زراره از وجود مبارک امام جعفر صادق (علیه و علی آبائِهِ الأطیَبین و اَبنائِهِ الأنجَبین) حدیث نورانی را نقل می‌کند. در آن حدیث زراره به امام صادق (سلام‌الله‌علیه) عرض می‌کند: اگر من عصر غیبت ولی‌عصر (ارواحنا‌فداه) را ادراک کرده‌ام، وظیفه من چیست، چه کنم؟
وجود مبارک امام صادق (سلام‌الله علیه) به زراره می‌فرماید: اگر عصر غیبت را درک کرده‌ای، با این دعاها نیایش کن و این جمله‌ها را به‌عنوان دعا بخوان.
عا نه یعنی یک زمزمه؛ دعا نه یعنی آشنا شدن به معنای این دعا فقط! بلکه دعا هم به معنای زمزمه کردن این کلمات نورانی است. اولا؛ هم آشنا شدن به معانی بلند این دعاست.
ثانیاً؛ هم تحقق بخشیدن معارف این دعاست در متن زندگی. ثالثاً؛ هم به لوازم و ملزومات و ملازمات و مقارنات معارف و مضامین این دعای بلند ملتزم شدن. رابعاً؛ اگر ما به همین دعا عمل کنیم، معلوم می‌شود جامعه ما جامعه منتظر است، صلاحیت دارد که بگوید: ما منتظر آن مهدی موجودِ موعودِ منتظَریم.
