حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی مسلط بود و شعر می‌سرود.
بهبهانی را برخی به دلیل سرودن شعر در اوزان خاص «نیمای غزل» لقب داده‌اند.
وی سرودن غزل را از نوجوانی آغاز کرد و موضوع اغلب غزل‌های او در این دوران مضامین عاشقانه و عواطف زنانه و انسانی بود. وی بعدها متاثر از سروده‌های نوپردازان شد و در مجموعه غزل رستاخیز به سمت موضوعات و معضلات اجتماعی گرایش پیدا کرد.
برخی از اشعار سیمین بهبهانی آهنگسازی و بسیار معروف هم شدند که از جمله آنها تصنیفی است که همایون شجریان خوانده است.
کتاب‌هایی چون «جای پا»(۱۳۳۵/۱۹۵۴)، «چلچراغ(۱۳۳۶/۱۹۵۵)»، «مرمر» (۱۳۴۱/۱۶۱)، «رستاخیز» (۱۳۵۲/۱۹۷۱)، «خطی ز سرعت و از آتش»(۱۳۶۰/۱۹۸۰)، «دشت ارژن»(۱۳۶۲/۱۹۸۳)، «گزینه اشعار»(۱۳۶۷)، «درباره هنر و ادبیات»(۱۳۶۸)»، «آن مرد، مرد همراهم»(۱۳۶۹)، «کاغذین‌جامه»(۱۳۷۱/۱۹۹۲)، «کولی و نامه و عشق»(۱۳۷۳)، «عاشق‌تر از همیشه بخوان»(۱۳۷۳)، «شاعران امروز فرانسه»(۱۳۷۳) -ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر، چاپ دوم :۱۹۳۸۲-، «با قلب خود چه خریدم؟»(۱۳۷۵/۱۹۹۶)، «یک دریچه آزادی»(۱۳۷۴/۱۹۹۵)، «مجموعه اشعار» (۲۰۰۳)، «یکی مثلاً این‌که (۲۰۰۵)، «هرگز نخواب کوروش»، «شعر زمان ما» (۱۳۹۱)، «مجموعه اشعار سیمین بهبهانی»(۱۳۹۱) در کارنامه کاری بهبهانی است.
- منبع: خبرگزاری کتاب ایران
سیمین بهبانی سحرگاه سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت.