تصویری که روی جلد شماره جدید نشریه تایم چاپ شده این مصیبت را به‌صورتی تکان‌دهنده به رخ می‌کشد.
این تصویر یک دختر 18ساله به نام عایشه است که توسط یکی از فرماندهان طالبان به قطع بینی و گوش‌هایش محکوم شده و اجرای این حکم برایش چهره‌ای جدید ایجاد کرده‌است.
جرم او گریختن از دست خانواده شوهرش بود که او را کتک می‌زدند و آزار می‌دادند. او به خبرنگار تایم توضیح می‌دهد که چگونه نیمه‌شب ماموران اجرای حکم طالبان به در خانه‌اش آمدند و او را بیرون کشیدند و بعد خانواده شوهرش این حکم را برای او اجرا کردند.
او به میل خودش اجازه داد تصویرش روی جلد این مجله چاپ شود تا دنیا بار دیگر به وضعیت اسفبار افغانستان توجه کند. اکنون عایشه در مکانی امن قرار دارد و قرار است تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
گروه‌های مدافع حقوق بشر و به‌ویژه دفاع از حقوق زنان، با اشاره به مورد عایشه و موارد مشابه او، به اینکه دولت کرزی و غرب به فکر گفت‌وگو با طالبان افتاده، به‌شدت اعتراض و انتقاد دارند. آنها می‌گویند شریک کردن حتی بخشی از طالبان در قدرت و دولت افغانستان می‌تواند برای زنان فاجعه‌های 10سال پیش را تکرار کند. اما طرفداران مذاکره با طالبان و ازجمله دولت کرزی می‌گویند که ادامه جنگ با طالبان خسارات جانی زیادی برای افغان‌ها دارد. آنها می‌گویند آیا نجات جان یک دختر مهم است یا فرستادن او به مدرسه؟
با وارد شدن جنگ افغانستان به نهمین سال خود، در واشنگتن بحث‌هایی درباره خروج نظامیان این کشور از افغانستان آغاز شده‌است. گفت‌وگو با طالبان هم در همین چارچوب و برای فراهم کردن زمینه خروج نظامیان آمریکا از افغانستان مطرح شده‌است. اما زنان افغان اصلی‌ترین مخالفان هرگونه مذاکره و آشتی با طالبان هستند. زنان افغان از آن بیم دارند که قربانی دستیابی سریع به صلح در افغانستان شوند.
در افغانستان رسم است که زنان 6گام عقب‌تر از مردانشان در خیابان راه می‌روند. اما سال‌هاست که در مناطق حومه‌ای افغانستان، جایی که طالبان در آن قدرت بیشتری دارند، زنان 6 قدم جلوتر از شوهران و مردانشان راه می‌روند. دلیل آن این است که آنها در مناطق مین‌گذاری شده راه می‌روند و مردان می‌خواهند اگر مینی بر سر راه است اول زنان قربانی آن شوند.
اکنون پرسش این است که با گذشت 9سال حضور نظامی سنگین غرب در افغانستان، چطور طالبان این‌چنین قدرتمندتر شده که حکم قضایی اجرا می‌کند؟
در کشوری که چنین دیدگاهی نسبت به زنان وجود دارد، قدرت‌گرفتن گروهی که بیشترین اعمال قدرتش در محدود‌کردن زنان نمود پیدا می‌کند، بسیار خطرناک است. در این سال‌ها با وجود برسر قدرت نبودن طالبان در کابل، این گروه در شهرهای دورافتاده برای خود دستگاه قضایی و حکومتی دارد. هنوز بسیاری از مردم افغانستان تحت چنین حکومتی زندگی می‌کنند و مجبورند قوانین آن را اجرا کنند.
