انسان می‌اندیشد، انسان دارای توان، ابتکار و خلاقیت است، انسان به پیش می‌رود.
5 سال قبل تیم بسکتبال با ویلچر جانبازان و معلولین ایران در مسابقه‌ای نابرابر و با اختلافی بیش از 40 امتیاز نتیجه را به تیم مطرح ژاپن واگذار کرد و امروز همین تیم را در صحنه یک مسابقه رسمی قاره‌ای با اختلاف 13 امتیاز شکست داده و تمامی کارشناسان و صاحب‌نظران ورزش را حیرت‌زده کرده است.
وسعت و غنای نامکشوف این مسابقه ورزشی بسیار عظیم‌تر از واقعیاتی است که ما اهالی ورزش معمولاً بعد از هر مسابقه‌ای آنها را تجزیه و تحلیل می‌کنیم. ورای کسب این نتیجه به‌یادماندنی نوعی روح و جوهر عرفانی و معنوی را می‌یابیم که نمی‌توان آن را به اجبار در قالب قوانین موجود ورزشی گنجاند.
معنی این پیروزی فقط به شرکت در این مسابقه و سعی و تلاش اعضای تیم ما در جهت برنده شدن محدود نمی‌شود. به‌نظر می‌رسد این دستاورد ناممکن از قوانین نانوشته حیا و نجابت، انصاف و عدل، فتوت و شجاعت و از همه مهم‌تر اعتقاد و ایمان سربرآورده باشد.
خصائلی که شاید امروزه کمتر در ورزش جلوه می‌کند، در حالی که نزد این دسته از ورزشکاران جوشنده، زنده و تأثیرگذار باقی‌مانده و زمینه مناسبی برای کسب پیروزی‌های بزرگ آنها در صحنه‌های بین‌المللی شده است.
