مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری محیط‌زیست ایران گفت: از مجموع 87 میلیون هکتار مرتع کشور، تنها 7 میلیون هکتار دارای پوشش گیاهی بیش از 50 درصد است، 5/24 میلیون هکتار دارای 50 تا 25 درصد پوشش گیاهی و قریب به 56میلیون هکتار از مراتع کشور نیز بین 25 تا 5 درصد پوشش گیاهی دارند.
نگهدار اسکندری با بیان این مطلب افزود: این میزان یعنی 56 میلیون هکتار که دارای کمترین میزان پوشش گیاهی است؛ یعنی بین 25 تا 5 درصد، در معرض خطر‌های جدی قرار دارند و اگر این مراتع شخم زده شوند و توسط مردم و کشاورزان به دیم زار تبدیل شوند، به‌طور کلی از بین می‌روند. مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور تصریح کرد: البته مراتع از بین نمی‌روند بلکه فقیر‌تر می‌شوند.
اسکندری با بیان اینکه عمده آسیب‌های مراتع کشور از محل چرای بی‌رویه دام‌هاست، افزود: این در حالی است که بیشترین استفاده از مراتع کشور نیز در صنعت دامپروری است که با در معرض خطر قرار گرفتن مراتع کشور، دام‌ها و چراگاه‌های آنان نیز در معرض خطر قرار می‌گیرد.
وی در تشریح فعالیت‌های صورت گرفته برای حفاظت از مراتع کشور گفت: سعی شده تا دامداران واقعی و ذی‌حق در سطح کشور شناسایی شوند و برای آنها پروانه چرای دام صادر شود که تا‌کنون برای 75 میلیون هکتار از مراتع کشور این پروانه‌ها صادر شده است.
وی در عین حال تصریح کرد: گرچه در کارت پروانه چرا، زمان ورود دام و مدت زمان چرا قید شده است، اما متأسفانه به‌دلیل مشکلات معیشتی، دامداران این موارد را رعایت نمی‌کنند.
اسکندری در پایان اظهار داشت: به این دلیل ما معتقدیم که به‌رغم همه فعالیت‌هایی که برای حفاظت از مراتع به‌عنوان سرمایه‌های کشور صورت گرفته، متأسفانه امروز مراتع کشور در معرض آسیب‌های جدی و گاه نابودی قرار دارند.
دام موجود در مراتع 5/2 برابر ظرفیت مراتع است
در‌حالی‌که مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان جنگل‌ها و مراتع نسبت به تخریب 56 میلیون هکتار عرصه‌های مرتعی کشور هشدار می‌دهد، مدیرکل امور بیابان سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور با بیان اینکه چرای بی‌رویه دام یکی از عوامل بیابانزایی است،گفت: در حال حاضر میزان چرای دام، 5/2 برابر ظرفیت مراتع است.
غلامعباس عبدی نژاد با بیان اینکه عوامل بیابانزایی را می‌توان به 2دسته عوامل طبیعی و غیرطبیعی تقسیم کرد، اظهار داشت: عوامل طبیعی شامل عواملی است که برخاسته از خود طبیعت است. از این مـــیان می‌توان سرعت و فراوانی باد، زمان نامناسب بارندگی و همچنین دوره بازگشت کوتاه و استمرار خشکسالی را به‌عنوان نمونه‌هایی از عوامل طبیعی یا محیطی نام برد.
مدیرکل امور بیابان سازمان جنگل‌ها و مراتع عوامل غیرطبیعی بیابانزایی در کشور را برخاسته از عامل انسانی دانست و در تشریح آن افزود: بهره‌برداری بیش از حد از سفره‌های آب‌های زیرزمینی، آلودگی آب‌های زیرزمینی توسط آلاینده‌های صنعتی و تبدیل غیراصولی کاربری جنگل‌ها و مراتع را می‌توان در زمره عوامل غیرطبیعی بیابانزایی نام برد.
وی با بیان اینکه اساساً عامل غیرطبیعی ناشی از فعالیت‌های انسانی است، چرای بی‌رویه دام در مراتع را یکی دیگر از این عوامل دانست و تصریح کرد: در کشور ما متأسفانه میزان دام‌ها 5/2 برابر ظرفیت مراتع کشور است که این امر نه تنها سبب نابودی منابع غذایی و چراگاه‌های دام‌ها می‌شود، بلکه سبب افزیش بیابان‌ها و تخریب سرزمین نیز می‌شود.
