رانیری پشت دروازه افتخار

در میانه فصل لیگ ایتالیا، شانس قهرمانی رم تنها یک به 300 پیش‌بینی می‌شد، ولی این تیم 2هفته قبل توانست از اینتر صدرنشین سبقت بگیرد و در فاصله 4بازی تا پایان فصل بخت زیادی برای قهرمانی دارد. این جابه‌جایی در صدر جدول را می‌توان یک درام واقعی دانست، به‌ویژه با درنظر گرفتن خصومت مربیان 2 تیم که انگار برای زوج نقش مثبت و نقش منفی مورد علاقه ایتالیایی‌ها ساخته شده‌اند.

فابیو کاپلو که 9سال پیش رم را به آخرین قهرمانی‌اش در ایتالیا رساند، می‌گوید: «باید به رم و رانیری اسکار داده شود. آنها کار خارق‌العاده‌ای انجام داده‌اند. وقتی 14 امتیاز با صدر جدول فاصله داشتند، چنین چیزی غیرقابل تصور بود.» رمی‌ها در 24بازی لیگ بدون شکست بوده‌اند و بدین‌ترتیب توانستند شروع فاجعه‌بارشان را که شامل 4شکست در 9بازی می‌شد، جبران کنند. توتی، کاپیتان رم می‌گوید: «البته وقتی شروع ما را به یاد می‌آورید و جایگاه فعلی ما را می‌بینید، همه‌چیز غیرواقعی به‌نظر می‌رسد. ولی ما صدرنشینی را با فداکاری و روحیه تیمی بالای‌مان در درون زمین به‌دست آوردیم و هرگز تسلیم نشدیم.»

پس از اینکه عنوان قهرمانی یوونتوس در سال2006 پس گرفته شد، اینتر به حاکم مطلق فوتبال ایتالیا تبدیل شده و قلمرو این تیم دست‌نیافتنی به‌نظر می‌رسید. بدین‌ترتیب فوتبال ایتالیا حداقل می‌تواند از رم بابت پایان‌دادن به این یکنواختی تشکر کند.

این موفقیت را می‌توان نقطه اوج دوران حرفه‌ای رانیری دانست و او دلایل زیادی برای خوشحالی دارد. او همیشه تلاش کرده رابطه بدش با مورینیو که در ایتالیا به‌هیچ‌وجه محبوب نیست و در چلسی جانشین او شده بود را پنهان کند. موفق‌شدن به‌جای سرمربی اینتر، درحالی که امکاناتی که رقیبش در اختیار دارد به‌هیچ وجه قابل مقایسه نیست، می‌تواند بهترین پاسخ به مربی مغرور پرتغالی باشد. مورینیو پیش از این گفته بود که دلش برای این پیرمرد می‌سوزد، چون نتوانسته در هیچ لیگی قهرمان شود. ولی رانیری که پیش از این در ایتالیا، اسپانیا (والنسیا و آتلتیکو مادرید) و چلسی در حسرت قهرمانی باقی مانده بود، حالا در آستانه افتخار بزرگی قرار دارد.

او مربی پرمدعایی نیست، ولی خوشحال می‌شود که ثابت کند مشکلات فصل گذشته یوونتوس، ارتباطی به او نداشته  و بیشتر به خود باشگاه برمی‌گشت. شاهد دیگر اینکه یوونتوس در حال حاضر حتی برای رسیدن به جمع 4تیم برتر هم مشکل دارد، ولی رانیری نزدیک قهرمانی است و مهم‌تر از همه اینها، رانیری یک رمی متعصب است که از کودکی هوادار این تیم بوده و این قهرمانی برای او ارزش بی‌اندازه‌ای خواهد داشت.

ریسک بزرگ

می‌توان گفت رانیری این هفته بزرگترین مانع در راه قهرمانی رم را از پیش  رو  برداشت؛ لاتزیو. بازی مقابل رقیب همشهری همیشه برای رم غیرقابل‌ پیش‌بینی بوده و لاتزیویی‌ها با وجود اینکه در جدول وضعیت خوبی ندارند، چیزی نمانده بود برای رم دردسرساز شوند.
رانیری قبل از «دربی دلاکاپیتاله» (شهرآورد پایتخت) به شوخی گفته بود که بازی با هر نتیجه‌ای تمام شود، بعداز آن نمی‌تواند از خانه‌اش بیرون بیاید، چون هواداران رم یا به او حمله می‌کنند یا از فرط خوشحالی او را در آغوش می‌گیرند. ولی این‌ قبل از حرکت باورنکردنی‌اش در بازی بود. وقتی رم در پایان نیمه‌اول با شکست یک بر صفر به رختکن رفت، او توتی و ده‌روسی(کاپیتان و نایب کاپیتان و 2 اسطوره باشگاه و هواداران)  را تعویض کرد.

