همشهری آنلاین: جشن انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر شب گذشته ۳ مهر در تالار ایوان شمس برگزار شد؛ جشنی که در آن از دکتر یونس شکرخواه، دکتر حمید امجد و بهروز غریب‌پور تقدیر شد.
در این مراسم لوریس چکناوریان مدال عبدالحسین نوشین را به یونس شکرخواه روزنامه‌نگار و استاد ارتباطات اهدا کرد. شهرام ناظری هم مدال نوشین را به گروه تئاتر «آران» به سرپرستی بهروز غریب‌پور اهدا كرد. عباس جوانمرد هم مدال حمید امجد را داد.
- گزارش تصویری: اهدای مدال از سوی لوریس چکناواریان به دکتر شکرخواه
در ادامه مراسم جوایز سیزدهمین جشن سالانه انجمن منتقدان و نویسندگان تئاتر ایران به شرح زیر به برگزیدگان تعلق گرفت و جوایز خود را از هيات داوران (خسرو رستمی، فریدون عموزاده، رامتین شهبازی سیامک زمردی مطلق و رضا معطریان) دریافت کردند.
- در بخش عکس مهسا صفاری پور شایسته دریافت جایزه شناخته شد.
- در بخش یادداشت مطبوعاتی امین عظیمی شایسته تقدیر شناخته شد
- در بخش گفت و گو، فرزانه ابراهیم زاده از روزنامه شرق نفر برگزیده اعلام شد
- در بخش مقاله پژوهشی، مجید کیانیان و محمد جعفر یوسفیان کناری افراد برتر شناخته شدند.
- در بخش نقد، فروغ سجادی و در بخش گزارش نیز جواد عاطفه نفرات برگزیده اعلام شدند.
- در بخش مقاله ژورنالیستی نیز سید جواد اشکذری شایسته دریافت جایزه شناخته شد.
در ادامه این مراسم از اکرم محمدی عضو و خبرنگار فعال انجمن نویسندگان و منتقدان تئاتر تقدیر به عمل آمد که وی جایزه‌اش را از جواد مجابی دریافت کرد. در این مراسم از فعالیت هنری کاظم هژیر آزاد نیز تقدیر به عمل آمد.
- از متن و حاشيه
دكتر شکرخواه بعد از گرفتن مدال از لوريس چناوريان گفت: از همه دست اندركاران جشن كه به من محبت داشتند تشكر مي‌كنم؛ من فقط نوك اين كوه يخ را مي‌بينم اما از ان‌ها كه در صدف خود در كف اب هستند تا انان كه در نوك اين كوه ديده مي‌شوند مثل محمد رسول صادقي و بابك برزويه سپاسگزارم اجازه بدهيد بگويم زندگی خودش مثل تئاتر است؛ ممکن است يكي آدم بد و و ديگري ادم خوبي باشد؛ ولی در آخر همه باید لباس‌هایيان را در بیاوریم و از صحنه نمایش پایین بیاییم.
از نگاه ايرنا: شهرام ناظری با بیان اینکه خوشحالم اهالی دو رشته تئاتر و موسیقی در این مراسم حضور دارند گفت: این می‌تواند همدلی میان هنرمندان رشته های مختلف را پر رنگ کند.
بهروز غریب پور نیز با بیان اینکه ما پا جای پای بزرگانی گذاشتیم که امروز کمتر بر روی صحنه هستند گفت: اگر همسرم نبود و اگر گروه نمایشی‌ام نبود که هر دو یار دیرینه من هستند الان من اینجا نبودم. وی اظهار داشت: در زمانی که من در صدا و سیما ممنوع الکار و ممنوع التصویر بودم نشریات حمایت خوبی از من کردند و از این بایت از اهالی مطبوعات سپاسگزارم.
در بخش دیگری از این مراسم از حمید امجد، نمایشنامه نویس و پژوهشگر تئاتر تقدیر به عمل آمد و جایزه نوشین را از دست عباس جوانمرد دریافت کرد. جوانمرد در سخنانی با اشاره به اینکه امجد، رحمانیان و چرمشیر تربیت شده شخصی هستند که من همیشه به او افتخار می کنم خاطرنشان کرد: مجموعه کارهایی که یک هنرمند انجام می دهد مهم است و به سخنرانی نیست و امجد یکی از کسانی است که کارنامه پر کاری دارد. حمید امجد نیز با اشاره به اینکه خود را مستحق دریافت جایزه نمی داند بیان داشت: من 10 سال از محدوده تئاتر ایران دور بوده ام و نمی دانم چرا از من تقدیر می‌شود.
