سعید سهیلی، آخرین رئیس شورای صنفی نمایش که نماینده کانون کارگردانان بود، به‌دلیل استعفا از شورای مرکزی کانون، دیگر در جلسات شورا شرکت نمی‌کند. حالا علیرضا امینی به‌عنوان نماینده کانون کارگردانان به شورای صنفی نمایش رفته است؛ شورایی که در اغلب اوقات 6 ماه اخیر فاقد رئیس بوده است. درواقع از زمان استعفای مهدی کرم‌پور از ریاست شورای صنفی نمایش، به‌نوعی شاهد تقلیل وظایف این شورا نیز بوده‌ایم. شورایی که فاقد رئیس است و نماینده کانون کارگردانان در آن در کمتر از 6 ماه 4 بار تغییر کرده و در شرایط فعلی به‌نظر می‌رسد که دچار روزمرگی شده است.
اینکه تصمیمات گرفته شده در این شورا چقدر کارشناسانه است را می‌توان در ترکیب فیلم‌هایی که روی پرده می‌آیند مشاهده کرد. اینکه ناگهان هر 4 فیلم روی پرده را آثاری تشکیل می‌دهند که یک بازیگر زن در آن حضور دارد، اتفاقی است که تنها در سینمای ایران ممکن است رخ دهد و نتیجه‌اش هم شکست تجاری تمامی این فیلم‌ها بود.
از برخی اعضای باتجربه حاضر در شورای صنفی که سابقه طولانی در تهیه، تولید و پخش دارند، انتظاری به‌مراتب بیش از اینها می‌رود. آشفتگی حاکم بر شورا به آشفتگی اکران می‌انجامد. اگر جریانی به‌دنبال این است که شورای صنفی نمایش نقشی صرفا تزیینی برعهده داشته باشد (همچنان که به شورای صدور پروانه ساخت و کلا به هر جمعی که اعضای صنف در آن حاضر باشند عقیده‌ای ندارد) خود سینمایی‌ها باید هوشیار باشند.
شورای صنفی نمایش میراثی است از زنده‌یاد سیف‌الله داد که قلبا اعتقاد داشت باید امور را به خود سینمایی‌ها سپرد. بدون تنگ‌نظری و دعواهای کودکانه می‌توان از این میراث محافظت کرد و در این صورت کلیت سینما منتفع خواهد شد.
