عمران صلاحی در کنار نوشتن و سرودن به تحقیق و پژوهش در بارۀ طنز روی آورد و در سال ١٣٤٩ کتاب طنزآوران ایران را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد.
نخستین شعر از اشعار نیمائی عمران صلاحی در سال ١٣٤٧ در مجلۀ خوشه به سردبیری احمد شاملو انتشار یافت. صلاحی در عرصۀ شعر و در قلمرو طنز جدی و فعال بود.
وی از سال ١٣٥٢تا ١٣٧٥ در استخدام رادیو و تلویزیون بود و سال‌ها با شورای عالی ویرایش صدا و سیما همکاری داشت.
صلاحی آثار خود را در عرصۀ طنز از جمله با نام مستعار آقای شکرچیان به چاپ می‌رساند.
وی 11 مهر سال ١٣٨٥ در پی یک بیماری قلبی و ریوی در تهران درگذشت.
برخی از آثار عمران صلاحی:
- طنزآوران امروز ایران با همکاری بیژن اسدی‌پور (۱۳۴۹)
- گریه در آب (۱۳۵۳)
- قطاری در مه (۱۳۵۵)
- ایستگاه بین راه (۱۳۵۶)
- هفدهم (۱۳۵۸)
- پنجره دن داش گلیر (۱۳۶۱، به زبان ترکی آذربایجانی)
- رویاهای مرد نیلوفری (۱۳۷۰)
- شاید باور نکنید (۱۳۷۴، چاپ سوئد)
- یک لب و هزار خنده (۱۳۷۷)
- حالا حکایت ماست (۱۳۷۷)
- گزینه اشعار (۱۳۷۸)
- آی نسیم سحری (۱۳۷۹)
- ناگاه یک نگاه (۱۳۷۹)
- ملا نصرالدین (۱۳۷۹)
- از گلستان من ببر ورقی (۱۳۷۹)
- باران پنهان (۱۳۷۹)
- هزار و یک آینه (۱۳۸۰)
- آینا کیمی (به زبان ترکی آذربایجانی، ۱۳۸۰)
- تفریحات سالم
- طنز سعدی در گلستان و بوستان
- زبان‌بسته‌ها (منتخبی از قصه‌های حیوانات به نظم)
- عملیات عمرانی
- خنده سازان و خنده پردازان
- موسیقی عطر گل سرخ
- مرا بنام کوچکم صدا کن
