نیای وی واعظ معروف مسجدوکیل شیراز بود که به دعوت ناصرالدین‌شاه به تهران آمد تا در تکیه دولت به منبر برود. حسین در 6سالگی وارد مدرسه شرف مظفری شد اما به سبب علاقه زیاد به نقاشی و بی‌توجهی به درس، از مدرسه اخراج شد. 12سال زیر نظر ملاعلی قلمدان‌ساز و میرزاحسن پیکرنگار به تلمذ پرداخت. در 18سالگی به طور مستقل به کار پرداخت و توجه هنردوستان را به خود جلب کرد. استاد بهزاد بسیاری از مضامین معروف شاعران بزرگ ایران مانند فردوسی، خیام، نظامی، مولوی، سعدی و حافظ را به تصویر کشید. حسین‌بهزاد در 21مهر 1347 دیده از جهان فروبست.
جوایز نوبل، آلوده به سیاست و نقض غرض بانی آن
13 اکتبر 1988، نجیب محفوظ، داستان نگار مصری برنده جایزه ادبی نوبل آن سال اعلام شد. وی نخستین نویسنده از منطقه خاورمیانه بود که در طول قرن 20، برنده این جایزه شده بود. خاورمیانه در قرون وسطا مهد ادبیات بود. این بی‌توجهی کمیسیون نروژی در تعیین برندگان جوایز به خاورمیانه، تأییدی دیگر بر رخنه سیاست و گروه‌های فشار بین‌المللی در این مسابقه‌هاست که نقض غرض بانی سوئدی آن است. توزیع این جوایز هنوز بر پایه ضوابطی قراردارد که جهان «کم‌آلوده» اواخر قرن19 در آن قرار داشت که در قرن حاضر یا از این همه هیاهو درباره آن باید کاسته شود و یا اینکه معیاری در نظر گرفته شود که عدالت و بیطرفی در انتخاب تأمین شود. در نیمه دهه 1960 به سازمان کشورهای غیرمتعهد پیشنهاد شده بود که تلاش کند در این ممالک یک یا چند «آلفرد نوبل» اموال خود را وقف چنین جوایز ی کنند تا کار از انحصار متولیان جوایز نوبل که به چنگال سیاست افتاده است خارج شود؛ اما پس از چندی صدای چنین تلاشی خاموش شد!
ایجاد نخستین دوره روزنامه‌نگاری در دانشگاه تهران
21 مهرماه 1335 شورای دانشگاه تهران با ایجاد رشته روزنامه‌نگاری در این دانشگاه موافقت کرد. این نخستین‌بار بود که چنین تصمیمی گرفته می‌شد. این تصمیم در پایان نخستین دوره آموزش روزنامه‌نگاری ایران که مؤسسه مطبوعاتی اطلاعات در تابستان همان سال دایر کرده بود گرفته شد. رشته روزنامه‌نگاری دانشگاه تهران چند سال بعد تعطیل شد. عذر آورده شده بود که برای استخدام فارغ‌التحصیلان آن رشته، به حد کافی نشریه وجود ندارد(!) و دانشگاه نمی خواهد که متقاضیان صرفا به خاطر دریافت مدرک لیسانس وارد این رشته شوند.
دفاع مصدق در شورای امنیت از ملی‌کردن نفت
13 اکتبر 1951 (21 مهرماه 1330) شورای امنیت برای رسیدگی به شکایت انگلستان از ایران تشکیل جلسه داد و نماینده انگلستان در نطق خود گفت که مسئله نفت تنها مربوط به ایران نیست و نفت به دلیل نیاز عمومی به آن، یک مسئله جهانی است زیرا تنها در چند کشور وجود دارد و برهم خوردن نظم استخراج و توزیع آن، صلح جهان را به مخاطره می‌افکند و به همین لحاظ است که دولت انگلستان موضوع ملی شدن نفت ایران را که تحت‌تأثیر تعصبات ملی و احساسات ناسیونالیستی ایرانیان صورت گرفته به این مرجع حافظ صلح (شورای امنیت) ارجاع کرده و برای آسان‌شدن حل مسئله در پیشنهاد قبلی خود به شورا تجدید نظر کرده است.