از نگاه فارس: پیش از آنکه از یونس شکرخواه تقدیر شود، نماهنگی از وی در قالب گفتگو پخش شد که شکرخواه در بخشی از این گفتگو به جایگزینی روزنامه نگاران جوان در مقابل پیشکسوتان مطبوعات اشاره کرد و گفت: "به درک که چنین اتفاقی می‌افتد" که البته این جمله وی موجب انتقاد بهروز غریب پور در ادامه مراسم شد.
- شکرخواه: به درک که نسل جوان جای ما را گرفتند
در ادامه این مراسم که با اجرای فرزاد حسنی همراه بود، وی با اشاره به اینکه در کتاب عبدالحسین نوشین نیز که به همت نصرت کریمی گردآوری شده، نوشته شده است که نوشین نیز هرگاه حوصله انجام کاری را نداشته است از کلمه «به درک» استفاده می‌کرده، گفت: "پس به افتخار به درک گویان از لوریس چکناواریان دعوت می‌کنم تا جایزه یونس شکرخواه را اهدا کند." سپس لوریس چکناواریان؛ آهنگساز و ارکستر ایرانی برای اهدای لوح تقدیر و گرامیداشت یونس شکرخواه به پاس سال‌ها فعالیت در زمینه پژوهش ارتباطات به روی صحنه حاضر شد و و مدال عبدالحسین نوشین را به یونس شکرخواه برای یک عمر فعالیت علمی و عملی تقدیم کرد.
یونس شکرخواه بعد از دریافت مدال نوشین در جملات کوتاهی که برای حضار صحبت کرد درمورد استفاده از واژه «به درک» توضیح داد: من "به درک" را به خاطر باوری که به نسل جوان دارم می‌گویم. به درک که نسل نو جای ما را گرفتند.
وی خاطرنشان کرد: "تمام زندگی تئاتر است و همه ما انسان‌ها هر روز در نقش بازی می‌کنیم اما در آخر این بازی همه باید لباسهایمان را دربیاوریم، از سن پایین آییم و از صحنه خارج شویم.
- حضور اهالی موسیقی و خانواده تئاتر در کنار یکدیگر
در ادامه این گردهمایی سالیانه شهرام ناظری بر روی صحنه حضور یافت تا برگزیده گروه نمایش در سالی که گذشت را اعلام و از آن تقدیر کند. وی با اعلام نام گروه نمایش «آران» به سرپرستی بهروز غریب پور به عنوان گروه برگزیده تئاتر در سال 1392 که با بررسی های هیات انتخاب و داوری این دوره از جشن انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر انتخاب شده بود جایزه را به این گروه تقدیم کرد و گفت: «بسیار خرسندم که امشب هم اهالی موسیقی و هم خانواده تئاتر در این تالار حضور دارند. این گردهمایی و حضور همدلی میان هنرمندان رشته های مختلف هنری را پررنگ خواهد کرد.»
وی ادامه داد: «متاسفم که این روزها اوضاع به گونه‌ای است که میان هنرمندان تفرقه ایجاد شده است اما در عوض خوشحالم که به هنرمندی چون بهروز غریب پور که سال‌ها برای تئاتر این کشور زحمت کشیده است نشان افتخار اهدا می‌کنم زیرا این کار برای خود من نیز یک نشان افتخار محسوب می‌شود.»
- اعتراض بهروز غریب پور به بیان واژه «به درک» از زبان یونس شکرخواه
همچنین بهروز غریب پور؛ سرپرست گروه نمایشی «آران» بعد از دریافت لوح تقدیر طی سخنانی با ابراز غافلگیری بیان کرد: «من کرد سنندج هستم و آقای ناظری کرد کرمانشاه و این افتخار بزرگی برای من است که نشان نوشین را از دست این هنرمند دریافت می‌کنم.»
وی با اشاره به صحبتهای شکرخواه در ویدیویی که از او پخش شد، بیان کرد: "از دکتر شکرخواه نمی‌پذیرم که بگوید به درک که بگوید من تئاتر نمی‌بینم و تئاتر ما به امثال هوشنگ گلمکانی، حسین یاری و مسعود مهرابی نیاز دارد. شما نمی‌خواهد برای ما نسخه بپیچید. خود شما چرا آستین بالا نمی‌زنید و نقد تئاتر نمی‌نویسید در صورتی که می‌دانید حضورتان چقدر مغتنم است."
