اتاق کار نویسندگان همیشه جذاب است. اتاقی آرام با یک میز تحریر، کاغذهای فراوان روی میز، ماشین تحریر یا حالا دیگر لپ تاپ، یک کتابخانه بزرگ. اگرچه آنچه در این اتاق خلق می شود مهم است، اما خود اتاق هم همیشه کنجکاوی برانگیز بوده است.
به گزارش همشهری آنلاین، محمدرضا شفیعی‌کدکنی می‌گوید مهدی اخوان‌ثالث را از لحظه‌ای که دیده و از نزدیک با او آشنا شده، مردی اهل خانه بوده و «در اتاق کارش همیشه دور و برش پر بود از آخرین کتاب‌هایی که به دستش رسیده بود. گاه در دفترچه‌های چهل‌برگ نیمه‌کاره درس و مشق بچه‌ها می‌نوشت و گاه روی کاغذهایی با قطع‌های متفاوت.» محمدعلی سپانلو اواخر عمرش می‌گفت «دیگر نمی‌توانم از پله‌ها بالا بروم و در همان اتاق قدیمی خودم کار کنم، اما روی همان میز و داخل همان اتاق قدیمی مهم‌ترین آثار من شکل گرفته‌اند.» می‌گفت «آن میز و آن عینک در خلق مهم‌ترین آثارم کنار من بودند.» شمس لنگرودی هنوز در اتاق کارش پشت میز ساده‌اش می‌نشیند و شعرهایش را با صفحه کلید لپ‌تاپ کوچکی روی آن تایپ می‌کند. همه شاعران و نویسندگان مثل اخوان‌ثالث و سپانلو و شمس لنگرودی کنج‌های دنجی دارند که اکثر داستان‌هایشان را در آن نوشته‌اند و شعرهایشان را در آن سروده‌اند. اتاق‌های کاری که رازهای سر به مهر زیادی دارند. در اینجا ۱۰ اتاق کار از احمد شاملو و مهدی اخوان‌ثالث تا سیمین و جلال و سایه را خواهید دید.
اگر هم دوست دارید درباره خانه‌های نویسندگان و شاعران بیشتر بدانید، کتاب «آمدیم خانه نبودید» را بخوانید. کتاب نسرین ظهیری که داستان خانه‌های مشاهیر ایران را روایت کرده است؛ از بدایع‌الزمان فروزان‌فر و سهراب سپهری تا فریدون مشیری و فروغ فرخزاد.
ویدئوی دیده نشده از شعرخوانی هوشنگ ابتهاج | محمدرضا شجریان و لطفی در شعر سایه
منبع: مجله اینترنتی جعبه
نظر شما