و مرد بی‌دفاع را با چاقو تا سرحد مرگ مضروب می‌کنند، ضربه‌ها یکی بعد از دیگری بر بدن این مرد شهرستانی وارد می‌شوند و خون، خون...
حالا چند روز از انتشار تصاویر این سرقت خونین در روزنامه‌های کشور می‌گذرد، 2زورگیر خشن دستگیر شده‌اند و تصاویر بدون پوشش آنها در مقابل چشمان خوانندگان روزنامه‌های مختلف قرار گرفته است؛
خوانندگانی که بیشترشان هنگام خواندن این خبر، بهت‌زده به چهره‌های این دو جوان کم سن و سال زل زده‌اند و بعد از خودشان پرسیده‌اند که مجازات این دو تبهکار بی‌رحم چه خواهد بود؟ آیا آنها به سزای این جنایت وحشتناک خود خواهند رسید و یا آنکه بعد از تحمل دوران کوتاه حبس، بار دیگر از زندان آزاد می‌شوند و این بار جنایت‌های وحشتناک‌تری را رقم می‌زنند؟
از هنگام انتشار این خبر، بارها و بارها از پشت گوشی تلفن تحریریه، با آدم‌هایی که مورد حمله زورگیران بی‌رحمی مانند این دو جوان قرار گرفته‌اند، صحبت کرده‌ام. آنها در نهایت ترس و استیصال، از بی‌رحمی و قساوت بی دلیل چنین زورگیرهایی هنگام سرقت حرف می‌زنند؛
از اینکه نه تنها مالشان را برده‌اند که جراحات مداوا نشدنی‌ای به روح و جسم آنها وارد کرده‌اند. اما نکته غم‌انگیز اینجاست که بسیاری از آنها می‌گویند سارقی که از آنها و ده‌ها نفر دیگر زورگیری کرده، به حبسی کوتاه مدت محکوم شده است که واقعا در مقایسه با ترس و هراسی که برای این همه انسان ایجاد کرده بسیار ناچیز است؛
درحالی‌که آنها به حق واقعی‌‌شان نرسیده‌اند و حتی بسیاری از آنها نتوانسته‌اند حتی پولشان را پس بگیرند. واقعیت این است که حالا زورگیری به یکی از مهم‌ترین عوامل ناامنی- لااقل در سطح روانی- در پایتخت و سایر شهرهای کشور تبدیل شده است.
در این سال‌ها زورگیران خشنی وارد میدان شده‌اند که با خونسردی و حتی بدون هیچ دلیل خاصی، طعمه‌های خود را با چاقو مجروح کرده و بعد هم بدون برجای گذاشتن ردی از خود فرار می‌کنند و تازه اگر هم دستگیر شوند با تهدید مالباخته‌ها رضایت می‌گیرند و این مسائل باعث می‌شود تا جامعه احساس کند که چنین تبهکارانی هیچ‌وقت به سزای عملشان نمی‌رسند و به این ترتیب قوه قضاییه در حال حاضر مسئولیت سنگینی در زمینه برخورد با چنین متهمانی برعهده دارد.
یادم می‌آید چند سال قبل درست در همان روزهایی که سرقت‌های مسلحانه از بانک‌ها، امنیت روانی جامعه را به هم ریخته بود، دستگاه قضایی و پلیس در کنار فرهنگ‌سازی برای افزایش امنیت بانک‌ها، برخورد بسیار شدیدی با سارقان مسلح انجام دادند و این برخوردها در مطبوعات منعکس می‌شد؛
برخوردهایی که باعث هراس و وحشت بسیار زیادی در میان سارقان شد و هزینه ارتکاب جرم را به حدی بالا برد که الان به‌شدت اخبار سرقت‌های مسلحانه از بانک‌ها کاهش یافته است.
اکنون موقع آن است که قوه قضاییه در برخورد با سارقان زورگیر با همان شدت عملی که با سارقان مسلح بانک‌ها برخورد کرد، رفتار کند. سرعت‌عمل و برخورد قاطعانه با این متهمان هدیه‌ای است که دستگاه قضا باید به مردم بدهد و در کنار این برخوردها، اطلاع‌رسانی سریع و فوری در مورد احکام صادره سبب خواهد شد تا جامعه احساس امنیت و آرامش روانی بیشتری داشته باشد و در مقابل، تبهکاران هم بدانند که چنین جرایمی چه مجازات‌های سنگینی را به‌دنبال دارد.