وی اضافه کرد: «البته می‌دانم واژه به درک را برای چیز دیگری گفتید اما از شما بر می‌آید که به چیزهای دیگر هم به درک بگویید و مثلا بگویید من کارهای غریب پور را تا حالا ندیده‌ام، به درک که ندیده‌ام.»
این کارگردان با ابراز خرسندی از حضور مجید جوانمرد در مراسم عنوان کرد: «ما پا جای پای بزرگانی گذاشتیم که امروز کمتر بر روی صحنه هستند. اگر همسرم و گروه نمایشی «آران» به عنوان دو یار دیرینه من در کنارم نبودند امروز من در این جایگاه نبودم و با شما سخن نمی گفتم.»
غریب پور با اشاره به دوران ممنوع الکاری خود در صدا و سیما عنوان کرد: «در زمانی که من در صدا و سیما ممنوع الکار و ممنوع التصویر بودم، حمایت بسیاری از مطبوعات مرا در این کار سرپا نگه داشت و به من و گروهم انرژی داد از این رو می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و از اهالی مطبوعات و اصحاب رسانه تشکر کنم.»
- حمید امجد و سالهای دور از خانه
در ادامه این مراسم نوبت به تقدیر از حمید امجد رسید که پیش از فراخواندن وی روی صحنه نماهنگی پخش شد که در آن محمد رحمانیان، حمید احیاء مترجم، محمد چرمشیر و افشین هاشمی از ویژگی‌های حمید امجد گفتند. با پایان این نماهنگ با پخش موسیقی سریال «سال های دور از خانه» حمید امجد به روی سن دعوت شد و مجری برنامه در توضیح پخش این موسیقی گفت: «به خاطر اینکه حمید امجد یک دهه از خانه اش دور بوده این موسیقی پخش شد. درست است که او فیلم «آزمایشگاه» بیلی وایلدری اش را ساخته و پروانه ساخت فیلم دومش را هم گرفته اما باز هم جایش اینجاست.»
در ادامه عباس جوانمرد مدال نوشین را به حمید امجد اهدا کرد و درباره امجد گفت: «آدمهای نخبه و بزرگی مثل حمید امجد و دو دوست دیگرش محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده انسانی هستند که من همیشه به او افتخار کرده ام و آن هم کسی نیست جز بهرام بیضایی. در نماهنگی که پخش شد، دیدیم که او لبریز از کار بود. نمونه دیگرش محمد رحمانیان است و همینطور چرمشیر که همگی لبریز از کار هستند نه لبریز از حرف. پرکاری این سه نفر به استادشان بیضایی که 90 اثر نوشته شده دارد، رفته است.»
حمید امجد نیز در سخنانی گفت: «با این حجم شرمندگی از تعاریفی که از من شد و با این حجم افتخار که از عباس جوانمرد جایزه نوشین را دریافت کردم، نمی دانم چه کنم. خیلی دستپاچه هستم و نمی دانم چه بگویم چون اصلا نمی توانم خودم را کنار نام این بزرگانی که نام بردید بگذارم. می گویند وقتی چندین آدم بزرگ بدون تعارف درباره درگذشته ای گواهی خیر بدهند آن فرد آمرزیده می شود بنابراین من هم امیدوارم درصد خیلی ناچیزی از این همه محبت که دوستان به من داشتند فارغ از تعارف باشد و روزی لیاقت این همه محبت را داشته باشم.»
- بهترین نمایش‌های سال؛ از «یرما» تا «فاوست»
برگزیدگان این دوره از گردهمایی بعد از اجرای گروه موسیقی به رهبری فرزاد ميلاني اعلام شدند که حمیدرضا مدقق و پیمان شیخی در بخش خبرنگاران حوزه دیداری و شنیداری تقدیر شدند و سپس نمایش «سقراط» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی، نمایش «سالگشتگی» به کارگردانی امیررضا کوهستانی و نمایش «یرما» به کارگردانی علی رفیعی به ترتیب مقام سوم تا اول را از آن خود کردند.
بنابراین گزارش، در نبود علی رفیعی که برای نمایش «یرما» تقدیر شد، حمید پورآذری جایزه او را دریافت کرد و یادداشتی را از جانب او خواند. رفیعی در این یادداشت با اشاره به اینکه فرهنگ و هنر اهمیتی برای مسئولان ندارد در مورد میزانسن در تئاتر و اهمیت کلانی که این واژه در قرار گرفتن هر مسئول در جایگاه خودش دارد، سخن گفته بود و در پایان ابراز امیدواری کرده بود که مسئولان فرهنگ و هنر به اهمیت میزانسن پی ببرند.
