بی‌اختیاری ادراری ممکن است در هر سنی رخ دهد اما در سنین بالا شایع تر است.
اغلب موارد اشکال در کنترل مثانه هنگامی رخ م‌دهد که عضلات بیش از حد ضعیف یا بیش از حد فعال هستند. اگر عضلاتی که منفذ مثانه را بسته نگه می‌دارند ضعیف شوند، ممکن است فرد هنگام عطسه کردن، خندیدن یا بلند کردن اشیای سنگین که فشار داخل شکمی را بالا می‌برند، دچار نشت ادرار شود.
در مقابل اگر عضلات بیش از حد فعال باشند، ممکن است میل شدید به ادرار کردن هنگامی فرد را به توالت بکشاند که ادرار چندانی در مثانه وجود ندارد. این نوع بی‌اختیاری را بی‌اختیاری فوریتی یا مثانه بیش‌فعال می‌نامند.
به جز اینها مشکلات پروستات یا آسیب‌های عصبی نیز می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادراری شود.
انواع بی‌اختیاری ادراری
بی‌اختیاری ادراری بر حسب علت انواع مختلفی دارد:
بی‌اختیاری استرسی که ناشی از قدرت ناکافی عضلات کف لگن است که مثانه بر روی آنها قرار دارد.
بی‌اختیاری فوریتی به معنای خارج شدن بی‌اختیار ادرار است که بدون دلیل مشخصی با احساس ناگهانی میل شدید به ادرار کردن رخ می‌دهد.
بی‌اختیاری سرریزی که در آن افراد نمی‌توانند مانع جریان مداوم ادرار از مثانه‌شان به خارج شوند، یا جریان ادرار از مثانه‌شان پس از رفتن به توالت برای مدتی ادامه پیدا می‌کند گویی مثانه آنها مانند ظرفی است که به طور مداوم مایع از ان سرریز می‌کند.
بی‌اختیاری در سالمندان ناشایع نیست و ممکن است مخلوطی از انواع بی‌اختیاری ادراری در آنها مشاهده شود، بی‌اختیاری ادراری در سالمندان ممکن است با حبس شدن ادرار در مثانه هم همراه شود.
براس درمان بی‌اختیاری ادراری از شیوه‌های درمانی متعدد به صورت مرحله به مرحله استفاده می‌شود. این درمان‌ها ممکن است شامل ورزش‌های ساده برای تقویت عضلات کف لگن، تجویز داروها، تجویز وسائل مخصوص بوسیله دکتر یا جراحی باشد.
