به گزارش ایسنا، تست ١١٠ بار مدار دوم نیروگاه اتمی بوشهر طی یک روز با موفقیت به انجام رسید. این تست یک مرحله پس از انجام تست ٢٥٠ بار مدار اول نیروگاه انجام شد.
همچنین پس از آن تست کره فلزی در مرحله بعد قرار دارد که کلیه تاسیسات رادیواکتیو را شامل میشود و با حدود ٢/٤ اتمسفر مورد تست قرار میگیرد.
طی آن استحکام و استقامت کره فلزی تست میشود. استحکام یعنی نشتی نداشته باشد و استقامت یعنی در زمانی که حادثهای اتفاق میافتد اگر کلیهی آبی که در داخل رآکتور و سیستمهای جانبی است، بخار شد، فشار کمتر ایجاد کنیم تا کره فلزی این فشار را تحمل کند.
همچنین سهشنبه22 دی خبرگزاری نووستی به نقل از شرکت روسی اتم استروی اکسپورت که پیمانکار ساخت نیروگاههای اتمی در خارج از روسیه است، اعلام کرد: آزمایش هیدرولیک دستگاهها با ارتقای فشار تا سطح ١١٠ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع با موفقیت پایان یافت.
به گزارش ایسنا، نووستی به نقل اطلاعیه شرکت اتم استروی اکسپورت اعلام کرد: آزمایش براساس برنامه آمادهسازی نیروگاه برای راهاندازی انجام شد.
آزمایش هیدرولیک مدار دوم، یکی از مراحل آمادهسازی واحد نیروگاهی برای تست آب گرم است که پس از آن بر قابلیت کاری دستگاههای اصلی و فرعی و همچنین سیستم دستگاههای رآکتور تایید میشود.
دفتر مطبوعاتی اتم استروی اکسپورت خاطر نشان ساخت که نیروگاه اتمی بوشهر پیشتر نیز با موفقیت برخی آزمایشهای مهم، از جمله آزمایش آبی مدار اول (٢٥٠بار) را پشت سر گذاشته بود.
اواخر آذرماه علیاکبر صالحی، معاون رئیس جمهور و رییس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی ایران اطلاع داد که روند تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر از جدول زمانبندی جلوتر پیش میرود و سه تست دیگر تا راهاندازی این نیروگاه باقی مانده است. "تست گنبد فلزی" تستی ساده است و دیگری تست ١١٠ بار و تست نهایی تست آب گرم است و پس از آن نیروگاه آماده راهاندازی است.
قرارداد تکمیل ساخت واحد اول نیروگاه اتمی در بوشهر، ژانویه ١٩٩٥ در تهران امضا شده بود. روسیه همچنین موظف شد که یک رآکتور آبی - آبی هزار مگاواتی و سوخت هستهیی برای آن را به ایران عرضه کرده و متخصصین ایرانی را آموزش دهد.
حجم کل قرارداد حدود یک میلیارد دلار بود که طی سالهای گذشته به بیش از یک میلیارد و دویست میلیون دلار رسیده است و از این میان قیمت رآکتور حدود ٨٥٠ میلیون دلار است. پیمانکار کل کارهای ساخت و مونتاژ واحد اول نیروگاه، موسسه روسی اتم استروی اکسپورت است. این پروژه باید ٨ جولای ١٩٩٩ تکمیل میشد، اما تاریخ بهرهبرداری آن چندین بار به تعویق افتاد.