- واکنش ایرج راد در مقابل صحبت امیر رضا کوهستانی
امیررضا کوهستانی بعد از دریافت جایزه خود برای نمایش «سالگشنگی» عنوان کرد: «صحبتهای سال گذشته من در این مراسم انتقادی بود که باعث ناراحتی عده ای شد و مشکلاتی را برای انجمن نویسندگان و منتقدان به وجود آورد که از این بابت متاسفم و خوشحالم که این جشن به شکلی مستقل برگزار می شود و پولی از خانه تئاتر دریافت نمی کند.»
پس از اهدای جوایز و تقدیر از برگزیدگان ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر در واکنش به صحبتهای امیررضا کوهستانی گفت: «انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر 14 سال پیش شکل گرفت و ما نیز هر سال تا جایی که در توان و امکانمان بوده است به آن کمک کردیم. زمانی بود که ما در سال 700 تومان بیشتر بودجه نداشتیم اما 300 تومان آن را به انجمن می دادیم. در سالهای گذشته هم هروقت از ما کمک خواستند تا جایی که در توانمان بوده دریغ نکردیم.»
وی ادامه داد: «بودجه ای که امسال انجمن از ما تقاضا کرده بود بیش از کل بودجه خانه تئاتر بود که ما نتوانستیم ان را تقبل کنیم. البته امسال آقای صادقی به واسطه حضورشان در سازمان سینمایی توانستند هزینه جشن را از جای دیگری تامین کنند. اما گلایه من این است که با وجود اینکه این انجمن 14 سال است زیر مجموعه خانه تئاتر بوده چرا امسال نام خانه تئاتر را از آن حذف کرده اند. حذف نام خانه تئاتر از جشن انجمن منتقدان و نویسندگان برای من بسیار برخورنده است.»
در این گردهمایی هنرمندانی از جمله شهرام ناظری، بهروز غریب پور، امیر رضا کوهستانی، علیرضا نادری، حمید پورآذری، اصغر دشتی، عباس جوانمرد، لوریس چکناوریان، جواد مجابی، لیلی گلستان، حمید لبخنده، ایرج راد، کاظم هژیر آزاد، حمیدرضا نعیمی، مهین صدری، امید روحانی، کورش سلیمانی، حسین پرستار، بابک چمن آرا حضور داشتند.
نگاه خبر آنلاين: ناظری بعد از اعطای مدال، قرار گرفتن هنرمندان موسیقی و تئاتر کنار هم را کار بسیار زیبایی دانست: «این اتفاق می‌تواند کم‌کم باعث همدلی و هماهنگی هنرمندان مختلف بشود. چون پیش از این اوضاع به گونه‌ای بود که باعث تفرقه می‌شد و حتی هنرمندانی که در یک رشته بودند از هم فاصله داشتند.»
او همچنین گفت که افتخار می کند اهدای این جایزه به شخص بزرگی که سال‌ها در تئاتر زحمت کشیده به او محول شده است؛ چرا که خود این کار برایش مثل یک نشان است.
بهروز غریب‌پور اما ترجیح داد در سخنانش کمی هم سر به سر دکتر شکرخواه بگذارد، پیش از تقدیر از شکرخواه، کلیپی درباره او پخش شد که غریب‌پور درباره‌اش گفت: «از دکتر شکرخواه نمی‌پذیرم که بگوید به درک، چون ممکن است اگر از ایشان سئوال شود که آیا اپراهای بهروز غریب‌پور را دیده‌ای یا نه؟ بگوید نه ندیده‌ام، به درک! شما لطف کنید آن به درک را به ما نگویید.»
او همچنین از این که در کنار عباس جوانمرد مورد تقدیر قرار می‌گیرد، ابراز خوشحالی کرد و گفت اگر همسرم و گروهم که یار دیرینه من هستند، نبودند، من هم الان اینجا نبودم.
عباس جوانمرد هم با مدال نوشین از حمید امجد نمایشنامه‌نویس تقدیر کرد و گفت: «آدمهای نخبه‌ای مثل حمید امجد و دو دوست دیگرش محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده کسی هستند که من همیشه به او افتخار می‌کنم:بهرام بیضایی.»
این کارگردان تئاتر ادامه داد: «مجموعه کارهایی که یک آدم در مورد حرفه‌اش انجام می‌دهد اهمیت دارد، نه سخنرانی کردن و این دوستان آثارشان لبریز از کار است، نه حرف.»
