هر روز 8 هزار نفر در اثر ابتلا به ایدز میمیرند و هر سال4 میلیون و 300 هزار نفر به مبتلایان اضافه میشوند.
در تمام دنیا تقریباً40 میلیون نفر آلوده به ویروس ایدز هستند. در سال 2006،
2 میلیون و 900هزار نفر در اثر ابتلا به ایدز کشته شدهاند. این آمار ترسآور و خارج از تصور است.
این آمار از طرف سازمان ملل متحد در کنفرانس ایدز 2008 که در مکزیکوسیتی با حضور بانکیمون- دبیرکل سازمان ملل متحد- برگزار شد عنوان شد.
ویروس ایدز به قول عامیانه، این سفیر بدبختی، چنان پیشرفت کرده که هماکنون به کشورهای پرجمعیت دنیا مثل روسیه، چین و هندوستان رسیده و در حال حاضر در آسیا تعداد مبتلایان به این ویروس به میزان 15 سال گذشته در آفریقا رسیده. پیترپیوت، سرپرست بخش ایدز در سازمان ملل میگوید: اگر حکومتها همچنان به بیتوجهی خودشان ادامه دهند و اقدامی در جهت جلوگیری از این بیماری نکنند بهزودی شاهد مرگ دسته جمعی در سراسر دنیا خواهیم بود.
تعداد زیادی از افراد دست بهخود فریبی میزنند و تصور میکنند که ایدز بیماریای است که فقط همجنسبازان و معتادان به آن مبتلا میشوند،در حالیکه این تصور کاملاً غلط است.گروهی هم تصور میکنند که فقط سیاهپوستان یا افراد فقیر به این بیماری مبتلا میشوند.
متأسفانه ترسی که انسانها از این بیماری داشتند در دنیا کاهش پیدا کرده است، خصوصاً جوانان که بیشتر از همه باید مواظب خودشان باشند، بههمین دلیل در بعضی از کشورهای اروپایی هم تعداد مبتلایان به ایدز افزایش یافته، این آلودگی روز به روز گسترش مییابد و حتی با بستن مرزها هم نمیتوانیم جلوی آنرا بگیریم؛ زیرا گسترش این بیماری مرزی نمیشناسد.
هیچکس نمیتواند ادعا کند که این بیماری محدود به آفریقا، قزاقستان، تایلند، روسیه یا اوکراین است. سازمان ملل به همه کشورهای جهان اخطار میکند که این اپیدمی با سرعت غیرقابل کنترلی در حال افزایش است و از همه وحشتانگیزتر گسترش آن در هندوستان است که تعداد بیماران آلوده به این ویروس را حدوداً 5 میلیون و100 هزار نفر اعلام کردهاند.
دومین کشور، آفریقای جنوبی است. اگر آفریقای جنوبی اقدامی در جهت جلوگیری از گسترش این بیماری نکند، بهزودی دنیا شاهد فاجعهای شبیه کشور هند خواهد بود زیرا در هند بیماران مبتلا هماکنون به مرحله مرگ رسیدهاند. هندوستان در حال حاضر شاهد بیمارستانهای مملو از مبتلایانی است که در مراحل آخرشان هستند، جسدهای مردگانی که هنوز به خاک سپرده نشدهاند یا در انتظار سوزاندن هستند همه جا را پر کرده و در قبرستانها جای دفن بهندرت پیدا میشود. از همه غمانگیزتر سرنوشت نامعلوم 12 میلیون کودک بیسرپرستی است که از والدین مبتلا به ایدز باقی ماندهاند و متأسفانه
روز به روز تعدادشان افزایش مییابد. در بعضی از مناطق میانگین عمر مردم به
40 سال رسیده.
در زامبیا تعداد معلمانی که در هر سال میمیرند دو برابر فارغالتحصیلان معلمی است.
در مالاوییا خانوادههای کشاورز در گرسنگی به سر میبرند زیرا در اثر مرگ کارگران مزارع ،کارگر کمی برای کمک به زراعت و جمعآوری محصول وجود دارد. متخصصان معتقدند یکی از دلایل افزایش مرگومیر در این مناطق بهعلت عدمهمکاری کلیسای کاتولیک است.
ایدز ! بدبختی را افزایش میدهد.
ایدز! باعث افزایش بودجه سلامتی میشود.
ایدز! مانع پیشرفت دنیاست.
ایدز همانطور که سیستم مقاومتی بدن را نابود میکند با آلوده شدن مردم بافت اجتماعی را نابود میکند و به مرور آنقدر آدمها میمیرند که همه جا را سکوت بر میدارد و درست شبیه زمانی میشود که طاعون تمام اروپا را گرفته بود.
سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) در بهار سال 2001 میلادی بیماری ایدز را بزرگترین نابودکننده دمکراسی و امنیت و ثبات در آفریقا اعلام کرد، ولی در پاییز 2001 و بعد از فاجعه 11 سپتامبر همین سازمان، تروریسم را بزرگترین نابودکننده دنیا اعلام کرد؛ با اینکه میلیاردها نفر از مردم کره زمین خودشان را در تهدید تروریسم نمیبینند بلکه آنها فقر، گرسنگی، آلودگی به ایدز را بزرگترین نابودکننده بشریت میشناسند.
از سال 1981 که ویروس ایدز شناخته شده تا حالا حدود 20میلیون نفر در اثر ابتلا به این بیماری قربانی شدهاند. متخصــصــان پیـــشبینی میکنند که اگر وضع به این صورت پیش رود، طی 20 سال آینده تعداد قربانیان این ویروس به تعداد کشته شدگان در جنگ جهانی دوم برسد.
استفان لوئیز، نماینده ویژه سازمان ملل میگوید: فاجعه نیویورک باعث مرگ اسفبار 3هزار انسان شد؛ آنها در اثر یک عمل تروریستی قربانی شدند و درست چند روز بعد از این فاجعه در دنیا صحبت از میلیاردها دلار در جهت مبارزه با تروریسم جهانی به میان آمد، در حالیکه در همان سال 2001، 2میلیون و300 هزار نفر در آفریقا قربانی بیماری ایدز شدند. سازمان ملل باید برای جلوگیری از گسترش این ویروس که هر سال باعث مرگ چند میلیون انسان میشود به التماس و گدایی بیفتد تا چند میلیون دلار به این پروژه کمک شود که این واقعاً باعث تأسف است.
چه باید کرد؟
متخصصان معتقدند نخستین قدم آگاه کردن مردم است و دومین قدم باز هم آگاه کردن مردم است و سومین قدم هم باز هم آگاهی دادن به مردم است؛ ضمناً در اختیار گذاشتن داروی ارزان برای همه مبتلایان به ایدز میتواند حداقل مانع ابتلای نوزادان در شکم مادر شود و زندگی بیمار را راحتتر و کمی طولانیتر میکند. با این روش میتوان از 2جهت جلوی گسترش این بیماری وحشتناک را گرفت. کشورهایی مثل اوگاندا، استرالیا، تایلند و برزیل ثابت کردهاند که این روش قابل اجرا و موفقیتآمیز است.
متأسفانه در هند و اوکراین شاهد همان اشتباهاتی هستیم که در آفریقا اتفاق افتاد. در آفریقا یکی از دلایل گسترش این ویروس مرگآور اعتقادات آفریقاییان به خرافات همچنین دروغگویی و برخورد غیرمنطقی مسئولان با این بیماری بوده است، بههمین دلیل آمار قربانیان این بیماری در آفریقا دور از تصور انسانی است.
رئیسجمهوری قبلی روسیه در سخنرانیای که به مناسبت وضعیت کشورش داشت فقط یکبار درباره ایدز صحبت کرد و بودجهای که این کشور در جهت مبارزه با گسترش ایدز پیشبینی کرده سالانه فقط 3میلیون و900 هزار دلار است، در حالیکه کشور برزیل برای این مبارزه سالانه 300 میلیون دلار پیشبینی کرده است.
استفان لوئیز میگوید: همین که بسیاری از کشورها از شرکت در کنفرانس سالانه ایدز عذرخواهی میکنند دلیل روشنی بر بیتوجهی است و حتماً از نظر این کشورها مسئلهای مهمتر از اپیدمی جهانی وجود دارد که آنها مایل به شرکت در این کنفرانس نیستند. او معتقد است هر چه حکومتها بیشتر تامل کنند و به مسائل دیگر اهمیت بدهند و به این آلودگی جهانی مرگ آور بیتوجهی کنند، در حقیقت مرگ میلیونها انسان را به جلو انداختهاند و تمام این علائم نشاندهنده ارزش قائل نشدن برای انسان و انسانیت است.
بیماری ایدز در ایران
براساس آمارهای سازمانهای مسئول، در ایران 94درصد مبتلایان به ایدز را مردان و 4/3درصد را زنان تشکیل میدهند وبا توجه به اینکه 27درصد جمعیت ایران جوان هستند و در این سنین احتمال تماسهای جنسی آلوده وجود دارد،آگاهی دادن این گروه اجتماعی را باید در اولویت قرار داد. بنا بهنظر صاحبنظران بهترین وسیله آگاهی دادن بیپرده مردم خصوصاً نوجوانان و جوانان دختر و پسر از طریق چاپ بروشورهای مخصوصی است که باید بهصورت رایگان در دبیرستانها، دانشگاهها و بیمارستانها، مطب پزشکان و ایستگاههای مترو در اختیار عامه قرار گذاشته شود.
Zeit.de- aids-wirschaft
iranHIV.com