به گزارش فرانسپرس از پراگ قرار است در بیست و ششمین اجلاس اتحادیه بینالمللی ستارهشناسی(IAU) در این شهر در مورد تعریف جدیدی از سیاره تصمیم گیری شود و میان سیارهها و اجرام کوچکتر موجود در منظومه شمسی مانند ستارههای دنبالهدار و سیارک ها تمایز ایجاد شود.
منظومه شمسی بر اساس پیشنهادی که یک گروه کاری به این اجلاس کرده است،12 سیاره خواهد داشت که شامل هشت سیاره کلاسیک از عطارد تا نپتون و سه جرم دیگر شامل پلوتو و یک گروه جدید به نام پلوتو مانند یا "پلوتونها" که فعلا دو عضو دارد – یک قمر سابق پلوتو به نام چارون و جرمی که 3 سال پیش کشف شد با نام 2003UB13 ".به این مجموعه یک سیارک قبلی در فاصله مریخ و مشتری به نام سرس هم اضافه میشود.
تلسکوپهای قوی که اجرام بزرگی را در ناحیه خارجی منظومه شمسی کشف کردهاند باعث به چالش کشیدهشدن تعریف تاریخی "سیاره" شدهاند. بحث درمورد تعریف سیاره زمانی بالا گرفت که در سال 2005 گروهی از ستارهشناسان آمریکایی اعلام کردند که پلوتو بسیار کوچکتر از جرم 2003UB13 است که کاشفانش آن را دهمین سیاره منظومه شمسی میخواندند.
UB13 که در فاصله 15 میلیارد کیلومتری کره زمین قرار دارد باعث بحث داغی میان ستارهشناسان شد؛ مدافعان پلوتو UB13 را صرفا یک صخره – جرمی در کمربند کوئیپر مینامیدند که در آن حدود 100000 قطعه یخ و تکه های سنگ قدیمی در حاشیه منظومه شمسی به دور خورشید میچرخند.
بر مبنای پیشنویسی که برای تصویب در 25 آگوست (3 شهریور) به این اجلاس پیشنهاد شده "سیاره" باید در یک مدار به دور یک ستاره بچرخد، و خودش ستاره نباشد، و باید آنقدر بزرگ باشد که جاذبهاش آن را تبدیل به یک جسم کمابیش کروی بدل کرده باشد.با این تعریف چندین نامزد احتمالی برای برای ورود به گروه سیارههای منظومه شمسی در فهرست انتظار قرار میگیرند که ممکن است در آینده پس از تعیین دقیق اندازه و مدارشان به دوازده سیاره قبلی اضافه شوند.
اگر پیشنهاد فعلی به تصویب مجمع IAU برسد، منظومه شمسی به ترتیب فاصله از خورشید شامل عطارد ،زهره، زمین، مریخ، سرس، مشتری،زحل، اورانوس، نپتون، پلوتو، چارون و 2003UB13 (که بعدها نامی برای آن انتخاب میشود)خواهد بود.
"پلوتونها"یا پلوتومانندها از این لحاظ با سیارههای کلاسیک متفاوتند که در مدارهایی به دور خورشید میچرخند که تکمیل آنها بیشتر از دویست سال طول میکشد یا به عبارت دیگر در فراسوی نپتون به دور خورشید میچرخند.