افغانستان که گذرگاه تجاوزگرانی همچون چنگیزخان و تیمور لنگ بود هیچ‌گاه مطیع آن تجاوزگران نشد و حتی عرب‌ها زمانی که مرکز و غرب افغانستان را تصرف کردند هیچ‌گاه نتوانستند مردم این کشور را اسیر سلطه خود کنند. البته مدتی بعد وقتی از در صلح و مسالمت وارد شدند، کار آنها با موفقیت بیشتری همراه شد.
میان سال‌های 1979و1989 افغانستان به گورستان تجاوزگران اتحاد شوروی تبدیل شد و نهایت آن شد که در 15فوریه 1989 روس‌ها به‌طور کامل از افغانستان خارج شدند.
وقتی آمریکا جنگ افغانستان را در سال 2001 آغاز کرد بسیاری بر این باور بودند که تجـربه آمریکایی‌ها در جنگ 2001 در افغانستان تجـربه‌ای کامـلاً معکوس با تجاوز روس‌هاست خصوصاً اینکه واشنگتن برای تهاجـم به افغانستان تأیید داخلـی و خارجی را به همراه داشت.منتها در بهار 2006 فعالیت طالبان از طریق عملیات انتحاری خود، تجاوزگران را آشفته ساخت و طی3 سال آنها توانستند بر مناطق زیادی از افغانستان چیره شوند.
فروپاشی اتحاد میان جمعیت اسلامی (سازمان اصلی تاجیک‌ها) به رهبری ژنرال محمدقاسم فهیم و دکتر عبدالله موجب شد که روند سیاسی افغانستان دچاراختلال شود البته ضعف حامد کرزی با توجه به‌وجود فساد و همچنین ناتوانی در جلب نظر همه افغان‌ها ازجمله پشتون‌ها از عوامل بسیار مهم در فروپاشی روند سیاسی در افغانستان محسوب می‌شود. کرزی با اینکه خود پشتون است اما هنوز نتوانسته اعتماد این گروه را جلب کند.
در دوره باراک اوباما تلاش شد که از طـریق گشـودن باب گفت‌وگو با طـالبان یک راه‌حل سیاسی پدید آید و گفته می‌شود که برای انجام چنین کاری میانجی‌های منطقه‌ای دست به کار شده‌اند. البته این امر خود نشان‌دهنده یأس آمریکایی‌ها از دستیابی به راه‌حل منطقی در این کشور است.
واشنگـتن در سال 1963 شاهد فروپاشی توافق ژنو در ویتنام شد زیرا در این سـال درگـیری‌های داخلـی و مقاومـت مسلحانه کمونیست‌ها علیه نظام طرفدار واشنگتن به رهبری «نگو دین دیم» آغاز شد و حتی ترور «دیم» در 12نوامبر 1963 نتوانست آرامش را در سایگون برقرار سازد.
وجود تنش در ویتنام جنوبی موجب شد که صدها هزار سرباز آمریکایی از اوت 1964 وارد این جنگ شوند تا اینکه نگذارند ویتنام جنوبی به دست «ویت کنگ‌های» ویتنام شمالی سقوط کند.
ژنرال «نگوین وان تیو» نتوانست برای آمریکایی‌ها در سایگون به مثابه یار و یاور قدرتمند ظاهر شود و نتیجه امضای توافقنامه پاریس در ژانویه 1973 این شد که نیروهای آمریکایی از ویتنام خـارج شـوند و دولـتی مشترک میان «وان تیو» و «ویت کنگ‌ها» در سایگون ایجاد شود.منتها در 4 ماه اول 1975 بار دیگر جنگ در ویتنام جنوبی آغاز شد و در 30 مارس همان سال دولت «وان تیو» سرنگون شد.
آیا ایالات متحده آمریکا از آنچه در سایگون اتفاق افتاد، عبرت می‌گیرد تا اینکه رخدادهای مشابه در افغانستان تکرار نشود؟
الحیات
