در واقع انعطاف‌پذیری تعداد زیادی از ربات‌ها آن قدر کم است که چند برابر اندازه خودشان باید جا برای تکان خوردن داشته باشند. البته دانشمندان این مسئله را می‌دانند و همواره در تلاش بوده‌اند تا با الهام گرفتن از استخوان‌بندی بدن موجودات زنده، ربات‌هایی بسازند که منعطف باشند و به راحتی حرکت کنند.
یکی از ربات‌هایی که به راحتی به هر سوراخ و سنبه‌ای می‌رود و بسیار نرم و راحت حرکت می‌کند، ربات بازویی به نام« او.سی» است. این بازوی متحرک در رآکتورهای اتمی، هواپیماها و حتی بدن ما انسان‌ها استفاده می‌شود. این ربات درست مثل یک مار تکان می‌خورد و در فضای بسیار کمی به این طرف و آن طرف سرک می‌کشد و به تعمیر و بازسازی و فیلم‌برداری می‌پردازد.
ربات او.سی از تعداد زیادی مهره تشکیل شده که شبیه ستون فقرات هستند و با سیم‌هایی مثل زردپی یا تاندون به هم وصل شده‌اند. همه اینها هم به یک موتور متصل هستند که طول سیم‌ها و حرکت مهره‌ها را هدایت می‌کند. یک کامپیوتر هم چگونگی این حرکت‌ها را محاسبه و مخابره می‌کند. در نهایت یک اپراتور یا متصدی هم باید باشد تا با تکان دادن دسته، مسیر حرکت را انتخاب کند. این ربات خزنده در دانشگاه بریستول انگلستان ساخته شده و خط تولید آن به زودی راه‌اندازی می‌شود.
