این ابرها را شرح مسئولیت شورای مدرسه ساخته است. ابرها را خبرها ساخته‌اند، وقتی گفتند ما با این کار به بلوغ اجتماعی می‌رسیم. وقتی یکی از مسئولان آموزش و پرورش گفت که چرا ما نمی‌خواهیم این موضوع را بپذیریم که دانش آموزان ما به سن بلوغ رسیده‌اند و ما می‌توانیم مسئولیت‌هایی را بر عهده آنها بگذاریم! اگر امروز دانش‌آموزان عرصه‌های مختلف زندگی را امتحان‌کنند برای مسئولیت‌های آینده آماده می‌شوند و در این صورت در آینده جامعه‌ای موفق‌تر خواهیم داشت.
و گفت که معاون در مدرسه باید تنها نقش یک ناظر و هدایتگر را داشته باشد و این خواسته امکان‌پذیر است گرچه باید در این زمینه فرهنگ‌سازی شود. یعنی این‌که مسئولان مدارس اول باید به این باور برسند که دانش‌آموزان می‌توانند مسئولیت بپذیرند که در این صورت زمینه‌های دیگر نیز به مرور فراهم می‌شود.
***
هر چه اخبار و گزارش‌های مطبوعات را نگاه می‌کنی، امیدوارتر می‌شوی. همه جا صحبت از مشارکت دانش آموزان است و تحولی که در ساختار مدارس ایجاد شده. اما وقتی وارد مدرسه می‌شوی و جنس واقعی مشکلات اجرای این طرح را می‌بینی دوباره ابرهای بالای سرت خراب می‌شود و می‌بینی چه‌قدر راه مانده تا واقعاً دانش آموزان بشوند مشاوران و همکاران اداره مدرسه.
بهرام ث، معاون پرورشی یکی از دبیرستان‌های غیرانتفاعی منطقه 2 تهران، می‌گوید: «سال گذشته بچه‌های شورا در طرحی از ما خواستند که در جلسه دبیران نماینده‌ای داشته باشند تا ایده‌های آنان و همچنین نگاه دانش‌آموزان باعث افزایش کیفیت جلسات و تصمیم گیری‌ها شود. کادر مدرسه از آن استقبال کردند و طرح اجرا شد. اما پس از چند جلسه با اعتراض دبیران مواجه شدیم. آنان معتقد بودند بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها، بحث‌ها و تبادل نظرها نباید در حضور دانش‌آموزان باشد و وقتی آنان در جلسه شرکت می‌کنند، خیلی از حرف‌ها ناگفته می‌ماند. به ناچار از بچه‌ها خواستیم که دیگر در جلسات شرکت نکنند، که این باعث ناامیدی بعضی از آنان شده بود. گاهی همین مسائل کوچک سبب دلسردی دانش‌آموزان می‌شود و آنان را از تحرک باز می‌دارد.»
از حرف‌ها بر می‌آید دست مدیران و معاونان در این حوزه باز است و اگر بخواهند، می‌توانند مسئولیت‌هایی جدی بر عهده دانش‌آموزان قرار دهند. در سال‌های مختلف عملکردها متفاوت بوده است، اما عدم اعتماد و بچه پنداشتن دانش‌آموزان، مانع اساسی اجرای این طرح به شکل واقعی و مناسب است.
