این مسجد به‌دلیل به‌کار رفتن کاشی‌های آبی رنگ در طراحی داخلی به نام مسجد آبی شناخته شد.
سلطان احمد اول در سال 1609 میلادی دستور ساخت این مسجد را داد تا بالاخره هفت یا نه سال بعد، این بنای باشکوه تکمیل شود. ساختار این مسجد شبیه مکعب است و فضای بیرونی آن را مجموعه‌ای از گنبدها و شبه‌گنبدها پوشانده که با یک هارمونی زیبا چشم را به سمت انتهای گنبد اصلی هدایت می‌کنند.
گرداگرد قسمت پایینی صحن مسجد با 20هزار کاشی سرامیک دست‌ساز تزیین شده و بیش از ۲۰۰ پنجره نور خورشید را به درون صحن اصلی منتقل می‌کنند، گرچه برای روشن کردن فضای داخلی و نورپردازی آن، از لوسترهای بزرگی نیز استفاده می‌شود. صحن این مسجد طوری طراحی شده که همه جمعیت نمازگزار بتوانند امام جماعت را ببینند و صدایش را بشنوند.
گفته می‌شود وقتی سلطان احمد دستور داد شش گلدسته بسیار بلند برای این مسجد طراحی کنند، سخت با مخالفت روبه‌رو شد، چون تا آن زمان فقط مسجدالحرام (مکه مکرمه) شش گلدسته داشت.
به‌همین خاطر او دستور داد گلدسته دیگری برای مسجدالحرام ساخته شود تا به این ترتیب مسجدالحرام همچنان از دیگر مساجد دنیا متمایز باشد و او هم بتواند به خواسته‌اش جامه عمل بپوشاند.
