فضاپیمای بدون‌سرنشین نیوهورایزنز (به معنی افق‌های نو)، سال گذشته توسط ناسا به سوی سیاره پلوتو پرتاب شد. ناسا ماموریت‌های بدون سرنشین زیادی برای شناسایی سیارات منظومه شمسی داشته است. اما هیچ‌کدام از این ماموریت‌ها، اختصاصاً مربوط به سیاره پلوتو نبوده است.
هرچند که اگر این فضاپیماهای بدون سرنشین از نزدیکی این سیاره می‌گذشتند، تصاویر یا تحقیقاتی هم از این سیاره به زمین می‌فرستادند، مثل دوقلوهای وویجر.
اما سال گذشته، ناسا فضاپیمای بدون سرنشین نیوهورایزنز را مختص پژوهش در سیاره پلوتو به آسمان پرتاب کرد. این فضاپیما هم‌اکنون در راه رسیدن به پلوتو است و تا سال 2015 به این سیاره می‌رسد.
اما در تازه‌ترین گزارش از نیوهورایزنز، سایت نجوم نوشت که دوربین‌های این فضاپیما روشن شده و محل پلوتو را در آسمان شناسایی کرده‌اند.
تصویربردار اکتشافی LORRI این تصاویر را در زمان آزمایش جهت‌یابی اپتیکی در ٢١ تا ٢٤ سپتامبر گرفت و آنها را تا زمان ارسال به زمین، در ابزار ضبط داده‌های فضاپیما ثبت کرد.
پلوتو در فاصله ٢/٤ کیلومتری از فضاپیما، نقطه کم‌نوری در میان انبوهی از ستارگان است. این تصاویر نشان می‌دهد که فضاپیما می‌تواند اهداف را پیدا و دنبال کند؛ توانایی حیاتی‌ای که گروه از آن برای جهت دادن نیوهورایزنز به سمت پلوتو ٢٥٠٠ کیلومتری و بعدها برای یک یا چند جسم ٥٠ کیلومتری از کمربند کویی‌پر استفاده خواهند کرد.
هنگامی که تصویربردار اکتشافی نقطه‌ای ناشناخته را در جایگاه پیش‌بینی شده پلوتو تشخیص داد، در جهت مورد انتظار در نزدیکی صفحه کهکشان راه شیری به سمت صورت فلکی قوس حرکت می‌کرد، در این زمان بود که گروه دریافتند پلوتو را در میدان دید خود دارند.
پلوتو در هر سه تصویر گرفته شده از ٢١ تا ٢٤ سپتامبر از این منطقه دیده می‌شود که نشان می‌دهد جسم ثبت شده واقعی بوده است و نه پرتو کیهانی یا جسمی دیگر.
گروه برای تحلیل عکس‌ها از روش کلاید تومبا استفاده کردند. چند تصویر را که در فاصله چند روز گرفته شده بودند با یکدیگر مقایسه کردند. با استفاده از این روش اجرامی مانند ستارگان ثابت به نظر می‌رسند اما اهداف متحرک مانند سیارات در زمینه ستارگان جابه‌جا می‌شوند.
به گفته آلن استرن، محقق اصلی این پروژه، پیدا کردن پلوتو در زمینه متراکم ستارگان مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه بود. کلاید تومبا افتخار خواهد کرد که گروه از همان روش وی که منجر به کشف خود سیاره پلوتو شد استفاده کردند، اما چون تصویربردار اکتشافی تصاویر دیجیتالی می‌گیرد آنها می‌توانستند از مواد شیمیایی که کلاید را آزار می‌داد دوری کنند!
تصویربردار اکتشافی به وسیله آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز طراحی و ساخته شده است تا تصاویری با بالاترین کیفیت ممکن از فاصله‌های بسیار دور بگیرد.
آخرین آزمایش جهت‌یابی اپتیکی شرایطی را شبیه‌سازی کرد که تحت آن از تصویربردار برای یافتن جرمی از کمربند کویی‌پر و یا هدف‌گذاری احتمالی، پس از رسیدن به پلوتو، استفاده خواهد شد.
به گفته اندی چینگ، مدیر تحقیق پروژه LORRI، افرادی که این تصویربردار را روی زمین و در فضا تنظیم کرده‌اند از مشاهده کاری که می‌کند چندان شگفت‌زده نخواهند شد، اما ما از این‌که فضاپیما از پرتاب جان سالم به‌در برد و چند ماه اول سفرش را بدون مشکل سپری کرد، بسیار خوشحال و شگفت‌زده هستیم.
ما مجبوریم که تا اوایل ٢٠١٥ صبر کنیم تا تصاویر بهتری از پلوتو ببینیم. در این مدت مشتاقانه در انتظار شگفتی‌های مشتری در ژانویه و فوریه آینده خواهیم نشست.
در آن سوی مشتری گروه با استفاده از تصویربردار اکتشافی به جمع‌آوری اطلاعات ارزشمندی از پلوتو خواهد پرداخت.
به گفته استرن ما اطلاعات علمی مفیدی از این جست‌وجوهای اولیه به دست نخواهیم آورد، اما در چند سال آینده با استفاده از این تصویربردار و زاویه مناسب ما نسبت به خورشید اطلاعات جدیدی از سطح پلوتو، حتی از دوردست‌ها به دست خواهیم آورد.
