به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این مراسم که 25 آذر به همت بنیاد فرهنگی هنری ایرج بسطامی و با مشارکت موسسه نغمه شعر برگزار شد نماهنگی از زندگی و آثار پرویز مشکاتیان نوزانده سنتور پخش شد و پس از آن داریوش طلایی نوازنده تار به عنوان نخستین سخنران ضمن به خیر مقدم به حاضرین در سالن با اشاره به چگونگی آشنایی خود با پرویز مشکاتیان گفت: سابقه همکاری من با پرویز مشکاتیان به سال 1353 در دانشکده هنرهای زیبا برمی‌گردد و پس از دانشگاه در مرکز حفظ و اشاعه سال‌های زیادی را از سر گذراندیم و بیشتر وقت و زندگی هنری خود را در این مرکز که در آن زمان تنها محفل موسیقی ایران بود، گذراندیم.
وی در ادامه افزود: البته این مرکز همچنان فعال است اما نکته‌ای که وجود دارد این مرکز در آن دوران پایگاهی محکم برای اهالی موسیقی بود و یک حالت نوستالژی از آن روزگار درذهن ما باقی مانده و به عقیده من از آن دوران به بعد آنگونه که باید گرد هم جمع نشدیم و البته هنرمندان آن دورهم دیگر تکرار نشدند چراکه بعضی رخدادها در تاریخ به شرایط اجتماع و مسائلی که هنرمند و جامعه از سر می‌گذراند بستگی دارد.
این نوازنده سه تار همچنین خاطرنشان کرد: فلسفه این مرکز فراهم کردن شرایط لازم برای جوانان با استعداد بود تا بتوانند در سایه این مکان استعداد و هنر خود را شکوفا کنند در واقع امکان لازم برای پرورش یک هنرمند و تعلیم و در دسترس بودن اساتید را در اختیار هنرجویان قرار می داد. ما دراین مرکز می‌توانستیم از استادان دو نسل قبل درس بگیریم. به عقیده من مرکز حفظ و اشاعه خانه اول ما بود و ما با انرژی فراوان به دنبال این بودیم که تمام وقت خود را در این مرکز بگذرانیم. تمام هنرجویان در این مکان حرف می‌زدند، کار می‌کردند، با استادان تبادل اندیشه داشتند و برنامه‌هایی را اجرا می‌کردند. فضای این مرکز استثنایی و خاطره انگیز بود با مرور آن سال‌ها هر لحظه به تنهایی موسیقی و موسیقیدان در شرایط فعلی بیشتر پی می‌برم یاد و خاطره پرویز و همکاری ما با یکدیگر در مرکز حفظ و اشاعه برای من همچنان زنده و پا برجا است.
طلایی در ادامه صحبت‌های خود به جایگاه هنری مشکاتیان اشاره کرد و گفت: روحیه و خلق و خوی پرویز در همان دوران دانشگاه و فعالیت در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی نشان داد که از یک ذوق خاص و استعداد ویژه‌ای برخوردار است، او در عین سنتی بودن احساس بسیار قوی در ارتباط با شنونده داشت.
این نوازنده تارهمچنین خاطرنشان کرد: فقدان مشکاتیان جبران ناپذیر است موسیقی در چند ماه گذشته روزهای سختی را پشت سرگذاشته چرا که چهره‌های بزرگی از موسیقیدانان ما را ترک کردند و از آن جمله می‌توان به استاد مسلم سنتور معلم و آهنگساز فرامرز پایور اشاره کرد. البته همه ما می‌دانیم که مرگ حق است اما غم از دست دادن دوستان و هنرمندان بسیار سنگین است.
داریوش طلایی در پایان ضمن سپاسگزاری از خانواده بسطامی گفت: این خانواده برای برگزاری این مراسم زحمت بسیاری متحمل شدند که باید کمال تشکر را از این خانواده کرد اما ای کاش برنامه‌هایی از این دست در زمان حیات هنرمندان اتفاق افتد و امیدوارم فقط در چنین مجالسی دور هم جمع نشویم.
در ادامه این مراسم علیرضا مقدمی شاعر بمی شعری با عنوان ایجاد خزان در مدح مشکاتیان خواند و پس از آن فاضل جمشیدی متنی را درباره مشکاتیان قرائت کرد.
سپس سیامک آقایی نوازنده سنتور که از شاگردان مشکاتیان نیز هست قطعاتی از آثار این هنرمند را اجرا کرد و پس از آن آوا مشکاتیان به روی صحنه آمد و با خواندن شعری از احمد شاملو صحبت‌های خود را آغاز کرد: دیرسالی نمی‌گذرد از آن شبی که پدر در همین سالن و جایگاه به یاد دوست و همکار عزیز خود ایرج بسطامی سخنرانی کرد و دریغا که چه زود برای غم از دست دادن پدر در همین سالن گرد هم آمدیم؛ آمدن من اینجا فقط برای به جا آوردن مراتب سپاس از جانب خانواده مشکاتیان از خانواده و بنیاد بسطامی است و سپاس دیگرم از شما عزیزان است که در این روزگار که خبری جز سوگ نیست در کنارمان هستید.
آیین بزرگداشت پرویز مشکاتیان پس از پایان صحبت‌های آوا و با اجرای گروه موسیقی آبیدر به سرپرستی بهرام ساعد و آواز سینا سرلک به پایان رسید.
در این مراسم معاون امور هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ،برخی از اعضا شورای شهر نیشابور و همچنین هنرمندانی چون محمدرضا درویشی، رفع اطرایی، سیمین بهبهانی و مرتضی کاخی حضور داشتند.