امجد هم در سخنانی اظهار داشت که خودش را اصلا در محدوده این افتخار نمی‌بیند: «وقتی از دست‌اندرکاران این جشن پرسیدم که چرا می‌خواهید از من تقدیر کنید در حالی که ده سالی هست از محیط تئاتر ایران دور بوده‌ام آنها پاسخ دادند که دقیقا به همین دلیل می‌خواهیم این کار را انجام دهیم.»
در این جشن همچنین برگزیدگان انجمن منتقدان خانه تئاتر هم معرفی شدند که از این قرار بودند: بخش عکس: مهسا صفاری‌پور، یادداشت: امین عظیمی، گفت‌وگو: فرزانه ابراهیم‌زاده، گزارش: جواد عاطفه و بخش مقاله ژورنالیستی: سیدجواد اشکذری.
همچنین از اکرم محمدی روزنامه‌نگار روزنامه خراسان به عنوان خبرنگار قدیمی و فعال با حضور جواد مجابی تقدیر شد.
مجابی بعد از این تقدیر گفت که ادبیات یک موجود ساکت است که در خلوت خلق می‌شود: «ادبیات پسرعمویی به نام تئاتر دارد که در خلوت خلق می‌شود و در هیاهو اجرا می‌شود. امیدوارم ادبیات در گفت‌وگویش با تئاتر موفق باشد.»
حمید لبخنده نیز از مریم فشندی به خاطر ده سال فعالیت در سایت ایران تئاتر تقدیر کرد و در پایان نیز از کاظم هژیرآزاد تقدیر شد.
نگاه ايسنا: با حضور لوریس چکناوریان، مدال عبدالحسین نوشین به یونس شکرخواه روزنامه‌نگار و استاد ارتباطات اهدا شد.
شکرخواه بعد از این تقدیر در سخنانی ضمن تشکر از برگزار کنندگان این مراسم گفت: زندگی ما مثل تئاتر است، ممکن است آدم بد، خوب باشد یا آدم خوب بد باشد. ولی در آخر باید لباسهایمان (استعار از لباس‌های تئاتر) را در بیاوریم و از صحنه نمایش پایین بیاییم.
- تقدیر از بهروز غریب‌پور با حضور شهرام ناظری
در بخش بعدی گروه تئاتر «آران» به سرپرستی بهروز غریب‌پور به عنوان گروه برگزیده از سوی انجمن منتقدان خانه تئاتر در سال 92 معرفی شد و مدال عبدالحسین نوشین توسط شهرام ناظری به بهروز غریب‌پور اهدا شد.
شهرام ناظری در سخنانی کوتاه گفت: این کار اتفاق بسیار زیبایی بود که دو رشته تئاتر و موسیقی کنار هم قرار گرفتند. این اتفاق می‌تواند کم کم باعث همدلی و هماهنگی هنرمندان مختلف بشود. چون پیش از این اوضاع به گونه‌ای بود که باعث تفرقه می‌شد و حتی هنرمندانی که در یک رشته بودند از هم فاصله داشتند.
او افزود: افتخار می‌کنم که اهدای این جایزه به شخص بزرگی که سال‌ها در تئاتر زحمت کشیده به من محول شد چرا که خود این کار برای من مثل یک نشان است.
همچنین بهروز غریب‌پور با اشاره به صحبت یونس شکرخواه در کلیپی که پیش از تقدیر از او پخش شد با لحنی طنز عنوان کرد: از دکتر شکرخواه نمی‌پذیرم که بگوید به دَرک چون ممکن است اگر از ایشان سوال شود که آیا اپراهای بهروز غریب‌پور را دیده‌ای یا نه بگوید نه ندیده‌ام به درک. شما لطف کنید آن به درک را به ما نگویید.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: افتخار می‌کنم که در حضور همه شما و در کنار استاد جوانمرد تقدیر می‌شوم. اگر همسرم و گروهم که یار دیرینه هستند نبودند من هم الان در اینجا نبودم.
در بخش دیگری با حضور عباس جوانمرد هنرمند پیشکسوت تئاتر از حمید امجد نمایشنامه نویس تقدیر شد و نشان عبدالحسین نوشین به وی اهدا گردید.
عباس جوانمرد در سخنانی گفت: آدمهای نخبه‌ای مثل حمید امجد و دو دوست دیگرش محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده کسی هستند که من همیشه به او افتخار می‌کنم، بهرام بیضایی.
او افزود: مجموعه کارهایی که یک آدم در مورد حرفه‌اش انجام می‌دهد اهمیت دارد و نه سخنرانی کردن. این دوستان آثارشان لبریز از کار است نه حرف زدن.
