چندی پیش یکی از هواپیماهای خطوط هوایی آمریکا به همراه 154 نفر سرنشین در باند فرودگاه جامائیکا دچار لغزش و در نزدیکی دریای کارائیب متوقف شد. این پدیده خسارات زیادی به هواپیما وارد کرد اما خوشبختانه هیچ خسارت جانی وارد نیامد. فردای آن روز حادثه‌ای دیگر در اسکاتلند نیز منجر به لغزش هواپیما شد اما این حادثه نیز باعث مرگ هیچ یک از سرنشینان هواپیما نشد.
در کنار این خوش اقبالی‌ها حوادث دردناکی در حین پرواز هواپیماها نیز رخ می‌دهند که نمونه‌های آن در کشور ما به وفور دیده می‌شود. با توجه به این رخدادها که در زمان وقوع خود به تیتر تمامی نشریات خبری تبدیل می‌شوند برای بسیاری از مسافران این سئوال به وجود می‌آید که آیا سفرهای تجاری از ایمنی کافی برخوردارند؟
پاسخ این سئوال به دو دلیل بدون شک مثبت است. اول اینکه حوادث هوایی بسیار نادر بوده و رخ دادن آنها در شرایط معمولی بعید به نظر می‌رسد. بر اساس گزارش انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی در میان هر یک میلیون دویست هزار پرواز تنها یک حادثه رخ می‌دهد.
دلیل دوم این است که حوادث هوایی معمولا در هنگام بلند شدن یا فرود آمدن هواپیما رخ می‌دهند، یعنی زمانی که هواپیما به سطح زمین نزدیک بوده و سرعت پایینی دارد و به همین دلیل خلبان در چنین شرایطی قدرت مانور بیشتری برای نجات هواپیما و سرنشینان آن دارد. در مقابل حوادث مرگبار هوایی در میانه پرواز و در اثر اختلالات جدی مکانیکی یا برخورد هوایی رخ می‌دهند.
کلید حیاتی برای زنده ماندن در چنین حادثه‌ای هشیار باقی ماندن در زمان طلایی است. 90 ثانیه حیاتی که بلافاصله پس از حادثه آغاز می‌شود.
در حوادث هوایی که امکان زنده ماندن در آن وجود دارد، اکثر قربانیان نه تنها در اثر برخورد شدید بلکه بیشتر به دلیل تنفس دود و آتش و عدم توانایی حرکت در دوره طلایی جان خود را از دست می‌دهند.
مسافران برای نجات جان خود در چنین شرایطی می‌توانند چند مرحله حیاتی را اجرا کنند:
1- بسته نگه داشتن کمربند ایمنی در هر شرایطی زیرا بستن کمربند پس از حادثه نیازمند صرف ثانیه‌های حیاتی است که معمولا زود از دست می‌روند.
2- آشنا شدن با ویژگی‌های ایمنی هواپیمایی که فرد قصد سفر با آن را دارد، به این شکل فرد با آگاهی می‌تواند به خروجی‌ها، ابزار و وسایل اولیه برای نجات جان خود و دیگران دسترسی پیدا کند.
3- رعایت حالت ویژه‌ای که کارکنان هواپیما آن را در بدو ورود به هواپیما برای مسافران توضیح می‌دهند، این حالت بدن فرد را از پرتاب شدن به جلو و برخورد با صندلی‌های دیگر حفظ می‌کند. زیرا در اثر برخورد با صندلی‌های مقابل آسیب‌های شدید گردن و سر به وجود آمده و فرد توانایی حرکت را طی 90 ثانیه طلایی از دست خواهد داد.
سازمان هوانوردی فدرال در این میان به دنبال روش‌های جدیدتری برای حفظ ایمنی مسافران هواپیماهای مسافربری است و به همین منظور قوانین جدیدی را برای بهبود اسکلت‌بندی هواپیما و صندلی‌های هواپیماهای در حال تولید ارائه کرده است تا بتوانند میزان شدت برخورد را تا میزان 16 برابر نیروی گرانش به خود جذب کنند.
همچنین فاصله میان صندلی‌ها نیز برای افزایش ایمنی مسافران تغییر خواهد کرد. تعبیه کیسه‌های هوایی که با سرعتی کمتر از 90 میلی ثانیه باز شده و از گردن و کمر مسافران محافظت می‌کند، طرح دیگری است که می‌تواند در حوادث هوایی منجر به نجات جان انسان‌ها شود.
بر اساس گزارش سی ان ان، در حالی که بسیاری از مسافران همچنان درباره ایمنی پروازهای تجاری تردید دارند، آمارهای ایمنی نشان می‌دهد پرواز با هواپیما بسیار امن‌تر از این است که فرد بخواهد با خودروی خود به نزدیکترین فروشگاه محلی برود.
