ین نشریه در شماره جدید خود عنوان گزارش جلد را که در بخش گردشگری منتشر شده: «مردان پارسی و سرزمین اژدها» انتخاب کرده است. سرزمین من در این گزارش به تحلیل و مقایسه حضور ایران و کشورهای دیگر در نمایشگاه بین‌المللی شانگهای پرداخته است.آیا اینجا ایران است؟ این سوالی است که با دیدن عکس‌های گزارشی که در بخش تاریخ و طبیعت این مجله چاپ شده برای مخاطب پیش می‌آْید.
سرزمین من برای اولین بار به طور جامع به کوه - قلعه شگفت‌انگیز بهستان پرداخته است. مردم این نقطه از استان زنجان قلعه را با نام «جن داغی» (کوه جن) می‌شناسند و سرزمین من هم عنوان این گزارش را «تخت دیو و طبیعت» برگزیده است.ترکیب «قاصد روزان ابری» بسیاری را به یاد شعر نیما یوشیج می‌اندازد. آنجا که می‌گوید: «قاصد روزان ابری داروگ، کی می‌رسد باران؟» سرزمین من در بخش طبیعت خود سراغ داروگ رفته، جانوری که کوچک ترین قورباغه ایران نام گرفته است. این گزارش نخستین مقاله علمی منتشر شده درباره کوچک ترین قورباغه ایران است که ساکنان شمال کشور آن را پیام‌آور باران می‌دانند. این گزارش توسط «حاجی قلی کمی»، شناخته شده‌ترین دوزیست‌شناس ایران نوشته شده است.
گزارش سرزمین من درباره قورباغه درختی، تنها گزارش طبیعت این شماره از مجله نیست. بخش ویژه خلیج فارس این شماره از مجله نیز به ماجرای یک همزیستی شگفت‌انگیز در دریای پارس پرداخته است؛ زندگی همراهانه دلقک‌ماهی و شقایق دریایی.
دلقک‌ماهی از آن دست ماهی‌هایی است که در این سال‌ها بیشتر با شخصیت کارتونی «نمو» در جهان شناخته شده است. این گزارش که «یک عاشقانه آرام» نام دارد، زندگی دلقک‌ماهی را در بازوان سمی شقایق دریایی به تصویر می‌کشد.سرزمین من در ادامه بخش سفره ایرانی خود همچون آبگوشت و چلوکباب که در شماره‌های پیشین منتشر کرده بود، به «قصه نان سنگک» رسیده است. داستان نانی که یکی از میراث خوراکی ایرانی‌هاست. این نان شاید قدیمی‌ترین نان ایرانی باشد و شیوه پخت آن دست‌کم از دوره صفوی تا امروز بدون تغییر باقی مانده است. نانی که بر سفره عقد حاضر بودنش از سال‌های دور همچنان پابرجاست.همراه با فصل گرما و به بار نشستن نخل‌های جنوب، سرزمین من به دل نخلستان‌های جنوب ایران رفته و در گزارشی خواندنی و دیدنی با نام «دلیران نخلستان» به رطب‌چینی مردم بوشهر پرداخته است.
«شرحه شرحه عشق» عنوان گزارش بخش امامزاده این شماره سرزمین من است. گزارشی از امامزاده‌ای که سرش در شوشتر دفن شده و باقی اعضای بدنش را در شهرهای دیگر به خاک سپردند. در این گزارش شرح سفری به آستان این امامزاده و اطلاعات تاریخی درباره ایشان را خواهید خواند
.برنامه‌ریزی گذاران وقت و سفر یکی از بخش‌های ثابت سرزمین من است. این نشریه در این شماره از راهنمای سفر خود، خوانندگان را به سه سفر متفاوت می‌برد و جزییات کافی و کاربردی همچون اطلاعات اقامت، نقشه و تصاویر مکان‌ها را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد.[نگاهی به کتاب راهیاب ایران]
«هیجان به توان خروشان» که راهنمای قایقرانی در آبهای خروشان رودخانه ارمند در استان چهارمحال و بختیاری است. «حالا وقت تبریزی است» راهنمای سفر و گردش در شهر نسبتا سردسیر تبریز در فصل تابستان است. «این سنگ را با من بخوان» راهنمای سفر یک روزه ای برای تماشا و کتیبه خوانی در باغ کتیبه های نیاوران است. در این گزارش خواهید خواند که با سفر به این باغ می توانید بدون پرداخت هزینه های بسیار، تمام کتیبه های نقاط مختلف ایران را یکجا بخوانید.
یکی دیگر از جذابیت‌های ویژه‌نامه «سرزمین من» پوسترهای همراه آن است که مخاطبان خاص خود را دارد. پوستر همراه این شماره از نشریه، تصویری دوست داشتنی از همان قورباغه درختی است که از پشت شاخه گلی بیرون آمده و به دوربین عکاس زل زده است.
«سرزمین من» که تا دو شماره پیش اساس کار را بر مطالب تالیفی قرار داده بود، از شماره یازده خود، بخش جدید ترجمه را نیز با عنوان «همکاران سرزمین من» به باقی بخش‌ها افزوده تا همکاران خود را در سطح جهان به ایرانیان معرفی کند. عنوان این نوشتار «آوارگان فراموش شده» است و گزارش در مجله نشنال جئوگرافیک منتشر شده است. این گزارش خواندنی، به 80 میلیون خانه به‌دوش هندی می‌پردازد که به سنت‌های قدیمی و کهن خود هنوز وفادار مانده‌اند.
دوازدهمین شماره سرزمین من در 132 صفحه، به سردبیری رضا مختاری و با قیمت 2500 تومان به صورت تمام رنگی و گلاسه و همراه با پوستر رایگان منتشر شده است.