در ادامه حمید امجد در سخنانی گفت: با این حجم از شرمندگی و البته افتخار که از دست استاد جوانمرد این جایزه را می‌گیرم، اصلا خودم را در محدوده این افتخار نمی‌بینم.
این نمایشنامه‌نویس با اشاره به دوری‌اش از تئاتر گفت: وقتی من پرسیدم که چرا شما می‌خواهید از من تقدیر کنید و به آنها گفتم من 10 سالی است که از محیط تئاتر ایران دور بوده‌ام. آنها در پاسخ گفتند به همین دلیل می‌خواهیم این کار را انجام دهیم .
پیش از تقدیر از این هنرمند تئاتر، کلیپی پخش شد که در آن هنرمندانی چون محمد رحمانیان، محمد چرمشیر و افشین هاشمی درباره حمید امجد صحبت کردند.
محمد رحمانیان امجد را روشنفکری چند وجهی دانست و نقش او را مانند بهرام بیضایی در ادبیات نمایشی مهم دانست و محمد چرمشیر امجد را نمایشنامه‌نویسی برجسته‌ای معرفی کرد.
نگاه ايبنا: این مراسم که اجرای آن را فرزاد حسنی بر عهده داشت، با تقدیری خاص از دکتر یونس شکرخواه پدر روزنامه‌نگاری آنلاین ایران آغاز شد. شکرخواه در مستندی که در معرفی از او ساخته و به نمایش در آمده بود، با اظهار این نکته که فرصتی برای تئاتر دیدن ندارد، صراحتا تئاتر امروز ایران را فاقد قامتِ منسجمِ بومی دانست و در مقابل از موفقیت و قدرتِ مثلث مطبوعاتی سینما؛ هوشنگ گلمکانی، عباس یاری و مسعود مهرابی یاد کرد. این گفته شکرخواه اعتراض بهروز غریب‌پور را در برداشت.
بعد از نمایش فیلم، یونس شکر خواه با حضور روی سن، جایزه عبدالحسین نوشین را از دستان لوریس چکناواریان؛ موسیقی‌دان برجسته ایران دریافت کرد و شانه وی را بوسید. شکرخواه رو به حاضران گفت: زندگی همه ما یک تئاتر است و به همه ما نقشی واگذار شده است. درآخر باید لباس نقش را از تن بیرون کنیم و از سن پایین بیاییم.
در ادامه از بهروز غریب‌پور کارگردان با سابقه تئاتر عروسکی ایران، به عنوان سرپرست گروه تئاتر آران؛ گروه برگزیده انجمن منتقدان و نویسندگان تقدیر به عمل آمد. در این بخش بهروز غریب‌پور پس از نمایش مستندی کوتاه از اپراهای عروسکی‌اش، به روی سن آمد و جایزه خود را از شهرام ناظری دریافت کرد.
- غریب‌پور: آقای شکرخواه! برای تئاتر آستین بالا بزنید
غریب پور خطاب به شکرخواه اظهار كرد: آقای شکرخواه از شما نمی‌پذیرم که تئاتر نبینید و علنا اظهار کنید؛ به دَرَک که تئاتر نمی‌بینم.
وی افزود: لطف کنید برای ما نسخه نپیچید که اگر تئاتر هم گلمکانی‌ها، یاری‌ها و مهرابی‌ها را داشت چه می شد! چرا خود شما با اینکه می‌دانید چقدر وجودتان برای ما مغتنم است برای چهره مطبوعاتی تئاتر آستین بالا نمی‌زنید. از بزرگانی همچون شما انتظار حمایت بیشتری می‌رود، امیدوارم که دریغ نکنید.
وی در پایان افزود: از مطبوعات تشکر می‌کنم که طی سالهای ممنوع التصویر بودنم، حمایتهای خود را از من حفظ کردند.
شهرام ناظری نیز ضمن اهدا جایزه عبدالحسین نوشین به بهروز غریب‌پور گفت: در اوضاع و احوال اخیر که میان هنرمندانِ نه فقط رشته‌های مختلف بلکه هنرمندانِ یک رشته هم، تفرقه و دوری وجود داشت، از اینکه در چنین مراسمی به یک بزرگوار در عرصه تئاتر نشانی را تقدیم می‌کنم احساس افتخار دارم و یقین دارم کارهای اینچنینی می‌تواند همراهی و همکاری دو هنر تئاتر و موسیقی ایران را بیشتر و موثرتر سازد.
