همشهری آنلاین _ رضا نیکنام : با کمی جست‌وجو در کتب و منابع تاریخی می‌توان فهمید که این غذای خوشمزه و لذیذ چه دوران پر فراز و نشیبی را گذرانده تا ما اکنون در سفره احسان تکایا و هیئت‌های ماه محرم از خوردن غذای قیمه لذت ببریم و دلی از عزا در بیاوریم!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
ارادت ویژه به قیمه و قیمه بادمجان!
«نادر میرزا قاجار» نواده «فتحعلی شاه قاجار» نیز در کتاب «خوراک‌های ایرانی» که به آشپزی دوره قاجار اختصاص دارد از این باور ایرانیان قاجاری پرده برمی‌دارد که قیمه متعلق به دوره ساسانیان و بلکه نخستین خورش جهان است. وی درباره قیمه نوشته است:«شاهنشاه خورش‌ها؛ از ساسانیان مانده، بدان جای که از این خورش گمان است پیش‌تر خورشی نبود. بس نیکو و بامزه و گوارنده و پسنده هر کسی است. و آن، چنان پزند که گوشت فربه باید که آن را به‌کارد پاره‌ها کنند چون فندقی هر یک به یک اندازه و روغن باید هر چه پاک‌تر و بهتر. پس به دیگدان بریزند... چون پیاز و گوشت به‌اندازه سرخ گردید، نیمه‌نخود [لپه] به‌اندازه افکنند، پس آب به‌اندازه ریزند و برافروزند تا نیک پخته شود. پس، زعفران به آب سوده بسایند، [مخلوط کنند] در آن ریزند که به رنگ زعفرانی گردد. و از داروها [ادویه‌ها] افشانند.»
البته به قیمه بادمجان هم ارادت ویژه داشته و در ادامه نوشته است:«و بدان‌گاه که بادنگان [بادمجان] بُوَد، قیمه بادنگان بهترین خورش‌هاست... بادنگان‌های سرخ‌کرده بدان افکنند تا نیک پخته گردد و نیک‌ترین خورش‌هاست.»