نقل مکان تیم‌های تهرانی به شهرستان‌ها، بدعتی بود که 2 سال قبل و در زمان ریاست علی آبادی بر سازمان ورزش به‌وجود آمد و بر این اساس تیم‌های صبا، پیکان و پاس به‌ترتیب به قم، قزوین و همدان منتقل شدند. ولی ناکامی این طرح خیلی زود مشخص شد.
بر خلاف انتظار، تماشاگران شهرستانی از تیم‌هایی که در آنجا پایگاهی نداشتند، استقبال زیادی نکردند و تجربه پایین مدیریتی در سطح اول فوتبال و امکانات کمتر، منجر به تضعیف این تیم‌ها شد. به‌نظر می‌رسید که با انتصاب علی سعیدلو به جای علی آبادی این طرح هم به کلی کنار گذاشته شود ولی انتشار خبر روز گذشته ناقض پیش‌بینی‌ها بود.
پس از سقوط پیام مشهد، این دومین فصل متوالی است که نماینده استان خراسان رضوی به دسته اول می‌رود و حالا لابی‌هایی شروع شده تا با انتقال امتیاز راه‌آهن، شهر مشهد در فصل آینده بدون نماینده نماند.
سعیدلو در جریان بازدید از ورزشگاه ثامن مشهد، در این مورد موضع دوگانه‌ای داشت. رئیس سازمان تربیت بدنی ابتدا به خبرنگاران مشهدی گفت: «وجود یک تیم خوب فوتبال در استان خراسان رضوی لازم است ولی بدانید که آسمان به زمین نیامده و شکست جزئی از فوتبال است.»
او اضافه کرد که به‌طور کلی با انتقال تیم‌های فوتبال مخالف است:« مسئولان ورزش استان به‌دنبال حضور یک تیم از خراسان رضوی در لیگ برتر فوتبال هستند ولی خودم شخصا اعتقادی به خریدن امتیاز ندارم و معتقدم باید یک تیم با برنامه‌ریزی و پشتیبانی مناسب به لیگ برتر صعود کند.
با وجود این قرار شده است استاندار خراسان رضوی با مدیرعامل راه‌آهن کشور در رابطه با انتقال تیم راه‌آهن به خراسان رضوی صحبت کند.» این در حالی است که محمد حسن انصاری‌فر، مدیرعامل باشگاه راه‌آهن معتقد است که این تیم به شهر ری تعلق دارد. او در تکذیب خبر این انتقال به سایت شبکه خبر گفت: «مدیرعامل شرکت راه‌آهن به صراحت اعلام کرده که این تیم، برای مردم جنوب شهر تهران و شهر ری است و این باشگاه فقط به شهر ری انتقال پیدا کرده و سال آینده با آماده‌سازی ورزشگاه باقرآباد، بازی‌‌های خانگی راه‌آهن در این ورزشگاه برگزار می‌شود.»
او اضافه کرد: «4 سال است که این صحبت‌ها مطرح است و همیشه در پایان فصل، استان‌هایی مانند مازندران، آذربایجان، یزد و هرمزگان از جمله استان‌هایی بوده‌اند که تیم راه‌آهن را می‌خواسته‌اند ولی هیچ موقع این اتفاق صورت نگرفته است. در صورتجلسه‌ای با استاندار تهران به توافق رسیدیم که تیم راه‌آهن به شهر ری انتقال پیدا کند و سال آینده، راه‌آهن در ورزشگاه اختصاصی خود در شهر ری به میدان خواهد رفت.»
طرح ناکام
انتقال 2 سال قبل تیم‌های تهرانی با مخالفت گسترده جامعه فوتبال روبه‌رو شد و پیشکسوتان باشگاه‌های قدیمی مانند پاس بیش از دیگران از این بابت متأسف بودند. این طرح اما با وجود مخالفت‌ها اجرا شد.
فلسفه این طرح، توزیع یکسان امکانات در همه نقاط کشور عنوان شد، درحالی‌که براساس تجربه لیگ‌های باسابقه اروپایی و همچنین لیگ ایران، توزیع یکنواخت سهمیه بین نقاط مختلف جغرافیایی هرگز عملی نیست.
معمولا در همه جای دنیا امکانات و سرمایه در پایتخت و شهرهای صنعتی بیشتر است و به تبع آن تعداد نمایندگان این شهرها هم بیشتر. علاوه بر این علاقه به فوتبال در همه شهرها یکسان نیست و در بعضی مناطق جغرافیایی رشته‌های دیگر ورزشی پایگاه محکم‌تری دارند.
در مورد راه آهن و ابومسلم چند نکته قابل تأمل دیگر هم وجود دارد. راه آهن در تهران بهترین امکانات تمرینی را دارد و نمایندگان AFC در سفرهای قبلی و همچنین سفر اخیرشان از ورزشگاه اکباتان بازدید کردند.
حال این تیم با چه منطقی باید امکاناتش را در تهران رها کند و به مشهد برود؟ نقش مدیریت در موفقیت تیم‌ها کمتر از امکانات و سرمایه نیست و در بررسی سقوط ابومسلم نمی‌توان نقش مدیریت ضعیف را نادیده گرفت، چنانچه سعیدلو هم در این مورد گفت: «قبول دارم که وضعیت ابومسلم از لحاظ مالی خوب نبوده ولی همه چیز پول نیست و هیأت‌مدیره و نحوه مدیریت هم تاثیرگذار است.» در این شرایط چه تضمینی وجود دارد که راه‌آهن با انتقال به مشهد با بی‌توجهی استانداری روبه‌رو نشود و مانند پیام و ابومسلم به دسته اول سقوط نکند؟
صحبت انتقال راه آهن به مشهد در شرایطی مطرح شده که این تیم رقابت نزدیکی با چند تیم دیگر برای ماندن در لیگ برتر دارد و مدیران این تیم معتقدند که این بحث ممکن است تمرکز بازیکنان و کادر فنی در 2 هفته حساس پایانی را به هم بزند. یعنی بازیکنان راه آهن باید برای حفظ تیمی تلاش کنند که معلوم نیست فصل آینده در آن حاضر باشند و درصورت بقا نمی‌دانند که باید در چه شهری مستقر شوند.
