این جنبش، سیاسی و متمایل به عقاید محافظه‌کاران است و در مقابل سیاست‌های باراک اوباما قد علم کرد. طرفداران این جنبش، سیاست‌های وی را چپی و سوسیالیستی می‌خواندند.
نام این جنبش برگرفته از واقعه‌ای مهم در تاریخ آمریکاست: در سال ۱۷۷۳، جمعی از مستعمره نشینان بریتانیایی در شهر بوستون، صندوق‌های چای را که قرار بود راهی بریتانیا شود، در اعتراض به مالیاتی که لندن به آنها بسته بود، به دریا ریختند، رخدادی که به مهمانی چای بوستون یا بوستون تی پارتی معروف شد و یکی از اولین جرقه‌های انقلاب آمریکا و استقلال این کشور بود.
از آنجا که واژه پارتی در زبان انگلیسی هم به معنای مهمانی است و هم حزب، تی پارتی‌ها با شبیه‌سازی وقایع دوران استقلال آمریکا، می‌گویند خواهان انقلاب دومی در ایالات متحده است.
از سال ۲۰۰۹، در گوشه و کنار آمریکا تظاهراتی به راه افتاد که شرکت کنندگان در آن عمدتا مردان سفید پوست با گرایش‌های مذهبی، متاهل بالای ۴۵ سال، عموما متمکن، تحصیلکرده و محافظه کارتر از جمهوریخواهان بودند.
انگیزه اولیه این گردهمایی‌ها، اعتراض به تصویب قوانین مشخصی در کنگره بود که مهمترین آن، لایحه اصلاح نظام بیمه درمانی و اصلاح نظام مالی آمریکا بود که دولت اوباما به کنگره زیر سلطه حزب خودش داده بود.
هنوز مرکب امضای رئیس جمهوری خشک نشده، هواداران جنبش تی پارتی، در شهرهای آمریکا دست به اعتراض زدند و دهها دادستان محلی علیه دولت اعلام جرم کردند. اینها می‌گویند دولت اوباما قانون اساسی آمریکا را زیر پا گذاشته است.
گردهمایی‌ها اندک اندک به یک جنبش اجتماعی بدل شد، جنبشی توده‌گرا و فوق محافظه‌کار که نام تی پارتی بر خود گذاشت.
اعضای جنبش جشن چای همچنین اعلام کرده بودند، افکار آنها در نهادهای حکومتی در واشنگتن جایی ندارد و آنها در انتخابات میان دوره‌ای در ماه نوامبر سال ۲۰۱۰ از دموکرات‌ها و حتی بعضی از جمهوری خواهانی که به گفته آنها در برابر سیاست‌های اوباما ضعیف عمل کرده اند، انتقام بگیرند.
سارا پیلین چهره برجسته طرفداران تی پارتی و سخنگوی غیر رسمی این جنبش است. وی نامزد پیشین معاونت ریاست جمهوری بود و به بت طرفداران تی پارتی و سخنگوی غیررسمی آنها بدل شد.
تی پارتی در سال ۲۰۱۰ به وزنه‌ای در صفحه شطرنج سیاست آمریکا بدل شد و این وزنه در کفه جمهوریخواهان سنگینی می‌کرد. این جنبش در سال ۲۰۱۰ برای انتخابات کنگره ۱۳۸ نامزد معرفی کرد که همگی جمهوریخواه بودند.