- رحمانیان: حمید امجد، بیضایی هم نسلانش است
بخش سوم مراسم به تقدیر ویژه از حمید امجد پژوهشگرِ برجسته، نویسنده و کارگردان تئاتر ایران اختصاص داشت. ابتدا فیلم مستندی از گفته‌های محمد رحمانیان، محمد چرم شیر، حمید احیا و افشین هاشمی درباره کارهای امجد به نمایش در آمد.
در بخشی از فیلم محمد رحمانیان با تاکید بر جایگاه ارزشمند پژوهشی، نگارشی و خلاقانه آثار امجد، نقش حمید امجد را در تئاتر امروز ایران همچون نقش بهرام بیضایی در میان هم نسلان خودش دانست.
بعد از نمایش فیلم؛ استاد عباس جوانمرد پیشکسوت عرصه تئاتر برای اهدا جایزه به روی سن آمد.
وی با اشاره به اینکه حمید امجد، محمد رحمانیان و محمد چرم شیر، هرسه از شاگردان بهرام بیضایی بوده‌اند، بر پُرکاری این هر سه تن تاکید کرد و افزود: همواره کارهای متعدد و متنوع هر سه این هنرمندان که پُرکار بودن را از استاد خود بهرام بیضایی آموخته‌اند مایه خرسندی و شادمانی من بوده است.
حمید امجد نیز ضمن اظهار افتخار و سپاسگزاری از اینکه از دستان استاد جوانمرد این جایزه را می‌گیرد، گفت: از آنجا که نزدیک به 10 سال است که از محیط‌های تئاتری ایران دور بوده‌ام، دریافت چنین جایزه‌ای مایه تعجبم نیز هست.
نگاه ايلنا: یونس شکرخواه، فعال رسانه‌ای و مدرس باسابقه روزنامه نگاری در این مراسم ضمن قدردانی از توجه اعضای کانون منتقدان خانه تئاتر اظهار داشت: از اینکه جوانان جای ما را بگیرند هیچ نگرانی ندارم که از باورم به نسل جوان نشات می‌گیرد. به همین دلیل هر گاه با این سوال مواجه شوم که می‌گوید جوان‌ها وارد عرصه شده‌اند و قرار است جای ما را بگیرند می‌گویم به درک! ای کاش خبرنگاران و روزنامه نگاران جوان هر چه سریعتر فرش را از زیر پای ما بکشند.
وی با بیان اینکه باید باور کنیم همه دریک تئاتر بسر می‌بریم ادامه داد: امکان دارد شخصیت بد داستان آدم خوبی باشد یا آدم خوب، شخصیتی بد داشته باشد اما باید این نکته را در نظر بگیریم که روزی ناچار می‌شویم این لباس را از تن بیرون بیاوریم.
سپس شکرخواه مدال عبدالحسین نوشین را به پاس یک عمر فعالیت علمی و عملی از دستان لوریس چکنواریان، آهنگساز و رهبر ارکستر دریافت کرد
این جلسه با پخش تصاویری که به اجرای اپراهای عروسکی بهرروز غریب‌پور و همراهی گروه نمایشی «آران» اختصاص داشت ادامه یافت و این گروه به عنوان برگزیده سال 92 معرفی شد.
شهرام ناظری که برای تقدیر از بهروز غریب پور روی صحنه حاضر شده بود خطاب به میهمانان گفت: اینکه از من خواستید برای اهدای نشان به آقای غریب‌پور روی صحنه بیایم کار بسیار زیبایی بود. به این خاطر که دو رشته هنری مختلف یعنی تئاتر و موسیقی کنار هم قرار گرفتند و اگر این رویه باب شود می‌تواند همدلی و هماهنگی بین هنرمندان کشور را بیشتر کند.
استاد آواز ایران تصریح کرد: چنین برنامه‌هایی به این خاطر مهم هستند که به ویژه طی چند سال گذشته تفرقه میان مردم وهنرمندان بیشتر شد و گاهی شاهد افتراق میان هنرمندان هم رشته بودیم و شرایطی بوجود‌آمد که این افراد مدت‌ها یکدیگر را نمی‌دیدند.
شوالیه آواز ایران در انتها بیان کرد: افتخار می‌کنم این جایزه را به مرد بزرگی که سالهاست در عرصه تئاتر فعالیت می‌کند می‌دهم و این کار برای من مثل نشان افتخار است.
غریب‌پور پس از دریافت مدال عبدالحسین نوشین اظهار داشت: از آقای دکتر شکرخواه نمی‌پذیریم بگویند تئاتر نمی‌بینند؛ اگر احساس می‌کنید در حوزه مطبوعات تخصصی تئاتر کاستی‌هایی وجود دارد باید آستین را بالا بزنید و وارد گود شوید. چرا که حضور افرادی مانند شما بسیار مغتنم است.
