نوادگان پیغمبر (ص )را هم ادب خواهم کرد. دخترم رقیه از خزانه‌دار بیت‌المال گردن‌بندی مروارید به‌عاریت و امانت گرفته بود، بدین قرار که با ضمانت خود و گواهی خداوند پس از 3 روز آن رشته گوهر را سالم و بدون نقص به بیت‌المال برگرداند. من در عید قربان بر این عمل ناشایست اطلاع یافتم، بی‌درنگ آن را به‌جای خود عودت دادم و پسر رافع (خزانه‌دار) را به‌سختی تهدید کردم که زنهار هرگز این شیرین‌کاری‌ها را تکرار مکن.
به‌خدا اگر پای عاریت و امانت در میان نبود، دست‌های این دختر هاشمی را به جرم خیانت مانند دزدان و راهزنان قطع می‌کردم و پسر رافع را به‌نام شرکت در این جرم برای همیشه گرفتار زنجیر و زندان می‌ساختم.این سخنان امیر مؤمنان علی‌بن ابی‌طالب است که چون صاعقه بر فساد و تباهی فرود می‌آید. علی(ع) تحمل کمترین فساد اطرافیان و کارگزاران حکومت را ندارد و عواقب سنگینی برای آن مقرر داشته است.
او نه با فساد، که با بهانه آغاز آن نیز مبارزه می‌کند و چنان قاطع برخورد می‌کند که تصور آن از ذهن اطرافیان و کارگزاران پاک شود تا دیگر به آن فکر نکنند. علی(ع) اجازه نمی‌دهد فساد ریشه خود را مستحکم کند و در تمامی زوایای حکومتش وارد شود.
حریم بیت‌المال چنان محترم است که خزانه‌دار آن برای یک کوتاهی به‌شدت مورد عتاب قرار می‌گیرد و به شدیدترین مجازات‌ها تهدید می‌شود.
اما در این زمان حریم بیت‌المال به دفعات توسط رانت‌خواران و خاصه‌خواران مورد تعدی قرار می‌گیرد ولی برخوردی قاطع و مطابق تعدی و جسارت آنان را شاهد نیستیم و در افشای نام آنان تردید داریم. آیا زمان آن نرسیده که ما مدعیان پیروی از علی(ع) به‌جای شعار دادن اندکی مانند او عمل کنیم؟
