاظ اقتصادی و چه دیگر جنبه‌ها با چین متوقف کنند. با این وجود می‌توان به حقوق بشر توجه کرد و مساله‌ی اویغورها را جزء یکی از موارد مهم مذاکرات قرار داد.
قدیر همچنین درخصوص این که برخی از زندانی‌های گوانتانامو اویغور هستند و دولت آمریکا به هیچ وجه از پذیرش آنها در آمریکا استقبال نکرده است، گفت: ما تلاش کرده‌ایم که دولت آمریکا را مجاب کنیم حداقل چند تن از این اویغورها را بپذیرد، اما تا کنون هیچ اتفاقی نیفتاده است و کشورهای دیگر هم پذیرش اویغورها را تنها منوط به پذیرش آمریکا کرده‌اند. تلاش‌های ما همچنان ادامه دارد و ما مذاکرات خود را با سازمان‌های حقوق بشری همچنان ادامه خواهیم داد.
ربیعه قدیر در بخش پایانی مصاحبه خود درخصوص آینده ملت اویغور اظهار داشت: امیدوارم که طی سال‌های آتی وضعیت از چیزی که اکنون است بدتر نشود، اما اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد طی 20 سال آینده هیچ اثری از اویغورها باقی نخواهد ماند. برنامه‌ریزی‌های سیستماتیک و سازمان‌دهی شده‌ای از سوی چینی‌ها برای نابود کردن ما وجود دارد. برای مثال ابتدا تمام خطوط اینترنت، تلفن و برق از ما سلب شد. اگر شما وضعیت فعلی استان شینجیانگ را زیر نظر بگیرید، این طور به نظر می‌رسد که در این منطقه نسل کشی قومی روی داده است. هنگامی که چینی‌ها در سال 1949 سرزمین ما را اشغال کردند، تنها دو درصد چینی در آنجا زندگی می‌کرد؛ اما اکنون این طور به نظر می‌رسد که هیچ سرزمین اویغوری پیشتر وجود نداشته است. جالب اینجاست که باز هم دولت چین از این وضعیت رضایت ندارد و به خاطر همین ما را بدون دلیل در زندانها اسیر و شکنجه می‌کند. اگر 20 سال دیگر به همین منوال ادامه پیدا کند، هیچ اثری از ایغورها باقی نخواهد ماند. از این رو باید هر چه زودتر راه حلی یافت شود و من تمام زندگی خود را صرف پیدا کردن این راه حل می‌نمایم.
وی گفت: ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه چیز امکان پذیر است و امیدوارم که تمام کشورهای غربی تمام تلاش خود را برای یافتن راه حلی صلح آمیز انجام دهند. اگر ما اکنون تلاش نکنیم، چین نه تنها به خطری برای اویغورها بلکه برای کشورهای غربی نیز تبدیل خواهد شد.
