در زمان برگزاری جشنواره، خبرهای خوبی به گوش رسید ازجمله امکان اجرای عمومی برای آثار برگزیده. البته این وعده، وعده‌ای است که همه‌ساله در تمامی جشنواره‌ها داده می‌شود؛ وعده‌ای که گاهی تحقق می‌یابد اما بیشتر اوقات فراموش می‌شود و خوشبختانه ما هم ملت فراموشکاری هستیم و دنبال این وعده‌های رنگارنگ مسئولان را نمی‌گیریم و سال آینده که دوباره این وعده از سوی مسئولان داده می‌شود، خوشحال و شاد، دل به این وعده‌ها می‌بندیم.
2. این روزها در تماشاخانه ایرانشهر نمایش عروسکی زنده «آنتیگون در سرزمین عجایب» به کارگردانی پوپک هیدجی با حمایت معنوی مرضیه برومند و با همراهی حمید جبلی روی صحنه است؛
یکی از نمایش‌های برگزیده جشنواره تئاتر عروسکی دانشجویی که امکان اجرای عمومی یافته است؛ اجرای این نمایش اقدامی شایسته بوده که از سوی مدیر تماشاخانه ایرانشهر در حمایت از آثار دانشجویی صورت گرفته است. امسال قرار است 4 نمایش برگزیده جشنواره دانشجویی عروسکی که کیفیت‌شان از سوی مرضیه برومند تایید شده، در تماشاخانه ایرانشهر نوبت اجرای عمومی بگیرند.
3. نمایش مکبث به کارگردانی رضا ثروتی در سالن سایه تئاتر شهر روزهای پرمخاطبی را تجربه کرد؛ نمایشی که در دوازدهمین جشنواره دانشجویی به‌عنوان اثر برگزیده انتخاب شد و در بیست‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، برنده جایزه ویژه هیأت داوران در بخش مسابقه بین‌المللی شد.
استقبال از این نمایش به‌اندازه‌ای بود که با وجود 2 اجرا در هر شب، باز هم مهلت ماندنش روی صحنه تمدید شد. باز هم یادمان نرود که نمایش مکبث هم از دل یک جشنواره دانشجویی بیرون آمده‌است.
4. ر بین بخش‌های مختلف جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، بخشی به اسم بخش دانشجویی وجود دارد. در این بخش آثار برگزیده دانشجویی جشنواره‌های مختلف به مهم‌ترین جشنواره تئاتری کشور راه پیدا می‌کنند؛ بخشی که شاید با استقبال مخاطبان تئاتری روبه‌رو نشود اما آن را می‌توان مهم‌ترین بخش جشنواره تئاتر دانست؛ بخشی که چهره‌های تئاتری سال‌های آتی از آنجا نمایان می‌شود.
5. درددل دانشجویان تئاتری همیشه شنونده را به این نتیجه می‌رساند که آنها با کلی خلاقیت و حداقل امکانات برای چند جشنواره تئاتری دانشجویی کار می‌کنند؛ کارهایی که اگر شانس بیاورند به جشنواره راه پیدا می‌کنند. وقتی توانستند از نخستین خوان هفت خوان عبور کنند، باید امیدوار باشند که روزی روزگاری این همه انرژی، به بار بنشیند و در غیر این صورت مثل بیشتر دانشجویان تئاتری ذوقشان کور شود و در آینده به خیل فارغ‌التحصیلان بیکار تئاتری بپیوندند.
6. جشنواره تئاتر دانشجویی تمام شد. این روزها بحث بر سر انتخاب دبیر جشنواره است. ای‌کاش مسئولان اجازه بدهند همانند 13 دوره قبلی، دانشجویان خود دبیر را انتخاب کنند. تا حالا دانشجویان، جشنواره را با تمام کم و کاستی‌ها بد هدایت نکرده‌اند؛ نشان به این نشان که از لابه‌لای این جشنواره‌ها که دانشجویان خودشان آن را برگزار کرده‌اند، همیشه چند استعداد بیرون آمده‌است.
اما معمولا تجربه نشان داده‌است که وقتی پای بزرگترها به میان می‌آید خط‌کشی‌ها شروع می‌شود و باز هم نشان به این نشان که با اتمام جشنواره زمانی که فعالیت مسئولان آغاز می‌شود، این دانشجویان مستعد به حال خود رها می‌شوند و وعده اجرای کارهای دانشجویی فراموش می‌شود. پس اجازه بدهید جشنواره دانشجویی در همان مسیر خودش حرکت کند؛ اگر قرار است بزرگان وارد بازی شوند، حمایت مهم‌ترین کاری است که می‌شود کرد.
7. حمایت معنی‌های متعددی می‌دهد. اما در تئاتر دانشجویی می‌توان یک معنی برای واژه حمایت در نظر گرفت؛ اجرای عمومی برای همه کارها، تا دانشجویان خودشان را مقابل تماشاگر محک بزنند و از این راه بیشتر از واحدهای درسی که در طول 4 سال می‌گذرانند، بیاموزند.
