البته وی هیچ منبعی برای استناد سخنانش بیان نکرده و جست‌وجو در رنکینگ‌های جهانی نیز چیزی مبنی بر اینکه ایران حداقل در یکی از زمینه‌های بهداشت و درمان دارای رتبه جهانی باشد نشان نداد، مگر اینکه اساسا معتقد باشیم که بین رتبه جهانی یک کشور در زمینه بهداشت و درمان، با الگو شدن آن کشور در دنیا رابطه‌ای وجود ندارد!
شاید بهتر باشد خانم وزیر در این باره بیشتر توضیح بدهند که کدام بخش از شبکه بهداشت و درمان ایران برای دنیا الگو است؟ بخش پیشگیری از بیماری‌ها؟ بخش درمان‌های پیشرفته؟ بخش سرانه بهداشتی؟ یا بخش عدالت در سلامت و بهداشت؟ آیا رکورد اورژانس‌ها را در دنیا شکسته‌ایم؟ بیمارستان‌های خلوت و بدون بیمار داریم؟
نظام بیمه‌ای و حمایتی عالی داریم؟ یا وضعیت تولید دارو و ارائه آن به بیماران در بهترین شرایط قرار دارد؟متأسفانه این رسم بسیار بدی شده است که برخی از مسئولان بدون توجه به واقعیت‌های موجود جامعه و احتمالا بر اثر گرفتار شدن در تار و پود گزارش‌های اغراق‌گونه اداری، خیال می‌کنند در قله‌های علمی و تکنولوژیک دنیا در حال حرکت هستیم ولی وقتی به میان جامعه می‌آیند می‌بینند در ساده‌ترین مسائل هم دچار مشکلات اساسی هستیم.ادعای الگو شدن شبکه بهداشت و درمان ایران در حالی مطرح می‌شود که به گفته نمایندگان مجلس، رتبه ایران از نظر عدالت در سلامت، در دنیا118 است.
این رتبه 10 سال پیش در میان 191 کشور جهان 112بود که اکنون به جای پیشرفت، 6رتبه پسرفت داشته است. به گفته یک نماینده مجلس، کانون‌های متعدد تصمیم‌گیری در نظام سلامت و اقتصاد درمان موجب یک آنارشی در نظام سلامت شده است. بیمه سلامت، به‌رغم تصریح در قانون برنامه چهارم، هنوز تعریف نشده است. بیمه‌های درمانی نیز شامل صندوق‌های متعدد بیمه‌ای و غیربیمه‌ای هستندکه با شیوه‌های مختلف در کار بیمه دخالت می‌کنند؛ برخی از آنها زیر مجموعه وزارت بهداشت، برخی زیرمجموعه وزارت رفاه، برخی تحت نظارت بیمه مرکزی و برخی نیز کاملاً خودمختارند.
سرانه بهداشت در ایران یکی از پایین‌ترین سرانه‌ها در دنیاست؛ وزارت بهداشت همواره با بحران کسری بودجه مواجه است، کمبود نیروی انسانی از جمله پرستار در بیمارستان‌ها مشهود است، نارضایتی مردم از خدمات بهداشتی و درمانی در بیمارستان‌ها به ویژه بیمارستان‌های دولتی آشکارا مطرح می‌شود و پدیده‌های زشتی همچون زیرمیزی در نظام درمانی کشور حتی صدای مسئولان این وزارتخانه را هم درآورده است و روزی نیست که یکی از مسئولان وزارتخانه در این باره اظهار نظر نکند و با وجود 80هزار پزشک بیکار، برخی مراکز درمانی شهرستان‌ها به‌دلیل کمبود پزشک در خطر تعطیلی قرار دارند.
در برخی نظام‌های بهداشتی و درمانی، اساسا تمام هزینه‌های درمانی رایگان است و شبکه بهداشت و درمان، شهروندان را از بدو تولد تا زمان مرگ، تحت حمایت قرار می‌دهد؛ این الگو اکنون به‌عنوان سمبل شبکه‌های بهداشتی امیدبخش در تمام دنیا مطرح است و ایران تا رسیدن به این الگو راه‌درازی در پیش دارد.
در نهایت اینکه شاخص و سمبل کارآمدی یک نظام بهداشتی و درمانی، سن امید به زندگی در هر کشوری است. اگر چه ایران در این زمینه در سال‌های اخیر رشد بالایی را داشته است اما طبق آمارهای مجامع جهانی، ایران از نظر سن امید به زندگی در جایگاه 87جهان قرار دارد و بعید است سایر کشورها، چنین کشوری را الگوی بهداشت و درمان خود قرار دهند.ما افتخار خواهیم کرد که روزی الگوی بهداشت و درمان جهان شویم و آن روز حتما کلاهمان را به افتخار مسئولان کشور به هوا پرتاب خواهیم کرد، اما نمی‌توانیم چشم بر واقعیت‌های تأسف‌بار سیستم درمانی و بهداشتی ببندیم و به آمارهای اعلام شده بی‌منبع خانم وزیر، دل خوش کنیم.
