نظامیان در شهر، رژه می‌روند، مدارس نیمه تعطیل است و مردم هر لحظه نگران هستند که حمله بعدی به این شهر چه زمانی رخ می‌دهد.
این ترس نشان می‌دهد که شبه‌نظامیان طالبان و القاعده که مقر اصلی‌شان در مناطق مرزی با افغانستان است اکنون جنگ را به مرکز سیاسی و دیپلماتیک پاکستان کشیده‌اند؛ مسئله‌ای که آنها امیدوار هستند به وسیله آن بتوانند دولت را مجبور به متوقف کردن عملیات نظامی در مناطق امن و تحت کنترل خود کنند.
ناآرامی در اسلام آباد در هفته‌های اخیر با وجود تدابیر امنیتی پس از چند حمله تروریستی افزایش یافته است. در بدترین موارد، بمب‌گذارهای انتحاری به یک دانشگاه اسلامی و کارکنان سازمان ملل متحد حمله کردند. در حمله دیگری شبه نظامیان برای 22 ساعت نظامیان پاکستان را در ستاد ارتش این کشور به گروگان گرفتند.
در حملات اخیر مرکز سیاسی پاکستان تاکنون 300 نفر کشته شده‌اند که اکثر آنها غیرنظامیان پاکستانی هستند و به همین خاطر مردم این کشور انتظار ندارند که ترس و دلهره از این حملات به‌زودی به پایان برسد.
در میان مردم پاکستان، ترس هر روز بیشتر می‌شود. حمله به دانشگاه بیش از هر مورد دیگری وحشت را در میان مردم گسترش داده است و دیگر همه فکر می‌کنند که هیچ مکانی از حملات شبه نظامیان در امان نیست و هیچ‌کس نمی‌‌تواند جلوی آنها را بگیرد.
اسلام آباد پیش از این، شهری بود که از حملات شبه نظامیان کم و بیش درامان مانده بود. تروریست‌هایی که در دیگر شهرهای پاکستان زندگی مردم را مختل کرده بودند تاکنون کمتر در پایتخت عرض اندام کرده بودند. جهانگردها وقتی از اسلام آباد دیدن می‌کردند از وضعیت خوب پایتخت پاکستان لذت می‌بردند و فرقی میان این شهر با شهرهای بزرگ کشورهای امن منطقه پیدا نمی‌کردند.
این روال از اواسط سال 2007 تغییر کرد؛ زمانی که نیروهای ارتش، مسجد قرمز را در این شهر محاصره کردند. شبه‌نظامیانی که این مسجد را تصرف کرده بودند تسلیم نمی‌شدند. حمله نیروهای ارتش به این مسجد و انفجارهای پس از آن باعث کشته‌شدن حداقل 100 نفر شد.
تلاش شبه‌نظامیان برای گرفتن انتقام از آن زمان بیشتر شد و تروریست‌هایی که در مناطق قبیله‌ای ساکن هستند حملات خود را علیه ساختمان‌های دولت، ارتش و کشورهای غربی افزایش دادند.
تا زمانی که این حملات هر چند وقت یکبار اتفاق می‌افتاد 900 هزار ساکن پایتخت پاکستان و اتباع کشورهای دیگر در این شهر خود را خارج از محدوده جنگ ارتش و شبه‌نظامیان می‌دیدند ولی یکسال قبل حمله به هتل ماریوت، نشان داد که شبه نظامیان، مرزهای حملات خود را تغییر داده‌اند.
اکنون ساکنان پایتخت پاکستان هر روز که از خواب بیدار می‌شوند دعا می‌کنند که همه اعضای خانواده آنها در پایان روز سالم به خانه بازگردند. این ناامنی باعث شده است که خیلی‌ها ترجیح بدهند کمتر از خانه‌هایشان بیرون بیایند.
صاحبان رستوران‌ها و مراکزی که بیشتر با مهمانان خارجی سر و کار دارند، می‌گویند در ماه‌های اخیر و از زمان شروع حملات ارتش به مناطق تحت تصرف طالبان، درآمد آنها حداقل 50 درصد کاهش داشته است.
بعد از حمله به دانشگاه اسلام‌آباد هنوز بسیاری از مدارس در این شهر تعطیل هستند و بسیاری از خانواده‌ها برای حفظ جان فرزندان‌شان تصمیم گرفته‌اند از این پس در خانه به درس و مشق آنها برسند.
افراد خارجی در این شهر اکنون بیش از گذشته هدف حملات شبه نظامیان طالبان هستند. با شروع عملیات دولت در وزیرستان جنوبی و ادامه حضور نیروهای آمریکا در افغانستان دلهره افراد خارجی بیش از گذشته شده است. منطقه اصلی سیاسی و دیپلماتیک اسلام‌آباد اکنون شبیه به یک دژ نظامی شده است.
این منطقه با سیم‌های خاردار و چند لایه امنیتی از بقیه شهر جدا شده است تا احتمال حملات انتحاری در آن کاهش پیدا کند. مردان مسلح از نیروهای ارتش یا شرکت‌های امنیتی خصوصی به‌صورت 24 ساعته در این منطقه حضور دارند تا در مقابل حملات طالبان واکنش سریع نشان دهند.
جنگ ارتش با طالبان در حالی ادامه دارد که دولت پاکستان محبوبیت چندانی ندارد و اکثر مردم پاکستان عقیده دارند خشونت‌ها در این کشور با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان متوقف می‌شود.
مردم پاکستان می‌گویند که دولت این کشور به جای جنگ باید با نیروهای طالبان گفت و‌گو کند. آنها اکنون آمریکا را مسئول ترس و دلهره هر روز خود می‌دانند که علاوه بر ناتوانی در تامین امنیت افغانستان جنگ را تا مرکز سیاسی پاکستان هم کشانده است.
آسوشیتدپرس، 2 نوامبر
ترجمه: محمد کرباسی
