پدرش حسن خبره زاده مردی متدین بود و از خانواده‌ای متوسط و علی اصغر نخستین فرزند خانواده‌ای پنج نفره.
دریافت دیپلم از دانشسرای مقدماتی در سال ۱۳۲۰ دریافت لیسانس در رشته ادبیات فارسی از دانشسرای عالی تهران با نمره عالی در سال ۱۳۲۴ و دریافت دکترا در رشته ادبیات فارسی از دانشسرای عالی تهران در سال ۱۳۲۸ از جمله تلاش‌های آکادمیک وی در رشته ادبیات به شمار می‌رود.
استادان دکتر سید علی اصغر خبره‌زاده، ادیب و مترجم نامدار و صاحب سبک، در این دوره‌ها ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، علی اکبر سیاسی و علی اصغر خان حکمت بودند که توانستند تاثیری جدی در آینده کاری و فکری وی برجای بگذارند.
خبره زاده در سال 1320 ازدواج می‌کند که حاصل آن دختری است که هم اکنون از جمله نقاشان به نام در آمریکا است.
بعد از این مراحل وی استاد رشته ادبیات فارسی در دانشکده‌های علم و صنعت، مدرسه عالی پارس، دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تهران شد و همزمان در دانشگاه های شهرهای قزوین، بابل و بابلسر به تدریس ادبیات پرداخت.
خبره زاده از جمله همکاران و دوستان جلال‌آل احمد بود که این دوستی از سال 1320 آغاز و تا مرگ جلال ادامه داشت. برخی از نامه‌های جلال به وی منتشر شده است و ترجمه بیگانه آلبر کامو حاصل همکاری وی و جلال است.
خبره‌زاده در سال 1349 از طرف یونسکو ماموریت یافت برای مدت یک سال به ماداگاسکار برود و به مردم آن دیار سواد بیاموزد.
خبره زاده به دو زبان عربی و فرانسه مسلط بود، از جمله ترجمه‌های معروف وی می‌توان به کتاب‌های دکتر ژیواگو (بوریس پاسترناک)، جن زدگان(داستایوفسکی)، زن سی‌ساله (انوره دو بالزاک)، ناپلئون (هنری استاندال)، جان آزاد (رومن رولان)، ظلمت در نیمروز آرتور کاستلر می‌توان اشاره کرد.
خبره‌زاده چند کتاب تالیفی نیز دارد که از جمله آنها می‌توان نثر فارسی در آیینه تاریخ در سه جلد، برگزیده ادب فارسی، ادب و اندیشه، سخن و اندیشه را نام برد.
علی اصغر خبره‌زاده 28 بهمن 1387 در تهران درگذشت و در قطعه نام آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد.