تا بعد از طی درمان سخت و دشوار سرطان مغز استخوان در قطعه هنرمندان آرام بگیرد.
آرزومانیان هنرمندی است که نوای پیانوی او را در موسیقی‌های ساخته مجید انتظامی در فیلم‌هایی چون «از کرخه تا راین» و «بوی پیراهن یوسف» شنیده‌ایم. این دو هنرمند در سمفونی «ایثار» که به‌مناسبت هفته دفاع مقدس ساخته شده بود، با هم همکاری کرده بودند و آرزومانیان تکنوازی پیانو را در این سمفونی عهده‌دار بود.
بی‌سبب نیست که مجید انتظامی، آهنگساز این فیلم‌ها او را نوازنده‌ای توانا با پنجه شیرینی بداند. اما صدای ساز پیانوی او در فیلم دیگری برای همه آشناست؛ فیلم «تیغ و ابریشم» به کارگردانی مسعود کیمیایی. برای همین هم مسعود کیمیایی گفت: جای آندره پشت پیانو استودیو پاپ همیشه خالی خواهد ماند.
این کارگردان سینما هم با اظهار تأسف از مرگ اهالی هنر به ایسنا گفت که با توجه به مهارت او در موسیقی پاپ، او در نواختن ملودی‌های ایرانی بسیار توانمند و نوازنده باتکنیک ملودی‌های ایرانی بود.
مراسمی برای او
در مراسم خاکسپاری آندره آرزومانیان، محمد سریر، رئیس هیأت‌مدیره و مدیرعامل خانه موسیقی با اشاره به فعالیت 40ساله آرزومانیان به شخصیت هنری او هم اشاره کرد و او را هنرمندی دانست که همیشه سعی می‌کرد به جای اینکه در کنار آثارش باشد، در پشت آنها پنهان شود.
به همین دلیل بسیاری از مردم نغمه‌های او را نمی‌شناسند و فقط می‌دانند که هنرمندی چیره‌دست این قطعات را نواخته است. سریر او را آهنگسازی فعال در حوزه آوازی، فیلم و سریال دانست و به تعهد و ظرافت‌های کار او اشاره کرد. حسین ریاحی، آهنگساز هم او را نابغه موسیقی دانست.
در پرونده کاری این هنرمند ساخت موسیقی متن فیلم‌های «سیمرغ»، «ماهی»، «شنگول و منگول»، «رانده‌شده»، «سکوت»، «علی و غول جنگل»، «خانواده کوچک ما»، «از بلور خون»، «بی‌تو هرگز»، «گریز از مرگ»، «بهترین بابای دنیا» و «تیغ و ابریشم» دیده می‌شود.
کارهایی که ناتمام ماند
به گفته فارس، قرار بود این نوازنده برجسته پیانو طی سال‌جاری 2 کار بزرگ انجام دهد که کار اول بازخوانی قطعات شاخص واروژان با همراهی ارکستر بزرگ ارمنستان بود که می‌بایست در این کشور ضبط می‌شد و کار دیگرش، همکاری با لوریس چکناواریان بود که موفق به انجام هیچ‌کدام از این دو کار بزرگ نشد.
لوریس چکناواریان، که در این مراسم شرکت داشت، آرزومانیان را هنرمندی بزرگ خواند و با اعلام ناراحتی از ندیدن او در روزهای آخر عمر این هنرمند اظهار امیدواری کرد که بتواند سال آینده کنسرتی از آثار این هنرمند را رهبری کند.
اما 11 خرداد، همزمان با درگذشت آندره آرزومانیان و آخرین شب از اجرای کنسرت سمفونیک تهران در تالار وحدت بود. شهرداد روحانی در مقام رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران برنامه شب آخر خود را با یک دقیقه سکوت به احترام این هنرمند آغاز کرد.
کاندانس آرزومانیان
هرچند پیکر آندره آرزومانیان به‌دلیل انجام کارهای اداری به تالار وحدت نرسید اما یاد او در این مراسم مجددا این نکته را یادآوری کرد که زندگی هنرمند با مرگش پایان نمی‌یابد. کاندانس را فرود و خاتمه یک جمله موسیقی می‌دانند که در حقیقت پایانی است که پایان نیست. مرگ هنرمند هم پایان او نیست.
آندره آرزومانیان متولد سال 1333 در تهران بود. این نوازنده پیانو در کارنامه هنری خود نوازندگی اثر ماندگار و فراموش‌نشدنی فریبرز لاچینی (پاییز طلایی) را به یادگار دارد. مراسم تشییع آرزومانیان با حضور علی ترابی سرپرست دفتر موسیقی، مجید انتظامی، ناصر چشم‌آذر، فریدون شهبازیان، حسن ریاحی، فاضل جمشیدی، مانی رهنما، رازمیک اوحانیان، شهرام میرآقا، روبن آرزومانیان، فردین خلعتبری، محمد میرزمانی، لوریس چکناواریان، داوود گنجه‌ای، رضا تاجبخش، بامداد بیات، کارن همایونفر و تنی چند از هنرمندان موسیقی و سینما در تالار وحدت برگزار شد و مانی رهنما قطعه‌ای به یاد او خواند؛ قطعه‌ای با نام «پیانو». به گفته این شاعر، قطعه «پیانو» یکی از آخرین نوازندگی آندره آرزومانیان بود که با آواز مانی رهنما ضبط شد.
مراسم یادبود او
نکوداشت آندره آرزومانیان در هفته آتی یعنی روز چهارشنبه 19 خردادماه در خانه سینما برگزار می‌شود. این مراسم را اهالی سینما، با توجه به دلبستگی به زنده‌یاد آرزومانیان و تأثیرگذاری او در عرصه موسیقی سینما برپا خواهند کرد.