وی همچنین به دوران ممنوع‌التصویری خود اشاره کرد و افزود: طی این سال‌ها خبرنگاران و رسانه‌های مختلف همچون خبرگزاری‌هاو روزنامه‌ها به حمایتهای خود ادامه دادند تا ما امکان ادامه حیات داشته باشیم و هر طور شده با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنیم.
سرپرست گروه نمایش آران بیان کرد: افتخار می‌کنم در حضور همه شما به خصوص استاد عزیزم عباس جوانمرد از من تقدیر می‌شود چرا که ما جا پای افرادی می‌گذاریم که سایه‌شان همواره بر سر ما قرار دارد و آنها بودند که راه را باز کردند.
این هنرمند در پایان خاطر نشان کرد: به اینکه در خانواده تئاتر حضور دارم افتخار می‌کنم و فراموش نکنیم اگر همسرم نبود که یاری دیرینه است و اگر همکارانم در گروه آران همراهی نمی‌کردند الان در خدمت شما نبودم.
بخش بعدی برنامه به دومین نکوداشت جشن کانون منتقدان اختصاص داشت که پیش از آن تصاویر محمد رحمانیان، حمید احیاء، افشین هاشمی و محمد چرمشیر برای حاضران در سالن شمس پخش شد که این هنرمندان طی آن توضیحاتی در خصوص ویژگی‌های حمید امجد بیان کردند.
سپس عباس جوانمرد در میان تشویق حاضران برای اهدای نشان عبدالحسین نوشین به حمید امجد (مدرس، نمایشنامه نویس، پژوهشگر و کارگردان تئاتر) روی صحنه آمد.
جوانمرد به صحبتهای هنرمندان درباره امجد اشاره کرد و گفت: وقتی حرف‌های هنرمندان در باره آقای امجد را شنیدم صحبت دیگری نمی‌کنم و تنها می‌گویم با آنها موافقم. زمانی پدرم تعریف می‌کرد که در دوره مشروطه گروه‌های در خیابان به راه می‌افتادند و می‌گفتند ما پیرو قرآنیم، مشروطه نمی‌خواهیم. فردی که از نظر جسمی مشکل داشت به دنبال همه آنها راه می‌رفت و می‌گفت من همم همینطور؛ حالا من هم می‌گویم من هم همینطور.
این هنرمند باسابقه تئاتر به یک ویژگی لازم برای هنرمند بودن اشاره کرد و ادامه داد: آدمهای نخبه و با ارزشی مثل حمید امجد، محمد رحمانیان و محمد چرمشیر تربیت شده فردی هستند که همیشه به اوافتخار کرده‌ام؛ یعنی بهرام بیضایی.
وی افزود: مجموعه کارهایی که یک آدم درقبال حرفه خود انجام می‌دهد مهم است و به قولی به سخندانی نیست. حمید امجد لبریز از کار بود، مثل آنچه از محمد رحمانیان می‌بینیم که فقط کار می‌کند و کمتر حرف می‌زند. مثل استادشان بهرام بیضایی که بالغ بر 90 اثر تا امروز از خود بجای گذاشته و نمایش‌نامه‌هایی که شیفته آنها هستم.
امجد پس از دریافت نشان خود گفت: با این حجم از توجهی که دوستان و جناب آقای جوانمرد به من داشتند افتخار می‌کنم چنین نشانی را گرفته‌ام که یکسره تاریخ است؛ آن هم از دست هنرمندی که تاریخ تئاتر ما بحساب می‌آید و اصلا نمی‌دانم چه بگویم چون خود را مستحق این توجه نمی‌دانم.
وی ادامه داد: وقتی به من گفتند قرار است چنین اتفاقی بیفتد تعجب کردم چون ده سال است نمایشی روی صحنه نبردم و کار تئاتری نکردم اما وقتی پرسیدم چرا چنین تصمیمی دارید گفتند دقیقا به همین دلیل!
نویسنده نمایشنامه «زائر» خاطر نشان کرد: روایت ا ست وقتی چندین آدم خوب درباره فرد در گذشته‌ای گواهی خیر بدهند او آمرزیده می‌شود و چه کسی بزرگتر از استاد جوانمرد که این جایزه را ازدست او دریافت کنم. امیدوارم درصد ناچیزی از این محبت که دوستان من بیان کردند فارغ از تعارف باشد و روزی اندکی لیاقت آن را داشته باشم. این اتفاق به من می‌گوید لابد بخشی از زندگی را به باطل نگذراندم.
نظر شما