به‌جای این  دو بازیکن محبوب، رودریگو تادی و ژرمی منز به زمین رفتند. حتی رانیری هم بعداز بازی اعتراف کرد که اگر تعویض‌هایش جواب نمی‌داد، منتظر بود هواداران او را به صلیب بکشند. ولی تنها 8دقیقه بعد اولی یک پنالتی گرفت که ووچینیچ از آن به‌خوبی استفاده کرد. 10 دقیقه بعد هم دومی یک ضربه ایستگاهی مناسب گرفت که ووچینیچ توانست آن را به گل پیروزی تبدیل کند.

آلساندرو و وکاللی، نویسنده کوریره دلواسپورت، حرکت رانیری را «نمایش بی‌سابقه‌ای از شجاعت» نامید. لوییجی گارلاندو، نویسنده گاتزتا پا را از این هم فراتر گذاشت و نوشت: «رانیری 2 بازیکن عادی را در نیمکت باقی نگذاشت. آنها رومولوس و رموس (در افسانه‌ها، این دو سازندگان شهر رم هستند) بودند. او پیش از این به آقای مردد مشهور شده بود. ولی حتی ژنرال‌هایی مثل مورینیو و کاپلو هم نمی‌توانستند دست به چنین حرکتی بزنند.»
گارلاندو ادامه می‌دهد که اگر رم قهرمان سریA شود، اولین مجسمه‌ای که ساخته می‌شود باید متعلق به رانیری باشد.

بی‌تردید این حساس‌ترین دربی رم در چند سال اخیر بود، چرا که امتیازات بازی برای هر دو تیم ارزش ویژه‌ای داشت. هرچند لاتزیو در 5 بازی قبلی‌اش شکستی نخورده بود، ولی همچنان در 3 امتیازی منطقه سقوط قرار داشت. رم هم پس از پیروزی 2بر صفر اینتر مقابل  یوونتوس، می‌دانست که تنها در صورت پیروزی می‌تواند به صدر جدول برگردد.

رانیری در شروع کار، تیمش را با آرایش 3-3-4 به زمین فرستاد و توتی و ووچینیچ در کنار لوکاتونی بازی می‌کردند. هدف او این بود که در برابر هر یک از مدافعان خط دفاع 3نفره لاتزیو، یک مهاجم داشته باشد تا آنها کاملا احساس خطر کنند. ولی این ایده جواب نداد و لاتزیو خیلی زود توانست میانه میدان را در اختیار بگیرد. رم تا قبل از پایان نیمه‌اول، به‌ندرت صاحب موقعیت گلزنی شد و همه منتظر تغییراتی در تیم بودند، هر چند هیچ‌کس نمی‌توانست چنین تعویض‌هایی را پیش‌بینی کند.

البته توتی می‌توانست منتظر چنین تعویضی باشد، چرا که هفته قبل از آن حاضر به ترک زمین نشده بود و تأکید کرده بود که منز باید تعویض شود، چون کارت زرد دارد. ولی این‌بار خود او و ده‌روسی در نیمه اول کارت گرفته بودند و این بهانه خوبی به‌دست رانیری داد، به‌ویژه اینکه هیچکدام از آنها خوب بازی نمی‌کردند. این تعویض‌ها موجب شد رم در میانه زمین نفرات بیشتری داشته باشد و بتواند به بازی‌اش عرض بیشتری بدهد. با این حال نمی‌توان به  پنالتی‌ای که دروازه‌بان رم در شروع نیمه‌دوم از فلو‌کاری گرفت، اشاره‌ای نکرد. اگر این پنالتی تبدیل به گل می‌شد، جبران شکست 2برصفر برای رم تقریبا غیرممکن بود.

این یک بازی کم‌حادثه بود و رم اجازه نداشت چنین فرصتی را از دست بدهد. درعوض در پایان بازی درگیری بازیکنان 2تیم در وسط زمین به جنجال بزرگی انجامید. ادی‌رجا، سرمربی لاتزیو که بسیار عصبانی بود، عقیده داشت که توتی به دلیل بی‌احترامی به هواداران رم باید 10 جلسه محروم شود. کاپیتان رم شست 2دستش را به طرف پایین گرفته بود تا به سقوط لاتزیو به دسته دوم اشاره کند. ولی رجا اشاره‌ای به رفتار بازیکنان تیمش نکرد؛ استفان رادو، مهاجم رومانیایی لگدی به‌طرف سیمونه پروتا پرتاب کرد و بعد از آن می‌خواست وارد رختکن رم شود. این جنجال مقدمه‌ای بود تا هواداران اولترای 2 تیم، در خیابان‌های اطراف ورزشگاه با یکدیگر درگیر شوند.

رم که امشب میزبان سمپدوریاست، روی کاغذ، بازی‌های سخت‌تری نسبت به اینتر دارد و شاید نتواند صدر جدول را تا پایان حفظ کند. ولی حتی اگر رم قهرمان سریA نشود، نباید از کار بزرگی که رانیری در این فصل انجام داد، به سادگی گذشت.